Van verliefde stelletjes tot glurende gasten: zo gaat het er 's nachts aan toe in Groningen

We staan in de rij bij ‘t Golden Fust, ‘t is een uur of 1. De rij is niet zo lang, maar toch moeten we wachten. Voor ons wordt een jongen van 16 tegengehouden. Hij mag niet naar binnen, hij is te jong. Dat vindt ie jammer, zoveel is duidelijk. Boos valt ie uit tegen de uitsmijter. Die weet er wel raad mee.

De uitsmijter maakt zich breed. Maakt wat dreigende bewegingen met zijn gespierde bovenlichaam richting de jongen. „Kom dan mietje!” zegt hij uitdagend.

De jongen draait zich om, roept iets met het woord ‘kanker’. Maakt een wegwerpende handbeweging.

De bewaker rent achter de jongen aan en geeft hem een duw. De jongen valt voorover, maar weet een keiharde val op de stenen nog net te voorkomen. Dat zal hem leren. Trots loopt de beveiliger terug. Hij kijkt ons aan en laat ons binnen.

Die bewaker. Bij hem zouden slachtoffers terecht moeten kunnen. Hem zouden ze om hulp moeten vragen als ze zijn aangerand en in paniek zijn.

De stad na 3 uur is berucht. Hoe later, hoe guurder de sfeer in de binnenstad op deze willekeurige zaterdagavond. De temperaturen liggen ergens net boven de 20 graden en rond 12 uur worden de drukke terrassen langzaam ingeruild voor de dansvloer.

Op straat hoef je niet ver te zoeken om een opstootje tegen te komen. Op elk stoepje zit een groepje uitgetelde jongens en meisjes, niet zelden aan het huilen. Tuurlijk, we zien ook veel plezier. Een groep jongens heeft ergens een rollator vandaan getoverd, verliefde en/of geile stelletjes staan midden op straat te zoenen. Binnen in een café vliegt een broek door de lucht, hij belandt op het hoofd van een jongen. Er zijn vrijgezellenfeesten met piemelmutsjes en vrolijk dansende vriendengroepen. Voor veel mensen is de nacht in Stad nog altijd een opwindende plek om te flirten, te dansen en de wereld te ontdekken.

Maar die vrolijk dansende groepjes worden hongerig aangestaard door mannen langs de kant. Mannen die makkelijk twintig jaar ouder zijn dan hen. Maar ook twintigers die te diep in het glaasje hebben gekeken of onder invloed zijn van wat anders en zich als bloedzuigers door de menigte bewegen. Loop een willekeurig café binnen en je wordt bij de ingang verwelkomd door iemand die met een biertje in de hand zijn ogen tergend traag over je hele lichaam laat glijden.

Als je een beetje beneveld bent, heb je het misschien niet eens meer door. Maar zo niet, dan sta je de hele tijd op scherp, pijnlijk bewust van het feit dat je constant beoordeeld wordt. Want wat als die beoordeling ‘positief’ uitpakt? Komt die man dan straks in je aura? Terwijl je gewoon lekker wil dansen met je vrienden en op een normale manier wil flirten met leuke mensen?

Het duurt niet lang of het antwoord dient zich vanzelf aan. ‘Hey alles goed?’ zegt een jongen in Donovans, terwijl hij een van ons een tik op de kont geeft. Even later in Het Feest pakt een jongen een van ons stevig vast om de middel, terwijl we op de dansvloer staan. ,,Nu kun je niet meer weigeren hè’’, zegt ie zelfverzekerd.

Iedereen weet dat sommige cafés alleen bestaan om aan het eind van de avond, na 4 uur, heen te gaan als je nog even wil scoren. Alles in de cafés ademt die sfeer, het wordt aangemoedigd. Een rookmachine hult de hele ruimte in mist, waardoor elke actie ongezien blijft. Donkere hoekjes zijn secuur ingericht uit het zicht van oplettende ogen. De dj in Het Feest roept om: „Kom twerken op de bar in ruil voor een gratis shotje!” Langs de zijkant staat een groepje meisjes ongemakkelijk toe te kijken. Een man van 40 plus likt over zijn lippen.

Bij Shooters is het zo druk dat je hoe dan ook met je billen tegen iemands kruis staat. Als een blik sardientjes in een krappe ruimte met plakkende vloer. Je hebt geen andere keus dan meegaan op de golven van de deinende massa. En je kan geen kant op – of zo voelt het – omdat de enige in- en uitgang één hele smalle wenteltrap is. „Waar zijn de dronken alcoholisten?” roept de host door het café.

In een ideale wereld zouden we elkaar allemaal aanspreken als er iets gebeurt. Aan een slachtoffer vragen of zij (of hij) oké is. Zodat die persoon zich in elk geval gezien voelt en het duidelijk is dat grensoverschrijdend gedrag niet oké is. Toegegeven: dat is niet makkelijk. Tijdens onze avond uit is het soms moeilijk te zien wanneer iets met wederzijds consent is en wanneer niet. En om nou een man die in de hoek staat te gluren aan te spreken en vragen waar hij mee bezig denkt te zijn? Ingewikkeld.