Lamert Kieft döt verslag van de gebeurtenissen in zien woonplaots, argens in Zuudwest-Drenthe. Beeld: Coen Berkhout | Midjourney
In de supermarkt De Vlijt van de winkelier Harrie Flik alhier is een onbekend vrouwspersoon getrappeerd op diefstal van een halfliterse pot Zure Harink (iets besch.) uit de aanbieding en vastgezet in het bezemhok, in afwachting van aanvullend doch politioneel onderzoek.
„Nim gelijk de aovervalbusse mar mit, Jalving heur”, aldus de winkelier Harrie Flik telefeunisch aan de oude opperwachtmeester Jalving van de plaatsenlijke politie alhier, „ik rèeken daj dit vrouwgie linea recta hen de bajes varen mut. Veur ’n welverdiend veurarrest mit tbc.”
Doch op dit punt aangekomen, of daar werd Harrie ‘vriendelijk’ verzocht hem niet met politionele zaken te bemoeien, door de opper Jalving. Tevens liet de opper telefeunisch doorschemeren dat de winkelier Harrie Flik grootkans zelf ook niet vrijuit ging wegens uitlokkerij en andere vuiligheid. „Ik had oe gloeiende garriet wat dat anbelangt al veule langer in de gaten, hold der goed rèekenschup mit; over en uit”, aldus de opper Jalving en de verbindink resoluut verbrak.
Stinkrommel
Zo naderde dan het moment dat de opper ten tonele verscheen in de supermarkt en aanstonds de verdachte voorgeleiden liet uit het bezemhok. „Zo”, gromde hij, „daor hew de deliekwinte. Hoe hej de name, en rappies; ‘k hebbe nog meer te doen. Oh: Ludivine? Echt ’n name uut de maffia. Ik was der drekt al bange veur. Achtername? Wat zeden ie daor, Weetikveule? Apart: Weetikveule. Woonplaatse? Zo, Rune. Hebt ze daor ammit zelf gien winkels um te beroven?”, en de opper Jalving thans tot diens slotconclusie kwam.
„Ludivine Weetikveule uut Rune”, aldus hij, „op oe rust de verdenking van diefstal van ’n potte zoere herink. Gloeiende garriet mèense, hoe duurden ie ’t waogen. Daj die stinkrommel van Harrie Flik esteulen hebt: alla, zelf weten aj geern zieke worden wilt. Mar daj de plietsie uut ’n aandere woonplaatse weer opknapt mit ’t naowark, dat wordt oe gloeiende glunige garriet biezunder kwalijk eneumen” en de opper Jalving in deze trant nog geruime tijd doorvoer.
Zuver uutlokkerije
„En dan nou de aandere kaante van de medallie”, aldus hij tenslotte en zich wendde tot de winkelier Harrie Flik. „Flik, Harrie”, aldus de opper, „op welke plaatse bevond de korps dieliktie zich op ’t moment van de diefstal: heulemaole underaan in de stelling of op ooghoogte? Zo: op ooghoogte. Júístum Van Putten, daor hej ’t al, gloeiende glunige garriet in gien ende; ik had ’t oe al veurspeld. Op ooghoogte! Dit is zuver uutlokkerije, wat seins uutdreeit op zwaore straffen, dat ie speult mit vuur.”
Zodoende, alles overziende, restte de oude opper Jalving niets anders om deze onverkwikkenlijke zaak te seponeren, daar beide partijen in gelijke mate schuldig bevonden waren. W.g. L. Jalving, owmr.
Plietsies van de olde stempel
Toch kreeg deze affaire nog een staartje daar de opper Jalving des anderen daags gebeld werd door de commissaris hemzelf. „Jalving, der is deur een zekere Ludivine Weetikveule uut Rune een klacht tegen oe in-ediend”, aldus de commissaris, „wegens ongewenste imitaties. Ie zollen heur verteld hebben, ik citeer, ‘dat ze gloeiende garriet bij recidive een beste ros mit oen gummielatte kon verwachten’.
„Dat wordde deur dat vrouwgie op evat as een mete.…nee, moto…hè verduld: metafoor veur wat aans. Watte precies, dat weet ik ok niet, mar ‘k hebbe geern daj oen woorden wat zörgvuldiger kiest in ’t vervolg. Wij zit bij ’t korps niet te wachten op metaforen en zo wat hen van vrouwgies uut Rune. Afijn, ‘k hebbe der mar een konte an eluld Jalving, dat plietsies van de olde stempel niet gewend bint psalmvarsies op te zeggen en seins wat grof in de mond bint, enzo. Daor hef ze genoegen mit eneumen, mar ’t was kört an dizze reize, dat waart oe”, aldus de commissaris.
