Lamert Kieft döt verslag van de gebeurtenissen in zien woonplaots, argens in Zuudwest-Drenthe. Beeld: Coen Berkhout | Midjourney
Een man welke beslist niet van thee houdt en andere rommelpot, dat is de oude opperwachtmeester Jalving van de plaatsenlijke politie alhier.
„Thee?”, aldus de opper, „zunde van ‘t water. Slappe troep; echt ’n draankie veur vrouwlu en mietjes. Mar nou wil de Korpsleiding hebben daw gloeiende garriet alle dagen een ‘gezellig en nuttig theemomentje’ veur alle personeel inlast op ’t buro. Ja, want dat is goed veur ‘t onderlinge begrip en de teambillen’ of zukswat. Dan zeg ik op mien beurte: in wat veur wereld lèeve wij, gloeiende glunige garriet in gien ende”, aldus de opper Jalving bij ons op de biljartclub in het café De Eveltas alhier.
Dit gezegd hebbende of daar legde hij aan voor een mooie trekbal over rechts, doch overmand door ergernissen en andere vervelende bijgedachten, stiet hij zó krachtig toe dat hem de bal weer eens over de rand van het biljart wipte en aan een rumoerige ommegang begon door het café De Eveltas, hierbij klotsend van plint tegen plint. „Gloeiende garriet”, aldus de opper, ,,ik zegge: gloeiende glunige garriet in gien ende. Dat kriej nou van dat mietjesgedoe mit koppies thee en teambillen”, aldus hij.
Smèerige smaak under ’t gebit
„,Jalving, as ik oe ware dan nam ik een lekker koppie kamilliethee; goed veur de zenen”, aldus de kastelein Jans-Maria Tissing, „doe dat nou mar; dommiet steut ie mij ’t biljartlaken nog aan flarden”, doch had de oude opper Jalving meer belang bij een dubbele schone borrel in het café De Eveltas. „En rap een beetie, as ’t kan”, gromde hij, „’k hebbe der gloeiende garriet compleet een smèerige smaak van under ’t gebit”, en de opper een moment op nadenkende doch broeiende wijze voor hem uitstaarde.
„Ik zal nooit vergeten wat mien chef, de olde adjudant Waninge, eerder tegen mij zee, toen as ik nog mar net van de plietsieschoele kwam”, aldus de opper Jalving. „Hij zee: ‘Lubbert, mien jongie, even íén ding hein: aj een zo op ‘t eerste oge normale plietsieman integen koomt mit ’n koppie thee in de haand, grootkaans ok nog mit ’t pinkie omhoge, dan waart oe! De arme man is òf zo aoverspannen as ’n wild knien in de rammeltied òf hij wil geern lid worden van ’n damesneeikraansie. In beide gevallen hej der niks an en kuj beter maken daj votkoomt, want zukkende magt ook nog geern helderweg zeuren en zevern!’”, aldus de opper Jalving in een korte doch aangrijpende terugblik op diens leven als jonge politie van eerder.
Familierecept
Ibrahiem de Afrikaanse vluchteling alhier is wél een liefhebbert van een kopje thee. „Weej wat ’t ok is, mit thee?”, aldus Ibrahiem, „ie kunt der merakel best van pissen, seins; net as van bier”, en Ibrahiem nog een pilsje bestelde bij de kastelein Jans-Maria Tissing. „Ik drinke ’t feiluk um gezondsheidsredenen”, aldus hij. „Regelmatig deurspoelen die bende. Ik wol niet geern dat mij de ofvoerpiepe verstopt raakt. Proost heur.”
Willem Zoer de scheper van de Brummelheugt’ en diens trouwe hond Willem II zijn ook geduchte theedrinkers; naast div. andere verversingen vanzelf. „Wij maakt oenze eigen thee, volgens old familierecept”, aldus Willem Zoer, „mien va en Willem II zien va gebruukten ’t eerder ok al. ’t Wordt etrökken van bladties gedreugde blauwe zende, heksenknoop, geel fluwein, japans darmkruud, stinkende rotte, autodrup en ’n köppeltie geheime ingrediënten die as wij niet openbaor maakt, um ’t familiegeheim niet te verklappen. ’t Hef in de verte wel wat weg van Jägerbitter. ’t Bescharmt oe preventief tegen botbreuken, galligheid en wolvebeten, wat biezunder actueel is op ’t moment”, aldus Willem Zoer en dronken beide manlui op dorstige doch gehorige wijze hun glasvol pils uit.
