Twee keer eerder promoveerde Jeroen Veldmate naar de eredivisie, maar telkens bleef hij achter in de eerste divisie. Is het met FC Emmen nu driemaal scheepsrecht?
Jeroen Veldmate neemt het voortouw tijdens de festiviteiten op het Raadhuisplein in Emmen, waar FC Emmen gehuldigd werd. Foto: Marcel Jurian de Jong
Jeroen Veldmate promoveerde in zijn betaaldvoetballeven twee keer eerder, maar bleef zelf telkens achter in de eerste divisie. Ditmaal hoopt de huidige aanvoerder van FC Emmen wél mee te gaan naar het hoogste niveau. Oftewel: driemaal is scheepsrecht.
Jeroen Veldmate promoveerde in 2018 met FC Emmen naar de eredivisie. Redelijk onverwacht, omdat de Drentse club ‘slechts’ als zevende eindigde in de reguliere competitie. In de finale van de play-offs om promotie/degradatie werd uiteindelijk Sparta Rotterdam het vuur voldoende aan de schenen gelegd. Veldmate vertrok veel later naar eerstedivisionist Go Ahead Eagles.
Met die club promoveerde hij in 2021, eveneens verrassend, weer naar het hoogste niveau, maar tot verrassing van velen koos hij voor een terugkeer naar jawel: FC Emmen, dat net was gedegradeerd. Het duurde niet lang of de wildste verhalen werden de wereld ingeslingerd. Vindt Veldmate zichzelf niet goed genoeg voor de eredivisie?
‘Ik heb een half uur even niks gezegd’
Dat zit net even wat anders in elkaar, laat de Groninger weten. Veldmate verliet FC Emmen uit eigen wil omdat hij geloofde in de ambities van Go Ahead Eagles. Op dat moment nog niet wetende dat FC Emmen zou promoveren. Bij Go Ahead Eagles ontstonden er drie jaar later twijfels over hem. De club uit Deventer wilde kapitaal op het veld creëren en een ruim 30-jarige linker centrale verdediger paste niet meer in dat plaatje.
Er was gewoonweg te weinig vertrouwen om op verder te bouwen en dus scheidden de wegen, overigens nog voordat Eagles naar de eredivisie promoveerde. Bovendien: toen Veldmate bij FC Emmen tekende had het er alle schijn van dat de Drentse club zich alsnog via de play-offs zou gaan handhaven.
„Ik weet nog goed dat ik die avond in bed met mijn vriendin de play-offwedstrijd van FC Emmen tegen NAC Breda aan het kijken was”, blikt Veldmate terug. „Nadat de Bredanaars de strafschoppenserie in hun voordeel hadden beslist, heb ik een half uur even niks gezegd. Dat zegt wel voldoende, denk ik. Ik zat echt vol met ongeloof. Zo van: jongens, hoe is dit mogelijk? Dat was niet leuk, ik moest een paar keer goed slikken. Iedereen had verwacht dat FC Emmen het zou gaan redden. Ik keek er ook heel erg naar uit om weer bij de club terug te keren, al helemaal in de eredivisie. Vond het mooi dat de club vertrouwen in mij had. En dan gebeurt zoiets. Gelukkig zijn we al na een jaar teruggekeerd. Alsof het zo moest zijn.”
‘Ik gooi niet meer mijn hele leven overhoop’
Veldmate beschikt bij FC Emmen over een aflopend contract. Als het aan hem ligt, worden zeer binnenkort de handtekeningen gezet en gaat hij deze keer wél met FC Emmen de eredivisie in. „Ik rij iedere dag weer met plezier naar de club”, zegt hij. „Het is hier laagdrempelig, je kunt overal zo binnenstappen. Het is qua werknemers niet een heel grote club, dus je kent iedereen behoorlijk goed. Er heerst een leuke sfeer. De club is de laatste jaren ook ontzettend gegroeid. De hele provincie staat op z’n kop. Ik heb nog meegemaakt dat er slechts tweeduizend supporters op de tribunes zaten, nu zit het er iedere wedstrijd bomvol. Deze promotie geeft de club weer een nieuwe impuls. Ik vind het supermooi om mee te maken.”
Mocht het onverhoopt niet rondkomen met FC Emmen, wat Veldmate niet verwacht, dan overweegt hij te stoppen met voetbal. „Ik wil niet meer verhuizen”, zegt de in het oosten van het land woonachtige Groninger. „Ik zal dus niet meer naar Sparta Rotterdam gaan of zo. Dan blijven er weinig clubs over waar ikzelf in geïnteresseerd bent om voor te spelen. Een aantal van die clubs wil me misschien niet eens hebben of ik heb er al gespeeld. Ook daarom past FC Emmen op dit moment het beste bij mij. Ik ben al in het zuiden, oosten, westen, noorden en buitenland geweest. Ik ga nu niet meer mijn hele leven overhoop gooien voor het voetbal. Vroeger misschien, maar nu heb ik een gezin waarmee ik super gelukkig ben. Dat staat op nummer 1.”