Ons dorp alhier. Beeld: Coen Berkhout | Midjourney
Al helderweg een dag of wat gevoelde de oude opperwachtmeester Jalving van de plaatsenlijke politie alhier hem wat zwakjes op de maag, zodat hem zowat niets meer lustte.
Ook ontwikkelde de opper Jalving een zekere flatulentie, welke hem om de klipklap de politiebroek bollen deed. ,,Ik rèeken dat ‘t zuver zenen bint”, aldus de opper, ,,ik zitte gloeiende garriet al zowat drei maond tegen ’t aoverspannen an op ’n zwaor underbezet buro en de korpsleiding is niet van plan zök der ok mar iene sojemieter van an te trekken. Nee, ‘t is mar ’n gewoon opperwachtmeistertie jao; as ’t nou een hoofdinspecteur was, of ‘n vrouwgie van de motorplietsie…. Ja, dan was der gloeiende glunige garriet allange actie underneumen”, en de opper Jalving deze ware doch bittere woorden vergezeld liet gaan van een dreigend doch onderhuids gerommel uit diens twaalfvingerige darmkanaal. Of zo wat heen.
,,Man, gaot toch ies hen ’n dokter”, meende diens vrouw Geesje Jalving-Jalving aan de middagdisch, ,,dan kuj oe wel van alles en nog wat inbeelden, mar dommiet is ’t gewoon ADHD, of hej argens een poliepie zitten. Weest toch gloeiende garregie niet altied zo eigenwies. Woj nog een stökkie kiepe?”, doch werd dit door de oude opper Jalving resoluut afgeslagen. ,,Die kiepe van oe is seins iene bonke siepels en knoflook”, gromde hij, ,,ik reuke ’t gloeiende garriet drekt al toen a’k de dam opkwame”, daar de opper beslist geen liefhebbert is van modern Frans eten en andere rommelpot.
Huize Harmonika alhier
Ook de dames van plezier in Huize Harmonika alhier vertoont tekeningen van overspannenheid op ’t moment. Oorzaak: personeelsgebrek, waardoor de rest harder werken moet. ,,We zit de hele winter al tegen ’t aoverspannen an te pezen”, meende meewerkend voorvrouw Aaltje van Putten (artiestennaam: Strubben-Alie), met omwalde ogen in het ochtendoverleg, ,,’t mut niet veule gekker worden. Eerdaags trekke wij dit niet meer magies, laow mar eerlijk weden. Maar ja, ‘n goeie vakvrouwe is zowat nargens meer te vienden. En ie wilt toch ok niet de eerste de beste sloffe deuze of flodderfluite an ’t wark hebben, die nao twei dagen al zegt van: ‘t is toch niet wat ik zuke, doei”, en Strubben-Alie er bekommerd het zwijgen toedeed.
,,Alie, asse wij nou ies een advertèensie zet in de kraante, in diverse taolen. ’t Wupt hier van de boetenlaanders op ’t moment, dus daor muw van profiteren, of niet dan”, aldus de dame Toetie van Dattum, ,,gevraagd enige flinke dames van plezier (mbo-niveau of hoger) die van doorpezen weet (4 ploegen). Goede verdiensten en promotiekansen; 1 à 3 kinderen geen bezwaar”, terwijl ook de dame Patsy Praline wel een idee had.
Kört rokkie mit sjaritellen
,,Magies, we kunt ok hengaon en nimmen een köppeltie manskerels in dienst”, aldus Patsy Praline, ,,ie smèert der wat lippestift op en wat oogschaduw, ie trekt ze ’n kört rokkie an mit sjaritellen en hupsakeesie: klaor veur ’t grote wark. En nou kuj wel zeggen dat dit een raar idee is, mar dan zeg ik op mien beurte: de wereld is íén groot gekkenhuus op ’t moment: homo’s, lesbo’s, hubo’s, hetero’s, encetero’s: nog even en der is gien gewoon mèense meer te vienden, dus dan kan ditte der ok nog wel even bij”, aldus de dame Praline van plezier. ,,Trouwens, ik veurspelle oe: as de klaanten der ienmaol an ewend bint, dan wilt ze nooit weer aans”, aldus zij.
(Naschrift red.: Zo ziet men maar weer: het is een grof schandaal dat flinke doch hardwerkende menschen als polities en dames van plezier alle dagen maar wat aanknooien en modderen moet in ondertal. En wat doet de overheid? Juistum Van Putten: weer helemaal niets. Bah, LK).
Sinds mensenheugenis
Lamert Kieft doet sinds 1990 vrijwel wekelijks verslag van wat hem en zijn dorpsgenoten bezighoudt en overkomt. De naam van het betreffende dorp wordt om reden van privacy niet genoemd. Afgaand op de taal, die nog door taalkundige Jan Tissing (1940 - 2006) is goedgekeurd, is het ergens in Zuidwest-Drenthe.