Lamert Kieft döt verslag van de gebeurtenissen in zien woonplaots, argens in Zuudwest-Drenthe. Beeld: Coen Berkhout | Midjourney
De man met de ernstigste rouwranden onder diens nagels in het dorp is grootkans de garagehoudert Berend Hindriks; ook wel Beertje geheten in de dorpsmond.
„Verlopen eulie, hein”, aldus Beertje Hindriks, „in oens vak zit ie altied mit de klavieren in de verlopen eulie en ie kriegt ze nooit meer schone heur, al zul ’t ook barsten. Toen mien va uut de tied kwam indertied, had dat mannegie zukke enorme rouwraanden under de nagels dat mien moe hum zo niet in de kiste hebben wol.”
„Twei daogen bint ze gaangs mit hum ewest; sjemiecaliën derbij en alles, um die verlopen eulie under de nagels mar vort te kriegen. ’t Was onbegonnen wark, dat ze hebt mien va uuteindelijk mar de haansen der bij an etrökken. De mèensen zeden: ‘Hej ’t al eheurd luu? De olde Hinderks leg mit haansen an in de kiste; umreden e zukke kolde haanden hef. Singelier, niet?’”, aldus Beertje Hindriks.
Aartje naar diens vaartje
Dat Beertje Hindriks een aartje heeft naar diens vaartje, welnu, dat moge wel duidelijk zijn. „Mien vrouwe wil mij ’s nachts niet meer in bedde hebben”, aldus hij, „’Opdondern ieje’, zegt ze, ‘te griepen en te graaien aal mit die smèerige jatten en nagels under de verlopen eulie. Ik bin gien zestienkleps japannertie heur, die aj even deursmèren mut; weest der goed op verdacht’”, aldus de garagehoudert Beertje Hindriks, die ook nog wel even een privégevalletje delen wilde.
„Veur mien vrouwe was de maot vol toen ze gewaar wordde dat ik niet allent verlopen eulie under de vingernagels hadde, mar ok under die van de tienen. Plus de navvel ok nog derbij. Hej wel ies verlopen eulie in de navvel ehad? Nou, minder is der niet. Ie kunt der oe wel dood op boenen, mar ’t zit zo diepe seins daj er niet bij kunt”, aldus de garagehoudert Beertje Hindriks.
Plietsie van de olde stempel
Dat rouwranden niet alleen ontstaat door verlopen olie doch ook door zand onder de nagels en andere vuiligheid: daar weet de oude opperwachtmeester van de plaatsenlijke politie alles van. Daar de opper door het leven gaat met tien permanente doch forse rouwranden. „Ik mut altied dèenken aan wat mien chef, adjudant Waninge, ooit ies tegen mij zee toen as ik net van de politieschoele kwame”, aldus de opper Jalving.
„Hij zee: ‘Lubbert mien jongie, even íén ding hein: dèenkt der umme daj mij gloeiende garriet niet an koomt zetten mit twee keurig gemanicuurde mietjeshaanden en tien roze nagelties! Ie bint drekt oen gezag as plietsieman kwiet, holdt der goed rèekenschup mit! Zörg altied veur ’n paar beste rouwraanden, liefst tiene. Deliekwinten en aander rapallie weet dan onmiddellijk: waart oe lui, dit is nog een plietsie van de olde stempel, die as gloeiende garriet niet bange is um smèerige haanden te maken bij aanholdings en arrestaties, dat we kunt mar bèeter maken daw vort koomt’”, aldus de opper Jalving, diens oude chef citerende.
Wormpies en jokte
In de praktijk van de oude dokter Roesing alhier merkt men dat de rouwranden weer helderweg in opkomst zijn. „Ik kriege zowat alle dagen mèensen an de balie veur ’n deuze pillen tegen witte wormpies”, aldus de doktersassistente Willie aan de oude dokter Roesing, „jokken dokter, an ’t gat! Benaom de kiender zit der under. Ik snappe die olders niet, hein. Kiender mit zaand under nagels kriegt wormpies en jokte, dat wet toch alleman. Geeft dan hier en ginder ok beter acht as va en moe”, en het de assistente ontging dat de dokter Roesing zelf ook een doos wormpillen onder diens jas trachtte te frommelen, hierbij acht gevend dat diens nagels niet in het zicht kwamen, als geneesheer zijnde met vermoedelijk rouwranden en ernstige jeuk.
