Van beruchte pissteeg naar kleurrijke graffitigalerij. 'De koning is welkom om een ommetje te maken'

Een steegje waar je dochter niet alleen doorheen mag lopen en waar je oma haar hondje niet mag uitlaten. Ieder centrum heeft wel een gevreesde passage waar het stinkt naar kots, urine en waar de muren vies en niet fraai beklad zijn. Emmen kent ook zo’n plek. Althans tot vorige week. De gang tussen winkelstraat Wilhelminastraat en het parkeerterrein heeft dit weekend een flinke metamorfose ondergaan.

,,Ik ben wel een paar keer over mijn nek gegaan van de pisgeur tijdens het spuiten’’, vertelt lokale kunstenaar Karin Siebring terwijl ze trots het eindresultaat van de oplapbeurt showt.

Kijk, daar staat ze zelf gespoten samen met haar blinde hondje Hannes, ondernemersmaatje Harold Imming en de bekende graffiti-artiest Jim Haan uit Den Haag. Het trio is verantwoordelijk voor de gedaantewisseling. Dat behelsde meer dan een likje verf.

Voor de buurtbewoners en cliënten van dagbesteding ’t Pant blijkt deze ochtend een feest van herkenning terwijl ze in plukjes de steeg spontaan bezoeken. Prominente buren als de vishandel, kapsalon en bowlingcentrum zijn uiteraard present. Ze vergapen zich aan hunebedden, lopen langs de Hondsrugtoren, via café De Brasserie terug naar de karakteristieke Lindeboom die hier vlakbij een paar jaar geleden moest wijken voor de moderne tijd.

Voor fijnproevers zijn er leuke details te spotten. Een sigaret op de peukenbak van de bowlinghal, een drijvende shampoofles met een verhaal, een vervelende voeg omgetoverd tot ringbaardje van een cafébezoeker en een ober met typerende vierkante bril. Die laatste moet Herwin Wösten voorstellen, voorzitter van de vereniging van eigenaren boven de steeg en initiatiefnemer van de oplapbeurt.

Hij was de smerigheid onder het wooncomplex wel beu. ,,Het begint vaak met één wildplasser in de steeg of een kruisje op de muur. Vuil trekt vuil aan. Wij besloten de tegenaanval in te zetten. Vorig najaar heb ik Karin gebeld voor de klus. We hadden wel wat ideeën, maar verder kreeg ze de vrije hand.’’

Die greep Siebring dus met beide handen aan. ,,Misschien is dit wel mijn laatste kunstproject in deze stijl in de openbare ruimte. Dit vond ik een te gekke klus, omdat het echt een maatschappelijke impact heeft.’’

Waar graffitispuiters vaak graag op nachtelijk avontuur gaan en de grenzen van het toelaatbare tarten kent dit kunstwerk een lange aanloop van overleg tussen buurt, winkeliers en de artiesten. Siebring: ,,Je kunt niet iedereen te vriend houden, maar de reacties van passanten zijn overweldigend. Mensen lopen er opeens graag doorheen in plaats van er met een boog omheen. Dat moeten we zo houden.’’

Dan ontdekt ze toch een plasje op het nieuwbakken kunstwerk. ,,Dat is van een hond die zijn been even optilde bij de Lindenboom’’, grapt ze. Over het werk zit een speciale coating om ongewenste toevoegingen weer te verwijderen, maar Siebring en co verwachten sowieso geen gedoe met overspuiters. ,,Het is een ongeschreven regel dat je niet over zo’n werk heen spuit. Dat snappen de jongens in Emmen ook.’’

Voor nieuwe wildplassers moet de passage juist minder aantrekkelijk zijn geworden. Wel is de steeg door het vele verf nog wat donkerder dan voorheen en is de entree nog steeds niet heel uitnodigend. ,,Wij hebben ons werk gedaan maar hier ligt nog wel wat werk voor de gemeente en ondernemers. Een prullenbak, een fatsoenlijk afritje voor rollators en wat led-verlichting’’, wenst Siebring.

Bewonersvoorzitter Wösten is dik tevreden. ,,Emmen komt de laatste tijd weer veel in het nieuws als onaantrekkelijke gemeente. Dit soort ideeën bewijzen het tegendeel. Volgend jaar komt de koning hier zijn verjaardag vieren. Hij is van harte welkom om even een ommetje te maken door ons steegje.’’