HarmG Sijnstra met zien kleinzeun Sander Aukema in de stijl van Prugelie. Foto: Huus van de Taol
De rubriek Hier kom ik weg is een samenwarking met het Huus van de Taol en giet over Drenten en heur verhalen. HarmG Sijnstra (83) oet Zuudlaoren begund’e nao zien 50ste met het schrieven van gedichten. Eerst in het Nederlands, later aal meer in het Drèents. Verleden maond is zien eerste Drèentse kinderboek verschenen: Kabouter Prugelie en de prins die zeuik is.
Hej nog nooit heurd van kabouter Prugelie? Da’s nou ok wat, daj het dapperste kaboutertie van het grote bos niet kent! De tekst op de umslag van zien boek licht een tippie van de sluier op over de aovonturen van het deur HarmG Sijnstra bedachte Prugelie. Kleinzeun Sander Aukema, die illustrator is, hef alle tiekeningen maakt.
Verzunnen verhaalties
,,Mien eigen kinder he’k vrogger veur het slaopen altied al eigen verzunnen verhaalties verteld. Later vunden mien vrouw Rika en ik het jammer daw ze nooit opnummen of opschreven hebt”, zeg Sijnstra an de keukentaofel.
Hier kom ik weg
Naodat e wat dichtbundels en een sonnettenkrans oetgeven har, wol e geern een roman schrieven. ,,Een vriendin van Rika die een stuk lezen hef, adviseerde mij te stoppen. ‘Ie schrieft as een man, veul te recht-toe-recht-an’, zee ze. Ik vun dat ze geliek har.”
,,Dan gao ik een kinderboek schrieven, want dat kan ik wal, dacht ik. Ik bin begund en wus niet hoe het oflopen zul, net as vrogger a’k de kinder verhaalties vertelde. Daor koj vanzölf wal achter.”
Nao een paor maond schrieven was het boek klaor. Het Drentse Boek wol het oetgeven en in de Meertmaond Streektaolmaond hef de Zuudlaorder het anbeuden an zien 8-jaorige achterkleindochter Tessa. Ze woont in Drachten en is niet Drèentstaolig opvoed, maor ze begrep het verhaal wal. Sijnstra, die altied schref under de naam HarmG Sijnstra met de G vast aan Harm, is barre wies met het eindrisseltaot.
‘Leeftied zeg niks’
De schriever is geboren in Assen en een Drent in hart en nieren. Nao de sociale academie giet e as maotschappelijk warker an de slag. Hij warkt bij verschillende organisaties en later ok as therapeut an hoes. Met dat leste is Sijnstra een jaor of tien leden stopt. ,,Hij is ok al 83”, lacht Rika. ,,Leeftied zeg niks”, reageert heur man. ,,As het in het koppie nog een beetie lekker dreit en ie kunt je bij huus redden en met de hond lopen, is het prima.” En dat kan e allemaol nog, net as het dichten.
Op de legere schoel har e al belangstelling veur poëzie, vertelt e. Zölf begund’e pas nao zien 50ste met dichten ,,Sonnetten vin ik het mooist um te schrieven. De ritmiek en de riem moet kloppen, vin ik. Tegenwoordig lek het er veural um te gaon daj gevuul in een gedicht legt, de vörm is minder belangriek. Maor dát vin ik juust mooi; daor zit een soort ambacht in.”
,,Ik heb wal in het Nederlands schreven, maor ik schrief aal meer in het Drèents. Ik vuul mij ok aal meer Drèents. Dat komp denk ik umda’k het Nederlands minder mooi bin gaon vinden. Veul mèensen spreekt de ‘n’ an het einde van woorden niet meer uut en de harde ‘r’ heur ie ok aal minder. Daor erger ik mij an. Dan denk ik: waorum moet wij allemaol dat dialect uut Holland leren?”
De Zuudlaorder hef de smaak van Prugelie nou te pakken, want hij is al met een tweede diel begund. ,,En a’k tied van leven heb, komp der misschien ok wal een darde.”
