Officier van Justitie Jan Hoekman hef e een zwak veur zien leefumgeving: de Veenkoloniën. Foto: Eigen foto
De rubriek Hier kom ik weg is een samenwarking met het Huus van de Taol en giet over Drenten en heur verhalen. Naost zien wark as officier van justitie is Jan Hoekman groot muziekliefhebber en hef e een zwak veur zien leefumgeving: de Veenkoloniën.
Officier van justitie Jan Hoekman ‘zit’ tegenwoordig in de zwaore criminaliteit, een ofdieling binnen het OM die nei is veur hum, naodat e binnen justitie allerlei umzwarvings maakt hef. Hoekman woont zu’n vieftien jaor in de Drèentse Veenkoloniën. ,,Sinds maart ben ik terug bij het Openbaar Ministerie Noord-Nederland. Het voelt als thuiskomen.”
Hoekman (50) gruit op in Gieten en Zuudlaoren, waor de streektaol gien diel oetmaakt van zien jeugd. Zien olders bint wal Drèents, maor praot niet plat. Met ’t Drèents mak e pas veul later kennis.
Taol hef wal altied zien interesse had. Veur e in 1998 veurlichter bij het OM in Assen wordt, warkt e een jaor of veer as rechtbankverslaggever bij de Drentse Courant. Het warken met de pers lig hum, vanwege zien eerdere wark, goed. Hij zal het – naost zien wark as officier en later as advocaot-generaal bij het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden - altied bileven doen.
Hier kom ik weg
De moord op de 12-jaorige Suzanne Wisman
In 2003 begunt Hoekman as officier van justitie in Zutphen, twie jaor later komp e terug hen Assen. ,,Een zaak uit die tijd die ik me heel goed herinner en die ik als persofficier heb gedaan, is de moord op Suzanne Wisman uit 2e Exloërmond. Een gruwelijke zaak.”
Het 12-jaorige wichie wordt eind 2006 verkracht en vermoord deur een man oet Bunermond. ,,Van die zaak heb ik op communicatiegebied ook veel geleerd. Zoals bijvoorbeeld dat het soms verstandiger is om in het begin van een onderzoek wat duidelijker te communiceren richting de pers om speculaties en taalverhaspelingen in de krant te voorkomen.”
Kroepruumtemoord stiet nog op zien netvlies
Nare zaken döt e daornao nog veul vaker. Iene die hum bij het hof slim angrepen hef is die tegen een man oet Flevoland die zien vriendin en stiefdochter umbracht en de lichamen in de kroepruumte under heur hoes verstopte. De foto’s van hoe het 15-jaorige wichie weur vunden, staot nog op zien netvlies.
,,Toch doet het afdoen van zo’n zaak me ook goed. De nabestaanden kun je niks bieden om hun verlies te compenseren, maar wel een stukje genoegdoening vanuit de maatschappij voor wat hun naasten en henzelf is aangedaan. Het is de enige keer dat ik levenslang heb geëist.”
Muzikale belevenissen bij café ‘t Keerpunt
De underzuken naor zwaore criminaliteit die e nou leidt, duurt jaorenlang. Daornaost döt e ok wal zittingen in de drei noordelijke rechtbanken, umreden dat e het mooi vindt. Laot het schrieven van een requisitoir - het verhaal waorin de officier zien strafeis toelicht - maor an Hoekman over. Schrieven döt e nog altied geern.
In zien vrije tied is e met café-eigenaar Willem Dijkema een boek an het schrieven over heur muzikale belevenissen bij Dijkema’s café ’t Keerpunt. De mannen organiseert as Stichting Moor geregeld optredens en aandere activiteiten, die richt bint op de Veenkoloniën. ,,Ik vind dat het gebied echt wordt ondergewaardeerd. Het is zo ontzettend mooi.”
In ’t Keerpunt leert e ok de Drèentse singer-songwriter Egbert Meyers kennen. ,,Via Willem en hem ben ik de laatste jaren meer in aanraking gekomen met de streektaal. Door Meyers muziek zie en hoor ik woorden die ik anders nooit zou gebruiken. Tweiduuster vind ik bijvoorbeeld een prachtig Drents woord. Veel mooier dan schemer.”
