Code geel of rood: wie mag de boel weer zien te redden? | Lamert Kieft

Dit tot misnoegen van de plaatsenlijke weerman Albert Dekkers alhier, welke de lokale weerrechten claimt in ons dorp. „As der iene is hierzoot die mag waorskouwen tegen slecht weer, dan bin ik dat; dèenkt der goed umme!”, aldus de weerman Albert Dekkers. „As die lui van ’t KNMI code geel ofgeeft, dan doe ik der drekt code oranje aover hen”, vervolgde hij, „ik laote mij hier en ginder ’t spek niet van de stoete vrèeten deur de ‘gelèerde’ heren en dames van ’t KNMI, hold der goed rèekenschup mit!”

Zodoende heeft Albert Dekkers al div. malen bij het geringste zuchtje wind als eerste code rood afgegeven of donkerrood en zelfs al eens code zwart! „Mar dat was midden in de nacht, dat mut ik der wel eerlijk bijzeggen”, aldus hij.

Volgens Albert Dekkers vindt de mensen slechtweerberichten heel spannend, seins. „De weerkunde is zuver entertainment op ‘t moment, laow mar eerlijk weden”, meent deze dan ook zeer terecht, „dat ik doe der geern een extra beaufortje bij, of wat extra millimèeters water, of hagelstienen zo groot as doeve-eier. Dat viendt de mèensen leuk, en daor hebt ze ook recht op, mit alle ellende in de wereld, of niet dan. Ik mut der bij zeggen: ok mede op verzoek van de Vrije Pers, want dat gef weer wat reuring in de kolommen”, aldus Albert Dekkers, hiermede doelend op de gewoonte van de pers en andere media’s sommige zaken een weinig op te kloppen.

Dat niet al diens voorspellinks uitkomt, dat kan Albert Dekkers niks verschelen. „Dat is zuver aovermacht”, aldus hij, „niks is zo veraanderlijk as ’t weer. Wij weerkundigen kunt oens wat dat anbelangt de plensbuien en de tornado’s ok niet uut de bienen snieden, laow mar eerlijk weden. Dat wordt jammer genog vake vergeten.”

De plaatsenlijke politie alhier moet niets van dat weercodes en ander gedoe hebben. „Veur de plietsie dreeit zuks gegarandeerd uut op extra naowark, wat oens gloeiende garriet alle dagen al meer as genog aover de lèerzen löp”, aldus de oude opperwachtmeester Jalving.

Onlangs nog werd deze opgebeld door dhr. Lukas Hoving (Alg. Zkn.) van het gemeentenhuis alhier. „Jalving, ’t KNMI hef veur morgen code oranje of egeven mit wiendsteuten van meer as honderd kilometer per ure”, aldus dhr. Hoving, vervolgende: „An de Kloetenbargerstraote stiet een stellegie olde ekkelbomen mit zwam derin en processieroepen, dat wij bint bange dat ze een dikke poeste wiend niet meer verdragen kunt en ummedondert. Dus Jalving, wij hebt geern daj morgen tiedens code oranje de Kloetenbargerstraote ofsluut veur alle verkeer, plus handhaving; um ongelökken te veurkommen”, waarals de opper Jalving met ontstemming naar luisterde en door hem resoluut geweigerd werd.

„Gien dèenken an!”, aldus de opper, ,,de gemiente had die wrakke ekkelbomen allange mutten kappen. Mar niet doen vanzölf; ik was der drekt al bange veur. Nee, der mut eerst weer dooien vallen. En wie mag gloeiende glunige garriet weer preberen op de valrepe de situatie nog te redden? Mit stoom en kòokend water? Júístum Van Putten: de plietsie. Nee, ’t is wel even goed; ie kunt mij gloeiende garriet de botten smokken mit menare. Wij hebt wel wat bèeters te doen, dat ie knapt oen eigen smèerige zakies mar op”, en de opper Jalving een einde maakte aan dit nare telefeungesprek. „Ie meldt oe mar bij de ekkelplietsie”, riep hij nog, „daor zit ze alle dagen toch mar wat mit körte jan te tiepeln; aju” en hem er opsmeet.