Lamert Kieft döt verslag van de gebeurtenissen in zien woonplaots, argens in Zuudwest-Drenthe. Beeld: Coen Berkhout | Midjourney
Bij ons in het dorp is de zaak van Bertus Boverhof (dames- en andere benodigdheden) in een bijzonder kwalijke reuk te staan gekomen van de dames van plezier uit Huize Harmonika alhier.
„Ik was lestdaags bij hum in de zaak veur neie sjarrietellen”, aldus meewerkend voorvrouw Strubben-Alie (artistennaam) tijdens het middagoverleg van de dames, „en weej wat ik betalen mus? Zestig euri’s, op ’n stuver nao. Zestig euri’s! Veur ’n stel sjarrietellen! Dat ik zee tegen die oplichter, ik zee: ‘Of woj mij op de flesse hebben ofzo? Man, dit bint toch gien priezen meer, of wel dan!’”
„Hij zee: ‘Alie, de sjarrietellen bint op ’t moment niet an te slepen; ’t is compleet roofgoed. Dat bint van die piekbewegings in ‘t modebeeld, weej wel? Alleman wil iniens sjarrietellen, manskerels net zo goed as vrouwlu heur. Alie, dat is de moderne tied, der is ja praktisch gien verschil meer tussen de geaardheden, laow mar eerlijk weden. ’t Spiet mij wel, mar dat dref de pries machtig op, en ik kan mij de sjarrietellen ok niet uut de bienen snieden, makkelk genog’.”
Kwetsbaar spul
„’k Hebbe ze uuteindelijk toch mar eneumen, van die sjaggeraar ”, vervolgde Strubben-Alie. „Wat muj? Zunder sjarrietellen gevule ik mij spiernakend, ongelogen waor. Sjarrietellen heurt der gewoon bij,in oens vak; of niet dan?” Wat haar beaamd werd door haar collegaatje Toetie van Dattum. „Manskerels griept het eerst op sjarrietellen, mag ik barsten”, aldus Toetie van Dattum. „Wat ze der an viendt, dat mag joossie weten, mar toe mar. Mar ’t is kwetsbaar spul, sjarrietellen; de cliënt kan ze oe makkelk kapot roppen en dan hej ze weer in flarden van ’t lichaam ofhangen. Wat dat angiet kuj beter exemplaren van kabeltouw bestellen”, aldus de dame Toetie van Dattum van plezier alhier.
„Magies, ik viene dit ’n zörgelijke ontwikkeling”, meende de dame Pamela Pram van plezier, kortweg Pam Pram. „As de cliënten oe de sjarrietellen kapot trekken wilt: akkoord Van Putten, mar dan wel zelf betalen die bende, dèenkt der goed umme! ‘k Hebbe der gien schik van um mij arm te kopen an sjarrietellen. Kom nou.”
En de dame Pam Pram een vergelijking trok met de hulpzelen van manlui. „Hupzelen en sjarrietellen liekt wel wat op menaar: beide mut de boel op zien te holden, toch? Mar wat zul ’n cliënt zeggen asse wij hum veur de eh… bediening an eerst ies is even lekker de hupzelen kapot ropten?”, aldus zij. „Ik rèeken dat de tente te klein weden zul. As ik íén ding wel eleerd hebbe in oenze sector, dan is ’t wel daj ’n vent never nooit niet an de hupzelen kommen mut; helliger kuj hum niet kriegen seins. Zien hupzelen bint hum alles heur. Logisch ok wel vanzelf; vake hef zun man een dikke pèense en zowat gien konte, zodat de broek hum zunder hupzelen um de klipklap op de hakken hangt. Wat vake gien mooi gezichte is”, aldus kortweg Pam Pram.
De pantoffels vol
„’k Hebbe der ’n cliënt bij die tiedens de eh… behandeling gewoon alles uut hef, behaalve zien hupzelen”, besloot zij, „ik hebbe mij wel ies de pantoffels vol eklaterd van ’t lachen”, aldus zij. „Of hol ie de pantoffels der bij an, Pam dan?”, vroeg haar meewerkend voorvrouw Strubben-Alie af, doch bleek dit gelukkig slechts bij wijze van spreken te zijn.
De dames van plezier spraken met elkaar af dat zij bij de winkelier Bertus Boverhof voortaan quantumkorting bedingen zult op de sjarrietelles. „En as die flessetrekker niet umliek wil, dan bestelle wij alles in ’t vervolg via Bil.com”, aldus Strubben-Alie, „hij lult wel goed, die gladjakker, mar wij laot oens niet langer bij de bok doen. Kom nou!”
