Een week Gaza-protest: hoe lang blijven de demonstranten zitten? 'Druk op universiteit neemt toe'

De Rijksuniversiteit viert deze week haar lustrum: de RUG bestaat 410 jaar. In dat kader zou op het Harmonieplein een vrijmarkt plaatsvinden, maar die is geschrapt. Het plein is namelijk al meer dan een week bezet door pro-Palestina demonstranten.

Op de eerste dag van het protest, vorige week maandag, was er nog de angst dat het tentenkamp in de avonduren ontruimd zou worden. Maar dat gebeurde niet. De demonstranten mogen van de burgemeester blijven zitten, zolang de demonstratie vredig verloopt. Sinds die eerste maandag is de week voorbijgevlogen, vertelt Alina. Ze is promovendus aan de universiteit en treedt op als woordvoerder van het protestkamp.

Dat is precies wat het is: een kamp. Overal staan tenten, aanzienlijk meer dan een week geleden. Grote doeken zijn over het plein gespannen voor schaduw en tegen regen. In de hoek is een keuken ingericht. Er is een minibibliotheek en een informatiebalie. Iedere dag is er een programma, variërend van poeziëworkshops tot yoga en colleges, want het blijft wel een studentenprotest.

„Sommige tenten breken we elke ochtend weer af”, beschrijft Alina de groei van de actie. „We willen overdag namelijk ook wat ruimte om te kunnen bewegen.” In de avond worden de tenten opnieuw opgezet om de nacht door te komen. „Er zijn zoveel ondernemers en mensen die eten doneren, ons heet water laten halen of goedkoper koffie aanbieden.”

Na een week demonstreren is er niet bepaald zicht op een einde. „Het is nu aan het College van Bestuur van de universiteit”, zegt Alina. „Daar is actie nodig.”

In sommige andere steden zijn wel ontwikkelingen. De Universiteit Leiden stopt tijdelijk met uitwisselingsverbanden en richt een commissie op die de samenwerkingen met Israëlische instellingen gaat onderzoeken.

In België heeft de Universiteit Gent zelfs besloten de samenwerking met drie Israëlische instellingen te stoppen. Zij zouden betrokken zijn bij de productie van legermateriaal of bij overheidsinstellingen. De demonstranten noemden het daar een eerste stap richting een academische boycot.

In Groningen is dat niet in zicht. „Maar wij gaan pas weg als onze eisen zijn ingewilligd”, zegt Alina stellig. Ze is blij met het voorbeeld uit België. „Daar zijn ze hier al langer mee bezig, net als in Spanje. Het is belangrijk, want hoe meer universiteiten de banden met Israël verbreken, hoe meer er zullen volgen.”

Hoe lang ze denkt dat het kamp in Groningen blijft? „Zo lang als nodig. Wij zijn er klaar voor.” Al denkt ze niet dat het per se nodig gaat zijn. „De druk op de universiteit neemt toe. Het is voor hen geen optie om ons hier maanden te laten zitten.”