Journalisten werpen zich op Geert Wilders (PVV) in de liftkoker van het Tweede Kamergebouw. Foto: Remko de Waal
Het eerste serieuze debat na het kerstreces begint met Kevin van Veen. ,,Ik zie u moeilijk kijken. Wie is Kevin van Veen?’’, zegt Julian Bushoff van GL-PvdA.
,,Groningers zullen zich hem herinneren. Noem zijn naam maar liever niet rond de Euroborg’’, zegt Bushoff rondkijkend in de grote vergaderzaal van de Tweede Kamer.
Hij gaat verder over hoe Kevin van Veen als FC Groningen-spits aan het begin van vorig seizoen beloofde dat hij dertig goals ging maken. ,,Het werden er maar vijf.’’
Het doet hem denken aan de minister van de PVV, Fleur Agema. De partij van Wilders beloofde ook van alles. Eigen risico schrappen, streekziekenhuizen open, geen bezuinigingen op verpleegkundigen. Daar komt bitter weinig van terecht, vindt Bushoff.
Agema haalt achteloos haar schouders op. ,,De heer Bushoff vraagt wanneer ik ga scoren. Maar het kabinet zit nog maar in de eerste helft. Wees gerust: dat scoren komt nog wel.’’
Timmermans krijgt bijna elleboogje
Buiten de vergaderzaal zitten de eerste journalisten alweer uren te wachten, omdat Geert Wilders misschien even langs gaat komen. Als ware politieke supporters. Het is duidelijk wie het politieke spel domineert.
Tegen drie uur wordt het drukker en drukker bij de liften. Tot de schaduwpremier himself verschijnt en alle cameraploegen, fotografen en verslaggevers op hem duiken. Bewakers proberen de kluwen wat in toom te houden.
Het is een gevolg van de ongebruikelijke kabinetsvorm: de fractievoorzitters van de grote partijen zitten in de Kamer, de premier is partijloos. Dus de wekelijkse persconferentie van Dick Schoof is eigenlijk minder interessant dan dit ‘spontane’ persmomentje van Wilders.
Het is een gênante vertoning, dat dringen op zo’n onhandige plek tussen liften en deuren. Kamerleden die ook naar de vergadering willen, wringen zich om de worstelende massa journalisten heen.
Andere fractievoorzitters die misschien ook best wat zinnigs kwijt zouden willen, worden totaal genegeerd. Frans Timmermans krijgt bijna een elleboogje van een jonge fotograaf als hij er langs wil en krijgt een blik van ‘wie bent u eigenlijk?’.
Omtzigt als teamspeler
Alleen voor oud-staatssecretaris van NSC Folkert Idsinga heeft een cameraploegje even verderop nog wat belangstelling. Omdat Idsinga weer terug is gekomen in de Tweede Kamer is hij een mogelijk risico voor het kabinet.
De NSC-fractie is immers wél een interessante speler in het kluitjesvoetbal van de politieke journalistiek. Het kabinet kan struikelen als NSC dwars gaat liggen.
Hoofdrolspeler in dat verhaal blijft Pieter Omtzigt, die zich deze week weer laat zien. Niet het type ideale teamspeler, wisten ze eerder ook al bij het CDA. Als NSC-Kamerlid Harm Holman aan het begin van de week in dagblad NRC het landbouwdebat weer op scherp zet, kan Omtzigt het een paar dagen later niet nalaten hem te tackelen. Het zouden niet zijn woorden zijn geweest.
In het grote debat over het toeslagenschandaal is hij weer prominent aanwezig. Ook al voeren eigenlijk andere NSC-Kamerleden het woord en ook al zitten er vier kabinetsleden van de NSC in het kabinetsvak, Omtzigt wil toch ‘meer voortgang zien’.
Het schiet immers totaal niet op met die hersteloperaties, reageren veel burgers die het slachtoffer zijn geweest. Zowel in Groningen als bij de toeslagen blijft het klachten regenen over de traag werkende overheid en valse verwachtingen.
Schijnbeweging NSC en BBB
Vertraging en gebroken beloftes die ook weer spelen in de volgende aflevering van de soap rond de Lelylobby. Staatssecretaris van PVV-huize Chris Jansen kreeg voor de kerst de voltallige Kamer tegen zich toen hij een greep wilde doen uit de pot voor de Lelylijn voor de Nedersaksenlijn.
Maar nu zijn een-tweetje mislukt is, heeft hij totaal niets te bieden voor de Lelylijn en de Nedersaksenlijn. Laat staan voor de flessenhals in het spoor bij Meppel.
Eline Vedder van het CDA verzucht dat het eigenlijk een wonder is dat de bestuurders van Groningen, Fryslân en Drenthe telkens maar weer ten aanval blijven trekken voor die spoorplannen. Ze stuiten al jaren op een muur.
De regio kreeg even hoop toen BBB en NSC zich opwierpen als partijen met een hart voor de regio. Na hun verkiezingswinst gingen zij toch echt zorgen voor beter vervoer in het Noorden.
Voorlopig komt het over als een schijnbeweging: wel zeggen dat je de Lelylijn wilt maar eigenlijk best weten dat het niet gaat lukken als je de knip niet trekt. Ze spelen de bal rond maar komen niet eens in de buurt van het strafschopgebied.
(Arend van Wijngaarden is parlementair verslaggever van Dagblad van het Noorden)
