Staatssecretaris Vijlbrief naar Oost-Groningen om te praten over zoutwinning. Tegenstanders zeggen: 'Stop ermee, we voelen ons niet veilig in ons eigen huis'
Tegenstanders van zoutwinning kwamen met de bus naar Groningen. Foto: Corné Sparidaens
Staatssecretaris Hans Vijlbrief (D66, Mijnbouw) komt naar Oost-Groningen om met bewoners te praten over de gevolgen van zoutwinning. Een datum moet nog worden geprikt.
De staatssecretaris wil ter plekke horen wat er leeft in de samenleving. ,,We zien het wel’’, zegt Harm Vos sceptisch. Vos is woordvoerder van de stichting Bewonersbelangen Lanengebied/Zuiderveen.
In de volksmond wordt de stichting ook wel Mijn en Dijn belang genoemd. De stichting verzet zich tegen de zoutwinningsplannen. Vos: ,,We hebben Vijlbrief tevergeefs al een keer of vijf uitgenodigd.’’
Verder komt er een informatiebijeenkomst met medewerkers van het ministerie van Economische Zaken, toezichthouder SodM en zoutwinner Nobian waarin nogmaals tekst en uitleg wordt gegeven over zoutwinning in en rond Heiligerlee. Nobian, het voormalige Akzo Nobel, haalt sinds de jaren zestig van de vorige eeuw zout uit de bodem.
Het gaat vooral ook over de plannen voor het Lanengebied en het Zuiderveen (tussen Winschoten en Oude Pekela). De zoutwinner wil er nieuwe cavernes in gebruik nemen.
Er komt een extra informatiebijeenkomst
Die bijeenkomst (datum volgt) zal zo dicht mogelijk in de buurt van ‘het winningsgebied Heiligerlee’ zijn en niet in Groningen. Daar waren Vos en zo’n 50 anderen aanwezig op een hoorzitting in Martiniplaza. Ze kwamen gezamenlijk met een bus vanuit Winschoten.
Mensen waren boos dat de hoorzitting in Groningen plaatshad en niet in Winschoten of omgeving. ,,Niet iedereen kan een dagdeel vrijmaken om naar de stad te gaan. Het voelt als een extra schoffering’’, stelt Vos. ,,Een extra drempel om te voorkomen dat mensen snel even dicht in de buurt hun zegje kunnen komen doen.’’
Tijdens de hoorzitting blijkt hoe geëmotioneerd de mensen zijn. Ze zijn bang voor de toekomst, boos op het Rijk en de zoutwinner.
Of zoals een van de aanwezigen het zegt: ,,We voelen ons niet meer veilig in ons eigen huis. We voelen ons niet serieus genomen. Het ministerie praat badinerend over ons, over de schade. We hebben het niet alleen over scheuren in een gebouw, een huis. Het gaat om ons thuis. We hebben er hard voor gewerkt. We hebben ervoor geknooid. Onze kinderen zijn er groot geworden.’’
Ze hebben hun vertrouwen gezet op de stichting. Die probeerde de zoutwinning stil te leggen. Helemaal toen duidelijk werd dat het winnen van zout door Nobian tot meer bodemdaling leidt dan verwacht.
182 bezwaren ingediend
Uit berekeningen en op basis van een in 2022 uitgevoerd onderzoek wordt rekening gehouden met een bodemdaling van 24 centimeter. En niet de 20 centimeter toen de vergunning in 2009 is verleend. Nobian had daarom om een aanpassing van de vergunning gevraagd.
Staatssecretaris Vijlbrief verleende de vergunning, tot woede van de bewoners. Ze kwamen massaal in het geweer. Tegen deze ’aanpassing van de actualisatie van het huidige winningsplan Heiligerlee’ zijn 182 bezwaren ingediend.
,,Je ziet je huis achteruitgaan. De zorgen houden je bezig. Het vreet aan je. Het woonplezier neemt af. We raken onze woning niet kwijt’’, werd er gezegd. ,,We hebben te maken met bodemdaling, bevingen, milieuschade, overlast en schade aan woningen en gebouwen.
,,Op een paar vierkante kilometer zitten we met gestapelde mijnbouw, zandwinning, windmolens en bevingsschade. Dat trekt een wissel. Wat kan een mens aan? Het leeft en beweegt in de diepe ondergrond. Die is instabiel er zal meer schade optreden.’’
We blijven ons roeren
Inspreker Liesbeth Jansen. ,,Het is belangrijk dat we ons laten horen. We blijven ons roeren. Dit mogen we niet over onze kant laten gaan.
Een besluit wordt er vrijdagmiddag niet genomen. Dat gebeurt later, zo vertelt een woordvoerder van het ministerie. ,,We zijn hier nu om te horen wat er bij u leeft. Die verhalen nemen we mee naar het ministerie.’’
,,Dat had ik ook niet verwacht’’, zegt Vos: ,,We laten zien wat er leeft in ons gebied en hoe breed het gezamenlijke verzet is. We blijven ons tot het uiterste verzetten tegen de aantasting van onze woonomgeving. Desnoods stappen we naar de rechter.’’
