Kamernood oplossen is niet moeilijk; deze student uit Groningen denkt de oplossing te hebben | opinie

Op 9 september 2021 bestormen woedende studenten het Academiegebouw aan het Broerplein. Ze zijn het zat – dit jaar is er opnieuw een ernstig tekort aan woonruimte voor studenten. Buitenlandse studenten die geen kamer konden krijgen, slapen in bushokjes; anderen verblijven in hotels, slapen bij iemand anders op de bank, leven in een caravan en ga zo maar door.

Snel naar 21 april 2022, wanneer de Rijksuniversiteit besluit om het probleem voor volgend collegejaar onder andere te voorkomen door de verantwoordelijkheid van de student zelf te benadrukken en bovendien ook geen piekopvang meer te organiseren. Ondertussen stijgen de huurprijzen de pan uit, zijn kamers slecht onderhouden en moet je goed uitkijken voor oplichterij. Mensen die dan denken ‘nou, dan blijf je toch thuis wonen’, moeten zich realiseren dat deze luxe niet voor iedereen is weggelegd en dat onderdak – ook voor studenten – uiteindelijk gewoon een mensenrecht en een eerste levensbehoefte is.

Natuurlijk is het vinden van een huisje voor iedere Nederlander op dit moment een heikel punt. Er zijn huizen te weinig en mensen te veel en starters kunnen maar niet terecht omdat een ander scheef woont. En zo is dit probleem ook voelbaar onder de studenten in Groningen.

Het groeiende aantal studenten voert de druk nog eens op; omdat onze Rijksuniversiteit studenten uit het buitenland werft en er over het algemeen meer scholieren doorstromen naar het hoger onderwijs, zijn er ieder jaar meer studenten die huisvesting in Groningen zoeken. Nu is het wel zo dat er hier en daar wat wordt gebouwd, zoals de studentenflat van Nijestee aan de Vrydemalaan die 270 kamers moet gaan opleveren. Maar ja, die is pas in 2024 klaar, en bovendien exclusief voor studenten. Wat moeten de anderen dan?

Een mogelijke oplossing voor deze prangende kwestie is eigenlijk helemaal niet nieuw. In Groningen staan al jaren op meerdere plaatsen rondom het centrum containerwoningen. Deze omgebouwde zeecontainers zijn redelijk ruime studio’s bedoeld voor studenten, waar iedereen een eigen badkamer en keuken heeft – gewoon een eigen stekkie.

Het mag duidelijk zijn waarom de containerwoning een ideaal studentenoptrekje is: het is een relatief goedkope optie, het is snel te realiseren, het neemt weinig ruimte in beslag en het hoeft er bovendien niet permanent te staan. Voor de student is huurtoeslag mogelijk en dat scheelt weer in de knip. Wat nog mooier is, is dat één complex van containerwoningen al ruimte biedt aan minstens 200 studenten, uitgaande van één persoon per studio. Daar bovenop komt nog eens dat eventuele geluidsoverlast van het ‘studentenleven’ is beperkt naar andere buurtbewoners toe omdat er minder studenten tussen de gezinnen wonen.

Hoe kan het dan dat we, met de oplossing recht voor onze neus, nog steeds zo’n immens huisvestingsprobleem hebben? Het antwoord komt neer op het feit dat er zo nodig winst behaald moet worden ten koste van de student, terwijl deze groep al (diep) in de schulden zit. De huurprijzen van de ‘containers’ worden ieder jaar pittiger, en tegelijkertijd is de staat van onderhoud dikwijls krakkemikkig.

Ook de stijgende energieprijzen worden door de student gevoeld: de energierekening van de ‘Sugar Homes’ op het Suikerunieterrein werd zonder pardon met 200 euro (per maand!) verhoogd met als gevolg dat een aantal studenten noodgedwongen de huur moesten opzeggen. Dit is natuurlijk geen doen – op deze manier vormt de zeecontainer nog geen geschikte oplossing voor de Groningse student en zijn we volledig terug bij af.

En dit is waar de gemeente Groningen zou moeten ingrijpen, want de gemeente heeft alle middelen om op korte termijn de containerwoningen tot een succes te maken en daarmee de studenten tegemoet te komen. Maak er eens prioriteit van – Groningen is immers een studentenstad – en ga om de tafel met de Rijksuniversiteit en de Hogescholen en zie waar de krachten gebundeld kunnen worden.