Lamert Kieft döt verslag van de gebeurtenissen in zien woonplaots, argens in Zuudwest-Drenthe. Beeld: Coen Berkhout | Midjourney
Wat slechts bij weinige bekend is, is dat Sinterklaas en zijn gevolg elk jaar een afgelegen recreatieparkje in het stroomdal van de Kluitenberger Aa betrekt, niet ver van ons dorp alhier. Om bij te komen van de vermoeienissen rond de verjaardag van de goede doch heilige man.
Voor de dames van plezier in Huize Harmonika betekent dit extra aanpezen, zoals bleek uit het laatst gehouden weekoverleg der dames.
„Ie kunt der donder op zeggen dat wij die hele pietenbende hier weer aover de vloere kriegt”, aldus meewerkend voorvrouw Aaltje van Putten alias Strubben-Alie (artistennaam), „prima vanzelf, mar der bint wel wat aandachtspunties, dat hew verleden jaor wel eziene”, aldus zij.
Smèeren en glèeren
„Ja, de pieten zaten bieveurbield van top tot tie under de roetvegen”, meende de dame Toetie van Dattum van plezier, „mit as gevolg dat hier in huus ok alles zwart zag van ’t roet. Goeiedag dokter, wat ’n stel. De roetvegen zaten aan ’t plafond, baoven in de gerdienen, an de toletten, an de kroonluchters: aoveral. ’t Bint seins echt van die klauterapies, die pieten; weej niet? Ze zaten aoveral an, die lui; te smèeren en te glèeren. Jonges, wat een bende”, aldus de dame Toetie van Dattum, „zelf zat ik der ok under. ’t Haor, de sjarrietellen… ik had hier en ginder de roetvegen an ’t gat; ja, waor niet trouwens.”
Hier aangekomen, of daar kwamen div. verhalen los. „’t Bint echt wel artiesten heur, die lui”, aldus de dame Pam (Pamela) Pram, „echte piekeniers; as vakvrouw had ik daor wel schik van, van die smeuie venties. En vrouwgies trouwens ok; verkiekt der oe niet op. Ze hebt ok ’n bulte fantasie; de Autopiet bieveurbield wilde geern bediend worden deur ’n zestienkleps vrouwgie uut Japan, de Geldpiet wilde betalen mit sukelaoletters en de Peespiet wilde zelf geld zien veur zien eh…. eigen prestaties.”
Oldeklaos
„Wet trouwens iene van oe ok of Sinterklaos zelf ok mit kump?”, aldus Pam Pram van plezier. „Verleden jaor kwam e eempies langs.” herinnerde zich Strubben-Alie. „Hij was wat mistroosterig. ‘Kijken kijken, niet kopen, mevrouw Alie’, zee e, want ja, hij is ’n geestelijke van de roomse karke en dan zit ie vaste an ’t celibaat. Ik heurde trouwens lestdaags in de supermarkt dat e in aoverweging stiet vut te gaon bij de roomse karke. Is e mooi van ’t celibaat òf en kan e eindelijk ok ies ’n maol van de krukke. Mij dunkt, nao 600 jaor is dat gien aoverbodige verwennerij, laow mar eerlijk weden. ‘t Schient trouwens dat de cocksen hum wel aover wilt nimmen, under bepaalde veurwaarden. Dan is e gien Sinterklaos meer, mar Olderling Klaos, körtweg Oldeklaos”, aldus Strubben-Alie.
„En ach ja, wat mak het ok uut; ’t is een kienderfeest en kiender viendt al gauw alles leuk; ja zo is ‘t jao”, aldus zij. „Oldeklaos mag wel goed acht geven dat e dommiet niet al te wild van de krukke springt, mit zien bejaorde botten”, meende de dame Van Dattum van plezier, „as e ’n heupfractuur oplöp is e wieder van de karke.”
In ‘t gat ebeten
De aanstaande gebeurtenissen in Huize Harmonika zult ook leerzaam zijn voor de nieuwe dame van plezier Dolly Pardoesz, als arbeidsmigrante zijnde. „Kummt Sintieklaus zien Pferdjie auch mit?” wilde Dolly Pardoesz weten, „achzo, wat lieb, ja. Liebe Pferdjie”, aldus zij.
„Nieks lieve peerdtie”, aldus echter Strubben-Alie, „dat peerd is ’n rakker heur, die kan ok niet van de vrouwgies ofblieven. Hij hef mij verleden jaor toch in ’t gat ebeten die viezerd… ‘k Hebbe drei weken niet zitten kunnen. Ik zul mar goed acht geven Dolly heur, as ik oe ware, veur dat liebe Pferdjie”, aldus Strubben-Alie.
