Dus, rukken in de trein is heel gewoon. Moet kunnen. Verdienmodelletje. Die jongens moeten aan hun trekken komen. Toch?
Een paar dagen terug meldden de onderzoeksjournalisten van de NOS – waar ze hun gevechten in een wereld die in brand staat met zorg kiezen - dat op internet tegen betaling meer dan honderd video’s te zien zijn van mannen die in een treincoupe hun broek laten zakken.
Om daarna zichzelf filmend aan hun pielemuis te trekken tot er een eenzaam hoogtepunt volgt. Lijkt me in die treincoupés nog een heel gedoe. Ook met twee handen. Een soort exhibitionisme om geld bijeen te harken. De term buitensporig gedrag schiet me ineens te binnen.
Als medepassagier heb je dit soort uitwassen maar te ondergaan. NS – het voorvoegsel ‘de’ is door NS kennelijk uit de dienstregeling verwijderd – reageert met de krachttermen ‘walgelijk’ en ‘onacceptabel’. Met welke handeling (…) het spoorbedrijf de treinrukkers te lijf gaat, blijft vooralsnog in het midden. Die aangekondigde tariefsverhoging van zo’n 10 procent zal het sjorleger niet op het perron houden.
Misschien moeten er gewoon weer wat vaker conducteurs door de gangpaden lopen. Vervoerbewijzen hoeven ze in de digitale wereld nauwelijks nog te controleren maar een beetje toezicht kan geen kwaad. Ja, maar geweld tegen conducteurs, hoor ik u al roepen. Nou, van iemand met zijn van bloed doortrokken vleespaddenstoel in de ene en de telefoon in de andere hand, heb je als autoriteit toch weinig te vrezen.
Naar buiten staren. Een krant of een boek lezen in de trein. Op luide toon telefoneren, een uitbundig gesprek voeren. Een met wederzijdse instemming oprechte amoureuze uitspatting tussen de rails. Mits beschaafd, moet kunnen. Zelfs dronkenmans gebral valt te tolereren. Maar masturbatie? Wie trekt er aan de noodrem?
Als je jeuk hebt, moet je krabben. Of dat nu in de openbaarheid moet?
