Lamert Kieft döt verslag van de gebeurtenissen in zien woonplaots, argens in Zuudwest-Drenthe. Beeld: Coen Berkhout | Midjourney
Hardnekkige doch boosaardige geruchten in Amerika en omstreken zegt dat buitenlandsche mensen daar honden en katten opeet met elkaar, welke een zekere Hilbert Fictorie van Kluitenberg op bepaalde gedachten bracht.
„Grietien mien magien”, aldus hij onlangs aan diens vrouw Grietje Fictorie, „woj niet ies ’n maol hen Amerika? Doet dat nou mar ies, ie hebt ’t verdiend heur. En ik zul oenze Herman mitnimmen a’k oe ware; ok mar niet gezellig mit zien beide!”
Trouwe lezers weet natuurlijk allang dat Herman de kat is van Grietje Fictorie, welke in zeer kwade doch chroningse onmin staat bij Hilbert Fictorie. Daar Griet Fictorie niets anders doet als Herman de kat voortrekken zoals bij lekkere hapjes, bij haar op bed mogen springen en hij vanzelf weer niet, in Hilbert Fictorie’s eigen luie stoel zitten en hij dus zelf eruit moet voor de televisie, encetera encetera.
‘Lekkere samme katte’
„Ik zage ’t al veur mij, Jan”, aldus Hilbert Fictorie aan de kraam van de patatesbakkert Jantinus Schut alias Jan Eulie in de dorpsmond alhier, vervolgende: „Griet die tussen de middag even lekker een posie zat te tukken op ’n baankie in ’n Amerikaans park, mit Herman de katte der naost. En dat der dan twei boetenlaanders passeerden die tegen menaar zeden: ‘Kiekt ies Manuelo, wat ja ’n lekkere samme katte daorzoot op dat baankie! Hmm, daor lust mij wel een flink stök van, lekker ebraoden in de botter. Oe dan? Of zulle wij hum in ’t gehak dreeien?’ En dat beide manlui ’t water al um de koezen leup, weej niet?
’Kiek Ricardo,’ zee die aander, ’’k Hebbe hier een plastic kladde, as ie die open holdt, dan griep ik die samme katte in ’t nekvel en d…donder hum in de kl….kl…adde. En dan zulle wij hum in huus ies even de j…j…jas…..jasse ’n klein beetie roemer maken, die zit hum aordig strak um de pok…pok….pokkel op ’t moment’” en Hilbert Fictorie door deze en andere vertederende droombeelden geheel overstuur dreigde te raken.
‘Veuls te gevaorlijk’
„Afijn Jan”, vervolgde hij, iets gekalmeerd, „Griet had gien belang bij ’n reis hen Amerika. ‘Nee heur Hippe’ zee ze, ‘daankewel veur ’t aanbod, maar wij blieft mooi in huus, ikke en Herman; mien poekiepoekie hein? ’t Schient dat in Amerika op ’t moment op grote schaal katten opeten wordt deur boetenlaanders. Veuls te gevaorlijk dus daorzoot, Hermannegie hein? Woj nog ’n lekkere zolte hering, mien keerltie? Pak die van Hippe mar heur, die hef de pokkel toch veuls te dikke…’”, aldus Hilbert Fictorie. „Donder mij der mar even twei langen mit pudding in aj wilt, Jan”, aldus hij, „’k Bin wat weeïg op de mage, ik kan wel wat hartigs gebruken.“ En de patatesbakkert Jan Eulie er twee frikandellen met mayo inglijden liet en deze sissend omschepte in de hete doch bruisende frituur alhier.
American Dream
„’t Verhaal is nog niet uut, Jan”, vervolgde Hilbert Fictorie met toonloze doch mismoedige stem. „Griet mus lestdaags hen een vriendin van heur in Möppelt en ik zette as de donder een bordtie an de weg, met daorop in ‘t boetenlaands: Gratis af te halen 1 samme Dakhaas (zelf vangen). Heerlijk in gehak en stoofgerechten. Zeer eiwitrijk & vitamines. Amerikaanse receptuur beschikbaar”, aldus Hilbert Fictorie. „En, Hippe”, vroeg hem de patatesbakkert Jan Eulie af, „leup ’t storm mit de klandizie?” En bleek er slechts 1 ‘klant’ geweest te zijn. „Griet zelf”, aldus Hilbert Fictorie, „ze was eerder terugge dan ik verwachtte. Ze kwam binnenstoeven mit mien reclamebord en sleug der mij mit op de kop. Donder, wat was ze hellig, Griet.” En Hilbert Fictorie verdrietig zuchten moest vanwege diens in rook vergane American Dream alhier.
