Abu Subhi (36) woonde 29 jaar in Gaza en verloor vier gezinsleden. 'Ze liggen daar nog steeds, onder het puin'

Het is 2014 en oorlog in Gaza. Palestijnen krijgen elke dag te maken met bombardementen. Abu Subhi (36) en zijn zeven neven ontmoeten elkaar in het huis van een van de nevenom bij te praten. Ze zitten in een kringetje en hebben het over alledaagse dingen. Dat helpt.

Abu Subhi zit met een van zijn neven te praten, een ander buigt zich voor hem langs om een sigaret te pakken.

De sigaret zal de neef nooit aansteken: precies op dat moment landt er een bom van het Israëlische leger (IDF) op hun huis, midden in de woonkamer. Zijn zeven neven overleven de ontploffing niet, Abu Subhi komt er met buikwonden vanaf. ,,De neef die de sigaret pakte heeft mij, onbewust, beschermt met zijn lichaam en leven.’’

Nu, tien jaar later, zit Abu Subhi in Nederland op een bankje op het Harmonieplein in Groningen. Zijn vader en oom hebben hem in 2017 geholpen om te vluchten ,,Ik vind het fijn dat het hier veilig is, en dat ik hier mag zijn.’’ De pro-Palestina demonstranten die op het plein zitten halen met de verkoop van eten, posters, en kleding geld voor hem op. Want hoewel hij in Nederland is, zit de rest van zijn familie nog altijd vast in Gaza.

,,De stad waar ik ben opgegroeid en waar mijn familie woont, Beit Honoun, ligt vlakbij de Israëlische grens’’, zegt Abu Subhi. De dag na de aanval van Hamas, viel de IDF de stad aan. Geen enkel huis in zijn oude woonplaats staat meer overeind. Hij verloor zijn vader, twee zussen en een broer. ,,Het doet zo veel pijn. Ze liggen daar nog steeds, onder het puin.’’

Zijn zestigjarige moeder en twee broers moesten van Israël steeds verder naar het zuiden trekken en belandden in een tentenkamp in Rafah, tot vorige maand. Bij een IDF-luchtaanval op het tentenkamp vielen tientallen doden. ,,Mijn moeder raaktezwaargewond en mijn nichtje verloor haar hand.’’

Zichtbaar geëmotioneerd wordt hij even vastgehouden door een andere demonstrant. ,,Ze heeft metaalscherven van een bom in haar hele rug en nek zitten.’’ Ze verblijft nu onder verdoving in een van de twee nog functionerende ziekenhuizen, maar helpen kunnen de dokters niet. ,,Er is geen dokter die de scherven eruit kan halen.’’

,,Egypte is de enige optie’’, zegt Abu Subhi stellig. ,,Ik spreek de dokters telefonisch, en ze blijven tegen me zeggen dat ze mijn moeder daar kunnen helpen.’’ Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De grens tussen Egypte en Gaza zit potdicht, al kunnen de soldaten aan de grens omgekocht worden, aldus Abu Subhi. ,,Voor 15.000 euro laten ze je erdoor.’’

Ook als zijn moeder Egypte bereikt, moet ze nog behandeld worden. ,,Datkost nog eens 45.000 euro. Ik weet dat het veel is, maar ik verlies geen hoop.’’ Zelf probeert hij alles bij elkaar te sprokkelen wat hij kan, want zijn familie rekent op hem. Hij noemt zichzelf dan ook de big one, doordat hij de oudste van het gezin is. ,,Dat deze demonstranten mij willen helpen, vult mijn hart. Ik ben ze dankbaar.’’

Een paar weken geleden kreeg Abu Subhi een telefoontje vanzijn broer. ,,Hij vertelde dat onze tante en haar zes kinderen waren vermoord door de IDF.’’ Hij kijkt even weg. ,,Ik zat daar in mijn huis, minutenlang op de vloer, en probeerde het te bevatten.’’

,,Gaza is als de hel door de controle van Israël’’, zegt Abu Subhi, die er 29 jaar woonde. ,,Er woedt constante oorlog, in 2006 bijvoorbeeld, of 2008. Het blijft maar doorgaan.’’ Hij vergelijkt Gaza met een gevangenis, waarin de gevangenen af en toe eten krijgen in de vorm van voedselhulp uit het buitenland. ,,De Israëlische staat controleert alles. Als ze nauwelijks vrachtwagens doorlaten, zoals nu, verhongeren we.’’

Het frustreert Abu Subhi hoe weinig de internationale gemeenschap doet voor de Palestijnen. ,,Alles is op beeld, alles is te zien voor iedereen, en alsnog komen er nauwelijks westerse landen in actie.’’ Hij noemt als voorbeeld het feit dat het Zuid-Afrika was die de daden van Israël bij het Internationaal Gerechtshof aankaartte. ,,Waarom denk je? Omdat zij weten wat apartheid is. Waar waren alle westerse democratieën die vrijheid en vrede hoog in het vaandel hebben staan?’’

Hij is het dan ook niet eens met de acties van Hamas, en steunt de Palestijnse president Mahmoed Abbas. ,,Maar Hamas wordt nu en is altijd als een excuus gebruikt om de Palestijnse bevolking te onderdrukken.’’ Abu Subhi ziet in de nabije toekomst een staakt het vuren en vrede als de beste oplossing. ,,Elke Palestijn in Gaza is wel iemand verloren. De genocide op mijn volk moet nu stoppen.’’