„Volgens mij is het een ordinaire zomer, met veel roken en feesten”, zeg ik. Op het terras van de buurtkroeg ontstaat een felle discussie onder een groepje twintigers en dertigers. Onderwerp van gesprek is brat summer, een door de Britse zangeres Charli XCX gemunte term. De titel van haar meest recente plaat brat is verworden tot een cultureel fenomeen. Over wat het precies betekent lopen de meningen uiteen.
De jonge vrouw naast mij schudt gedecideerd haar hoofd. „Nee hoor, het gaat om je eigen ding doen en je niks aantrekken van anderen.” Zelf heeft ze ook een brat summer zegt ze, ondanks haar recente verhuizing naar een piepklein dorpje op het Groninger Hogeland.
Ik kijk verbaasd op. Hoewel haar housewarming erg feestelijk was, denk ik bij haar handgeschreven menu’s en uitgebreide cocktailkaart eerder aan een Ottolenghi- of Martha Stewart summer. Het voelt mijlenver verwijderd van de neongroene albumhoes, hoog opgetrokken strings en nachtelijke raves op Ibiza die ik associeer met dit nieuwe verschijnsel.
„Wat een onzin”, werpt mijn buurvrouw me voor de voeten. „Ook in de moestuin kan ik me een brat voelen.”
Thuis sla ik straattaal-orakel Urban Dictionary er nog eens op na. Feestbeest, lees ik, en cool-girl. Maar ook het omarmen van chaos en accepteren van imperfecties horen bij een echte brat.
Ik denk aan mijn eigen zomer. Veel werken, optreden met de band en B&B vol liefde kijken met mijn vriendin. Tussendoor zo af en toe naar de kroeg. Chaotisch, niet echt perfect. Heb ik dan ook een brat summer?
Tijdens mijn onderzoekje verschijnt er een bericht van mijn favoriete band op voorheen-Twitter. De zanger, een mormoonse vijftiger uit het doodsaaie Amerikaanse stadje Duluth blijkt ook om. ‘Ik ben veel naar brat aan het luisteren’, schrijft hij enthousiast. Ook hij heeft een moestuin.
