Mannuela Huisman: 'Ik ben weliswaar een flapuit, maar ik ben nooit langs boos.' Foto: Jaspar Moulijn
Ze komt uit Kampen, maar werd jaren geleden verliefd op Orvelte. Inmiddels woont Mannuela Huisman (57) er twaalf jaar en organiseert ze allerlei evenementen, zoals komende zondag de Dag van de Oogst.
„Dit is mijn tweede huiskamer”, zegt Mannuela Huisman in de mancave achter haar woning bij het Oranjekanaal aan de rand van het dorp. Aan de hoge tafel met barkrukken zit ze graag te werken. Ook is het de plek voor vergaderingen en borrels met vrienden. Aan de muur hangen onder meer souvenirs uit Cuba („Ik hou zo van dat land, prachtig!”), allerlei bordjes van biermerken en een uitsnede van de paardentram waarmee ze voor de coronaperiode toeristen door het dorp reed.
Huisman is niet op haar mondje gevallen. „Ik had de kwek weer eens te groot”, vertelt ze als ze terugblikt op een conflict met de gemeente Midden-Drenthe over de paardentram. „Moest ik op het matje komen bij toenmalig burgemeester Ton Baas. Ik kon goed met hem, hoor. Het werd ook opgelost. Later was er gedoe over het wegenonderhoud, zat ik bij z’n opvolgster Mieke Damsma op de kamer, haha.”
Met die laatste kreeg ze in 2021 een conflict over het al dan niet doorgaan van de door haar georganiseerde Orveltermarkten in coronatijd. Het leidde tot een rechtszaak, die Huisman verloor. „Toen zat Cees Bijl er inmiddels, zat ik bij hem aan tafel.” Ze kan er nu om lachen. In diezelfde periode werd ze raadslid voor Onafhankelijk Midden-Drenthe. Die partij keerde ze een jaar later uit onvrede de rug toe, maar sinds februari is ze terug in de raadszaal. Ze heeft zich aangesloten bij de nieuwe partij van haar vriendin Gineke Radix, Positief Vooruit.
Vroeger conflicten en nu in de gemeenteraad, best opvallend.
„Als raadslid kan ik ook witheet worden over sommige onderwerpen. Zoals hoe de flexwoningen, die aan de Eursingerweg in Beilen worden gebouwd, omwonenden eigenlijk door de strot worden geduwd. Er moet wel gebouwd worden, maar bouw dan woningen die permanent blijven staan op plekken waar ruimte is voor veel meer huizen, zoals bij Westerbork.”
Waarom wil je raadslid zijn?
„Ik wil er zijn voor mensen die onrecht wordt aangedaan. Ik weet hoe moeilijk het kan zijn als je de gemeente tegen je hebt. Maar sommige dingen aan het raadswerk vind ik ook lastig, hoor. Al het politieke gezwets, daar hou ik niet zo van, maar je kunt wel wat betekenen voor inwoners. Je moet er ook in groeien, heb ik gemerkt. Ik ben niet zo tactisch. Soms eerst tot tien tellen voor je iets zegt, vind ik best lastig. Maar ik leer ook heel veel.”
'Ik wil er zijn voor mensen die onrecht wordt aangedaan.' Foto: Jaspar Moulijn
Hoe belandt een vrouw uit Kampen in Orvelte?
„In de jaren 90 werkte ik bij de Rabobank in Kampen en daar zat ik natuurlijk in de personeelsvereniging, want ik mag graag gezellige dingen organiseren. Met een activiteit kwamen we in Orvelte terecht. We hadden een heel leuke dag en daarna een fantastische avond met heerlijk eten en muziek bij het toenmalige restaurant De Schapendrift. Toen ben ik verliefd op Orvelte geworden. De hele uitstraling van het dorp vond ik prachtig: de mooie panden, de klinkerweggetjes, die rieten daken, de mooie tuinen.”
Inmiddels woon je hier alweer heel wat jaren; hoe is dat zo gekomen?
„Met mijn ex-partner woonde ik in Kampen. Op mijn 33ste, in 2001, werd onze dochter Sabine geboren en belandde ik in de lappenmand. We besloten de stad uit te gaan en kochten we een oud boerderijtje in Drogteropslagen. Daar ben in de schuur een veredelde kringloop begonnen. Ook gaf ik bloemschikworkshops. Uiteindelijk ben ik met mijn spullen op markten en fairs gaan staan. Ik kwam in 2007 voor het eerst op de voorjaarsfair in Orvelte terecht. Hartstikke leuk! Ik heb me ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en ging ook spullen inkopen. Ik combineerde brocante met bloemenwerk. In 2012 ontmoette ik mijn huidige vriend Arwald en kon ik de organisatie van de voorjaarsfair overnemen. Hij is meubelmaker en interieurbouwer en wilde me wel helpen.”
En daarna jullie zijn gaan uitbreiden?
„Ja, in hetzelfde jaar hadden we ook een herfstfair. Eerst schoten we erbij in, maar de fairs liepen steeds beter. De eerste winterfair in november 2013 was een groot succes. In die tijd konden we ook een interieurwinkel overnemen in het dorp. Op zaterdag zijn we akkoord gegaan met het voorstel van de eigenaar. We wilden er gelijk op dinsdag in, omdat het herfstvakantie was. Zijn vrouw en dochter kregen zowat een rolberoerte toen ze het hoorden, maar zo is het wel gegaan. Wij houden van doorpakken. Er kwam in die periode een woning vrij in het dorp. Toen zijn we er ook gelijk komen wonen.”
Dan burger je snel in.
„Klopt en we zijn ook wel terrashoppers. In de beginperiode gingen we in het zomerseizoen zeker drie a vier keer per week met andere ondernemers in het dorp wat drinken. Ik ben wel bourgondisch ingesteld en drink graag een biertje. Alleen met de sigaretten moet ik nog een keer stoppen.”
Wat bedoelde je met ‘de lappenmand’ na de zwangerschap?
„Ik zat niet goed in mijn vel. Deskundigen dachten eerst aan een postnatale depressie. Ik was overdreven beschermend naar mijn kind toe. Angstig dat haar wat zou overkomen. Uiteindelijk werd een angststoornis vastgesteld. Toen ik naar Drenthe verhuisde, kreeg ik een heel fijne psychiater en die zei na een tijdje: ‘Ach kind, je hebt ADHD.’ Hij schreef me Ritalin voor en daardoor werd ik als het ware herboren. Een hele verandering. Er kwam meer rust en stabiliteit. Ik was altijd van het extreme, toen ik jong was al. Als ik uitging, stond ik meer op de bar dan dat ik eraan zat bijvoorbeeld, haha. Mijn dochter is goed groot geworden, hoor. Het is een heel lieve meid. Ze heeft voor haar studie veel gereisd en woont nu op zichzelf in Kampen. Ik heb nu geen moeite meer om haar los te laten.”
Jullie winkel is verleden tijd, maar jullie organiseren des te meer, of niet?
„Ja. Toen we in 2016 hoorden dat de organisatie van de Orveltermarkten en de Dag van de Oogst wilde stoppen, hebben wij ook dat overgenomen. We zijn destijds ook om tafel gegaan met burgemeester Ton Baas en Marc Hoogland, toenmalig directeur van kachelbedrijf ‘t Stokertje, om te praten over de toekomst van het dorp. We vonden dat Orvelte een soort eigen bestuur moest krijgen. Uiteindelijk is in 2022 de Stichting Coöperatief Orvelte opgericht. Dat heeft heel wat voeten in aarde gehad en strijd gekost. Marc zei dan: ‘We moeten masseren en kneden’, maar wij waren meer van: geen woorden, maar daden. Hupsakee, doorpakken.”
Zondag is de Dag van de Oogst, wordt dat niet een beetje oubollig zo langzamerhand?
„Sommige mensen vinden dat, maar de meeste toeristen en andere bezoekers vinden het hartstikke interessant. We werken samen met het dorsteam uit Ruinen en daar zit veel verjonging in. Zoons nemen het over van vaders. Zij dorsen met een ouderwetse dorsmachine en ze hebben historische trekkers. Ze nemen hun eigen rogge mee en laten het hele dorsproces zien. Een paar vrouwen demonstreren hoe vroeger spekkendikken werd gemaakt van het meel. Ook komt onder andere de zeisbrigade, die workshops maaien geeft en is er een toertocht met historische trekkers. Er is muziek, vrienden helpen ons mee; het is altijd hartstikke gezellig.”
'De meeste bezoekers vinden de Dag van de Oogst hartstikke interessant.' Foto: Jaspar Moulijn
Orvelte is voor jou meer dan je woonplaats volgens mij.
„Klopt. Het dorp is een passie. Ik hoor wel eens dat mensen me snel negatief vinden, maar dat komt omdat ik altijd mijn kwek open heb en mijn goede bedoelingen soms op bemoeienissen gaan lijken. ‘Hoe kan jouw dochter zo lief zijn met zo’n moeder?’ plaagt collega-ondernemer wel eens.”
Je staat een beetje bekend als een kreng?
„Haha, bij sommige mensen wel. Tijdens de ondernemersvergaderingen die we vroeger hadden, maakte ik ook altijd kritische opmerkingen, terwijl anderen hun mond hielden. Maar de volgende dag had iedereen commentaar. Ja, dat moet je dan tijdens die vergadering uitspreken! Het mag op een vergadering best wel eens hard tegen hard gaan. Als je daarna samen een borrel kunt drinken is het weer goed, toch? Ik ben weliswaar een flapuit, maar ik ben nooit langs boos. Als er wat voorvalt in het dorp, zeg ik gelijk wat ik ervan vind, terwijl anderen soms maanden blijven kniezen.”
Heb je wel eens spijt als je iets eruit geflapt hebt?
„Jawel, maar ik durf ook sorry te zeggen. Maar anderen vinden me soms lastig. Die denken: heb je haar weer.”
Is er in Orvelte veel veranderd door de jaren heen?
„Wat me tegenwoordig opvalt, is dat nieuwe inwoners vaak denken dat ze het hier meteen voor het zeggen hebben. Dan ga je aan de rand van een evenemententerrein wonen, tussen twee horecabedrijven in en dan ga je janken dat je geen bruiloften bij je huis wilt en geen markten voor de deur. Ja, hallo, zo werkt het niet! Je weet toch waar je gaat wonen? Sommige nieuwe mensen zitten gelijk te klagen. Ik denk dan: als je hier komt wonen, hóu dan ook van dit dorp. We hebben maar twintig evenementen per jaar. Op 365 dagen dus, waar hebben we het over?!”
Paspoort
Naam: Mannuela Huisman
Geboren: 22 april 1968 in Kampen
Opleiding: meao en daarna interne opleidingen bij de Rabobank, opleiding bloemschikken, cursussen reisleidster, Spaans en mennen.
Carrière: was onder andere administratief medewerker Rabobank Kampen en later Zwolle, entertainer in Spanje via een reisbureau, horecamedewerker, medewerker horecagroothandel, medewerker scheepswerf in Kampen en eigenaar kringloopwinkel in Drogteropslagen. Sinds 2013 eigenaar Het Brokantien Events in Orvelte.
