Van wie de uitspraak is weet ik niet meer, maar om meerdere redenen is deze treffend: ‘Het is oké om een technologie te bezitten, maar het is niet oké om door een technologie bezeten te worden.’
Toch is dat laatste in toenemende mate het geval maar is ons bewustzijn daarvan gering, of in veel gevallen zelfs vrijwel afwezig.
Dat geldt in het bijzonder voor twee apparaten – apparaat is een prachtig woord dat oorspronkelijk toevoeging of uitbreiding betekent – die wij op ingrijpende en niet zelden op allesbepalende manier in ons dagelijks leven, ons denken en gedrag hebben ingevlochten of bezig zijn steeds intensiever in te vlechten: de auto en de smartphone.
Over de auto heb ik het op deze plaats al eerder gehad onder de titel De Blikken Baarmoeder en er elders over gepubliceerd met de verkeersdeskundige Martin Kroon. Laat ik me daarom nu hier beperken tot de smartphone.
Dat apparaat heeft binnen grofweg een decennium een enorme invloed verworven op ons persoonlijk en professioneel leven. Zo enorm, zo allesomvattend, dat we er absoluut niet aan moeten denken dat apparaat niet meer ter schikking te hebben. Sterker nog: dit apparaat te verliezen is vandaag de dag zowat het ergste verlies dat ons kan overkomen.
Wie heeft de hoofdrol in elke serie?
Voor wie zich een realistisch beeld wil vormen van waar de smartphone overal is binnengedrongen, beantwoord eens de volgende vragen.
Hoe kun je weten dat je vrienden de nieuwe iPhone hebben? Antwoord: Don’t worry, ze zullen je het laten weten.
Voor degenen die vaak en graag naar films of series kijken op Netflix, HBO, et cetera: wie heeft daarin tegenwoordig meestal de hoofdrol? Antwoord: de smartphone. Die begint, onderbreekt of beëindigt het vaakst scènes.
Wat is vaak het eerste dat vrienden of familieleden doen als ze bij je op bezoek komen en jij bij hen? Op de iPhone kijken.
Aan wie ontleen je, of vraag je, het vaakst informatie over de toestand in de wereld? Aan je iPhone.
Hoe voel je je als je ergens anders bent en opeens bemerkt dat je je iPhone thuis hebt laten liggen? Of thuis zijnde ergens in huis hebt laten slingeren maar een tijdlang maar niet kunt achterhalen of bedenken waar dan precies. Voel je paniek?
Hoeveel van je tijd besteed je doorgaans met in de weer zijn met of zoeken naar je iPhone?
En als je (klein)kinderen hebt, hebben zij een iPhone? Hoeveel tijd brengen zij daarmee door? En hoeveel tijd brengen zij buitenshuis spelend door?
Kun en wil je er nooit meer zonder?
Kortom: hoe vaak is je smartphone een tijdslurper en een bron van spanning voor je? Ben je verslaafd aan je iPhone? Kun en wil je er nooit meer zonder?
De belofte was dat de iPhone iedereen met iedereen zou verbinden en met alle info in de wereld; we zouden er gelukkiger van worden. Maar is dat zo? Hoe kan het dan dat depressieve en angstklachten in het smartphonetijdperk aanzienlijk zijn toegenomen?
Zijn wij echt nog de baas van onze smartphone, of is het apparaat sluipenderwijs ons leven gaan domineren?
