Zoltstreuier Albert Schonewille oet Schonebek: 'Sneischoeven is ’t mooiste dat der is'

„Ik rie al 22 jaor op de streuier”, zeg Schonewille trots. Hij zit an taofel in ’t kantoor van het steunpunt van de previncie Drenthe in Schonbek. „Mien wark is mien hobby. Als ’t an mij lig, schei ik daor nog lange niet met uut.”

Schonewille is in 1960 geboren an de Langestraat op Klazienaveen. „Daor he’k tot mien 10e jaor woond. Met mien olders woonde ik ok nog even in Roodeschool en Coevern.” Later is e met zien vrouw en kinder in Schonbek wonen gaon en daor woont e nog altied.

„Vrogger he’k de lts op Klazienaveen en in Coevern daon”, vertelt Schonewille. „Daornao he’k nog hiel even deurleerd en ben ik an t wark gaon in de weg- en waterbouw.” Daor is Schonewille nou nog chauffeur. „Ik rie puun en zaand naor projecten in het Noorden. Maor bij de winterdag rie ik dus ok op de streuier.”

„Veur elke regio hef de previncie een contract met een annimmer die veur heur streuien”, zeg Schonewille. „In Zuudoost-Drenthe is dat KWS.” Elk jaor hew een vlootschouw op ’t steunpunt in Schonbek. „Dan kieken wij of al het materieel der is en de apparatuur nog goed warkt.” Op de streuiwagens is namelijk veul automatiseerd. Stiet de wagen bijveurbeeld stil dan stopt e vanzölf met streuien.

De previncie hef contact met een weerbureau en op verscheiden plaotsen zitten der sensoren in de wegen die de temperatuur meten. As daoruut blek dat de annimmer streuien mut en Schonewille dienst hef, kreg e een bericht op de tillefoon. Daornao bellen ze hum ok, zodat zeker is dat alle streuiers bij de weg bennen.

„Veur wij vortgaon, vullen we op het steunpunt de streuier met zolt. In twee tanks zit zolt water waormet het zolt mengd wordt”, leg Schonewille uut. „De apparatuur in de wagens kuj zölf instellen. Sensoren zörgen derveur da’k niet te breed streui en dat het zolt en het zolte water volgens de juuste percentages mengd worden.” Vrogger weur der met dreug zolt strooid. „Dat weide vort. Aj nat strooien, blef het mooi op ‘t asfalt liggen en wordt de weg niet zo gauw glad.”

De streuier vindt zien route arg mooi. ,,Ik rie langs Emmen, Emmerschans en Roswinkel. In Ter Apel gao’k weerum.” Het is meesttieds een kwestie van preventief streuien, maor Schonewille zölf zöt ’t liefste een dik pak snei. „Dan kriej op de Mondenweg sneidunen en rieden wij met twee streuiers naost mekaor. Ien op de middenassen van de weg en de aander schöf de snei de barm in.” Hij glumt derover. „Sneischoeven is ’t mooiste dat der is.”

Mangs gebeuren der ok wel grappige dingen. „Der was jaoren leden een kerel bij Weerding; hij parkeert zien auto, zöt mij ankommen op de streuier en stapt iniens uut. Kreg e die hiele bult snei over zuch hen!” Schonewille rekt zuch uut en lacht. „Da’s ja ok niet handig van zo’n vent.”

An ’t end van de dienst onderholdt Schonewille de streuiwagen. „Het zolt giet uut de streuier en ik spuit de wagen hielemaol schoon. Zo stiet e klaor veur de volgende ronde.”