Lamert Kieft döt verslag van de gebeurtenissen in zien woonplaots, argens in Zuudwest-Drenthe. Beeld: Coen Berkhout | Midjourney
Tijdens onze biljartclub in het café De Eveltas kwam het gesprek op zware beroepen plus eventueel eerder met pensioen. De kastelein Jans-Maria Tissing van het café De Eveltas is dit niet van plan.
„Dat kan ik mij niet permitteren als kleine zelfstandige zijnde”, aldus Jans-Maria. „Boetendat is mien vak niet zo hiel zwaor, heur. Fysiek in ieders geval niet en ok lichamelijk val ’t wel toe. ‘t Ienigste vervelende bint bij de zummerdag de toeristen. Dat is brutaol en ongezeggelijk goed, met hooghaarlemmerdiekse prooties en vanzelf niks verteren. Dan mut ik mijzelf bedappern seins dat ik ze der niet iene veur houwe. Oezelf in bedwang holden, dat is vake wel hiel zwaor”, aldus de kastelein Jans-Maria Tissing.
Dweilen mit de krane lös
Willem Zoer de scheper van de Brummelheugt’ en diens trouwe hond Willem II blijft doorwerken tot zij er bij neervalt. Wel hebt beide manlui op ’t moment te maken met zeer zware werkomstandigheden daar de kudde helderweg belaagd wordt door wolven. „Wij zwarft alle nachten aover de heide, mit de olde dubbelloops, eerder van mien va nog, under de narm”, aldus Willem Zoer. „Inmiddels hew al vieftien wolven van kaant emeuken. Mar feiluk is ’t dweilen mit de krane lös heur”, en Willem Zoer en Willem II ondermijnd door slaapgebrek gewoonweg te knikkerbollen zaten aan de tapkast in het café De Eveltas, door deze en andere nachtenlijke jachtpartijen.
Ibrahiem de Afrikaanse vluchteling is van plan gewoon diens tijd uit te zitten als directeur van ‘t Boerenleenbank zijnde alhier, welke nog jaren duurt. „’n Goed traktement, ’n knap Harmannipak an, een auto van de zaak (zestienkleps BWM, LK), een fijne bonus op zien tied: makkelker kan ik ze niet verdienen, daor bin ‘k hiel eerlijk in”, aldus Ibrahiem.
Gaank op de kette
De oude opperwachtmeester Jalving van de plaatsenlijke politie alhier vindt dat polities het op onderdelen vroeger veel zwaarder hadden als nu. „Nim nou ’t vervoer”, aldus de opper Jalving, „vandaag an de dag zit ze op die lichtgewicht terreinfietsies mit twintig versnellings; te wippen en te dreeien op zun mietjeszadel. Wij hadden eerder loodzwaore dienstfietsen van de marken Germaan of Fongers, zunder versnellings! Ie hadden gloeiende garriet wel twei kilomèeter neudig um op gaank te kommen. Mar dan was ’t ok deurdondern geblaozen, dèenkt der goed umme! As der argenswaor ’n rellegie was en der kwamen twei plietsies an varen op heur stalen Fongers dienstfietsen, mit ’n beste gaank op de kette en de gummielatte bungelend an ’t stuur, dan steuven de deliekwinten en ’t aander rapallie gloeiende garriet as de donder uut menare!”, aldus de opper Jalving.
„Net as de patroelliewagens op ’t moment”, vervolgde hij, „zeer comfortabel! Aircogie an, ‘n muziekie op, koppie koffie der bij: jongens, wel döt oe wat. Partie moderne plietsies zit gloeiende garriet grootkaans ok nog gewoon te smoken veur ’t stuur, want de commissaris zet ’t toch niet jao. Wij hadden eerder allent ’n motor mit ziedspan en een tochtige Citroen overvalbusse. Asse wij bij de winterdag underwegens waren mit ziedspan of busse, bij twintig graoden vörst, dan vreuren oe gloeiende garriet de vingers der zowat bij òf. En der waren nogal wat oldere collega’s die zowat gien oren meer an de kop hadden: kats òf evreuren in ’t ziedspan”, aldus de opper Jalving, wiens anders wat stroeve trekken zich een moment verzachtten door deze en andere aangrijpende herinnerings.
„Ién ding is wel veule zwaorder op ‘t moment”, gaf hij toe, „dat is ’t gezeur en gezever van de mèensen, die mient dat ze de plietsie gloeiende garriet alle dagen mar lastig vallen kunt aover niks. Der is totaal gien respect meer veur oens wark”, aldus de opper Jalving op bittere wijze.
