Margo Houwing-Tabak uut Weerdingermond: 'Mien kunst sprek de taol van het gevuul'

Buten is het barre kold, gries en mistig. Binnen braandt de kachel en stiet de koffie klaor. Margo Houwing (1988) hef net schilderles geven en ruumt heur atelier op. Schilderijen en haandbeschilderde vazen vullen de ruumte met kleur.

„Eerder was dit mien kapsalon”, zeg Houwing. Restschade die medicienen tegen leukemie in heur jeugd veroorzaakt hebben, zetten een streep deur heur goedlopende bedrief. Houwing har vaak pien in ’t lief en was snel mu. Dat is nog aal zo, maor tiedens een revalidatietraject herontdekte zij heur liefde veur schildern.

„Ik leerde dat kunst maken mij ofleidt van de pien.” De op Klazienaveen-Noord geboren Houwing blek een gloepends getalenteerd kunstenares. „En ik wil alles weten over kunstenaars, kunstgeschiedenis en technieken.”

Het vortdoen van de spullen uut de kapsalon gaf letterlijk ruumte veur heur kunst. „Ik begunde met het beschildern van haandgemaakte vazen”, zeg ze. „De bloemen bennen maakt van laogies acrylvarf.”

Houwing schildert vaak bloemen uut heur umgeving. De vazen worden deur het hiele laand verkocht in winkels en online. „Wat ik hiel biezunder vin is dat mèensen mij ok vraogen um een vaas te maken ter herinnering an een overleden dierbare. Zij zetten de urn met as in de vaas die we dan opmaken met zieden bloemen.”

Een diel van de opbrengst van heur wark giet naor het Prinses Máxima Centrum veur kinderoncologie in Utrecht. „Daor doen ze underzuuk naor de gevolgen van medicienen tegen kanker. Ze gebruken de gegevens van mij en aandere patiënten en weten daordeur dat zieke kinder nou met minder medicienen toe kunnen. Die hebben dan minder kaans op restschade.”

In een wachtruumte van het Prinses Maxima Centrum stiet een vaas van Houwing. Mèensen zien hum en bestellen der vaak iene veur zuchzölf. „Daor stop ik mèensen heur verhaal in. Mien kunst sprek de taol van het gevuul.” Dat döt het Drèents ok, vindt ze. „In ’t Drèents bennen wij weinig woorden neudig um iets te zeggen. Ik denk in het Drèents en a’k argens Drèents heur, vuul ik mij thuus.

Houwing döt met an het tillevisieprogramma De Gezonken Meesters. Daorin staon zes Nederlandse schilderijen in ’t middelpunt. Ze bennen in 1771 samen met ’t schip dat heur vervoerde naor de zeebodem zunken. An de dielnimmers de opdracht um dizze misterwarken an de haand van een umschrieving vanneis te maken. „Dat moej in de stijl van de oorspronkelijke kunstenaar doen”, zeg Houwing.

De kunstenares warkt altied met acrylvarf op heur glazen vazen. Het misterwark veur De Gezonken Meesters wol ze met eulievarf maken. „Dat hecht niet op glas. Ze zeden da’k iets unmeuglijks wol. Dan ken ie mij nog niet. Ik ben soms een beetie een Willie Wortel met bewiesdrang”, lacht ze. Met dat talent en die instelling komp heur dreum um an de Klassieke Academie voor Beeldende Kunst te studeren al dichterbij.

Veur De Gezonken Meesters leut Houwing het kunstwark ‘Dienstmaagd met een haas in de hand’ van Gabriël Metsu vanneis ontstaon. „Ik heb drie laogen glas gebruukt,” verklapt Houwing. „Wat dat daon hef met ’t schilderij? Dat gao ik joe niet vertellen. Dat ziej wel op tillevisie!”