Na het zien van de musical Doornroosje was actrice Carina de Vroome uit Assen verkocht. Inmiddels heeft ze al heel wat rollen op haar naam staan. Foto: Corné Sparidaens
Wat wil je later worden als je groot bent? Op 5-jarige leeftijd wist Carina de Vroome uit Assen het al: actrice. De inmiddels 26-jarige timmert hard aan de weg. Op 10 december gaat de eerste speelfilm waar zij een rol in vertolkt in première. „Jippie: No More voelt een beetje als een wintersprookje.”
Er was eens een meisje van 5 jaar dat samen met haar moeder naar het theater ging. Op het moment dat de gordijnen openden en de musical Doornroosje begon, raakte ze betoverd. „De prinsessenjurk, de muziek, het sprookjesachtige decor: ik vond het fantastisch.Toen ik die musical zag, wist ik: dit is wat ik wil”, zegt Carina de Vroome.
Ze was vast niet de eerste kleuter die Doornroosje wilde zijn, maar De Vroome (26) zette vervolgens wel alles op alles om daadwerkelijk actrice te worden. Met succes. Volgende week zondag, op 10 december, gaat de film Jippie: No More in première en vanaf woensdag 13 december draait hij in de bioscoop. Een familiefilm. Haar eerste speelfilm, maar zeker niet haar eerste rol.
Thuis de show stelen
De actrice zit aan een tafel in het restaurant van Hotel Landgoed Ekenstein in Appingedam. Haar ietwat wilde lange bruine haar valt over haar schouders en met haar groene ogen tuurt ze door het grote raam naar de Engelse slingertuin. Om haar vingers, die ze om een kop zwarte koffie geklemd heeft, draagt ze gouden ringen.
Als je haar zo ziet zitten, rustig en kalm, zou je het bijna niet zeggen, maar De Vroome staat graag in de spotlights. Al van jongs af aan. „Ik was een temperamentvol kind met een gek groot zelfvertrouwen. Ik gaf al heel jong, echt toen ik een jaar of 3 was, thuis showtjes.” Haar ouders snapten de hint. Ze zat al snel op zangles, dansles en acteerles. Musicalster worden was haar grote droom. „Het is een overweldigend genre. Je zit daar dan in zo’n zaal en dan word je omver geblazen.”
De lessen volgde ze allemaal in Assen. „Toen ik 8 was hoorde ik bij theatergroep Twinckle. Daar maakten we ook musicals. Ik kreeg dan bijvoorbeeld de rol van schoolkind vier of zoiets, maar in mijn hoofd had ik een heel grote rol.” Werd ze ergens in het midden gezet, dan wilde ze per se naar de voorgrond. „Het is echt gênant. Maar ook heel grappig.”
Actrice Carina de Vroome (26) uit Assen is verknocht aan Landgoed Ekenstein in Appingedam. Ze beleefde hier een 'zoete zomer' toen ze repeteerde voor Hollands Hoop. Foto: Corné Sparidaens
‘Het leven is onvoorspelbaar’
Haar moeder is ambtenaar en haar vader was roadmanager van de band Cuby and the Blizzards. De enorme drive op het podium te staan is er niet echt met de paplepel ingegoten. Waar komt het verlangen om op de bühne te staan vandaan?
„Daar moet ik even over nadenken”, zegt ze. „Ik doe dingen vrij gevoelsmatig.” Als ze voelt dat ze iets wil, gaat ze er achteraan. „Er schuilt een diepe levenslust in me, die wel een beetje in de familie zit en wellicht ook iets met het verlies van mijn vader te maken heeft.”
Als De Vroome 5 jaar is, overlijdt haar vader. Hij had keelkanker. Sindsdien gaan De Vroome en haar moeder samen door het leven. Ze hebben een sterke en liefdevolle band. „Het leven is onvoorspelbaar. Misschien heb ik juist daarom zin om er zoveel mogelijk uit te halen: werelden te ontdekken, mensen te leren kennen, auto te rijden in neonverlichte steden.” Acteren geeft De Vroome die mogelijkheden. „Je krijgt de kans in werelden te stappen waar je anders niet zo snel terecht zou komen. Die werelden komen dan weer terecht bij een publiek en vergroten zo de echte wereld. Ik vind dat opwindend. Ontroerend zelfs.”
Niet de nieuwe Annie
Met al die lessen heeft de jonge De Vroome het naast school hartstikke druk. Zowel tijdens haar tijd op de basisschool als op de middelbare school puilt haar agenda uit. Ze beleeft zoveel plezier aan alle lessen dat ze dat helemaal niet zo ervaart.
Op haar 7de begint ze met auditeren. „Er was in die periode een show op televisie waarin producenten op zoek gingen naar de nieuwe Annie voor de musical. Daar deed ik aan mee, maar ik werd het niet. Je ziet me voorbijkomen in een compilatie met allemaal huilende kinderen”, vertelt De Vroome lachend. „Daarna werd ik gelukkig gecast voor de kindercast van Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat, met Freek Bartels.”
Het is de opmaat naar een professionele carrière. Op de Toneelschool in Arnhem werkt ze in haar laatste jaar met haar klas samen met Theatergroep Oostpool aan een voorstelling. „Dat was voor ons een heel grote kans.” Maar het was ook een pittige voorstelling om te spelen. Het was een soort identiteitstheater. De acteurs, die gewend zijn om in de huid van een personage te kruipen, stonden nu met hun eigen identiteit op het toneel. „Dan zijn de reacties van het publiek reacties op jezelf. Dat komt wel heel dichtbij.”
Met dat stuk gaat ze ook op tour. „We deden die voorstelling met onze toneelschoolklas met wie we vier jaar lang heel veel hadden opgetrokken. Op een gegeven moment ontstond een vreemde sfeer. We waren met tien mensen die elkaar zo goed kennen dat ze van elkaar weten hoe ze lopen en ademen.”
Het voelde drukkend.
Actrice Carina de Vroome (26) uit Assen. Foto: Corné Sparidaens
Huilend van euforie
Als ze in 2019 met die voorstelling haar opleiding afrond, is ze bang voor het zwarte gat dat haar te wachten staat. Daar sta je dan als kersverse afgestudeerde met een diploma op zak. En nu? „Ik voelde me verloren. Ik nam een baan als barista, werkte in een andere horecazaak en mailde ondertussen castingdirectors.”
Dan komt de auditie voor The Spectacular binnen, een dramaserie over een reeks aanslagen door de Provisional Irish Republican Army in Limburg. „Ik voelde dat het iets voor mij was.” Met een Engelse vriend bereidt ze zich goed voor. Vijf dagen later hoort ze dat ze de rol heeft. „Na de eerste draaidag kwam ik huilend van euforie thuis. Het voelde zo goed. Ik voelde me helemaal op mijn plek. Ik dacht echt: dit is het.”
Musical is haar eerste liefde. Maar met die rol vindt ze de ware: spelen in film en televisieseries. „Je acteert meer met elkaar. Het is intiemer. Er is wel een camera, en daar ben je je ook wel bewust van, maar je hoeft je minder te verhouden met het publiek. Het werken op een filmset vind ik heel inspirerend. Alle departementen dragen hun steentje bij aan het proces: van kostuum en make-up tot de regieassistent. Dat brengt voor mij het eindproduct op een grotere hoogte.” Dat het niet elke avond opnieuw hoeft, vindt ze ook fijn. En het is minder vluchtig dan het theater, omdat het wordt vereeuwigd.
„Het duurde heel lang voordat ik toe durfde te geven dat ik dat het leukste vind”, zegt ze. Waarom vindt ze moeilijk uit te leggen.
Misschien omdat ze het idee had dat theater hoger in aanzien staat dan film en televisie. „Er heerst een soort idee in Nederland dat Nederlandse films niet zo goed zijn en dat Amerikaanse, Engelse en Franse producties veel beter zijn.”
Misschien omdat theater meer wordt gezien als een vak. „Voor theater moet je langer repeteren, het moet elke avond opnieuw en het is live. Het vraagt een ander soort vakmanschap.”
Misschien omdat ze onzeker was over haar eigen kunnen. „In mijn hoofd was film vooral voor de happy few en ik miste naar mijn idee een soort X-Factor.”
Wat het ook was, toen ze het uiteindelijk hardop zei, viel er een last van haar schouders.
‘Je lichaam weet niet dat je iets fictiefs doet’
Haar grootste rol tot nu toe is die van Laila, in een aflevering van het Duitse Der Amsterdam Krimi. Moest ze ineens in het Duits acteren. „Dat joeg me niet echt schrik aan want ik ben best goed in talen. Maar dat bleek in de praktijk best een ding te zijn. Ik studeerde lang op de teksten en als die op het laatste moment werden aangepast, was het voor mij best een gedoe om de naamvallen bijvoorbeeld goed in mijn hoofd te krijgen. Het ging me uiteindelijk best goed af.”
De rol was niet alleen vanwege de taal pittig, ook vanwege het onderwerp. Haar personage komt in de prostitutie terecht. „Op een gegeven moment wordt Laila in haar buik geslagen en dat hadden we heel goed gerepeteerd. Toen de definitieve take erop stond, moest ik toch heel hard huilen. Je lichaam weet niet zo goed dat je iets fictiefs aan het doen bent.”
Jippie: No More, de film die dit weekend in première gaat, is de eerste speelfilm waar De Vroome een rol in vertolkt. „Mijn eerste bioscoopfilm”, zegt ze niet zonder trots. „Dat was ook een momentje hoor. Ik weet nog dat ik dacht: wow, waanzinnig.”
De Vroome speelt Gail die op het punt staat te trouwen. Voor de bruiloft komt heel de familie samen in het grote landhuis van opa Willem en dat levert nogal wat perikelen op. „Het is een lieve film. Bitterzoet ook wel. Ik kan niet anders zeggen dan dat het voelt als een soort combinatie van winterse sprookjes die ik vroeger keek als kind, Pippi Langkous en Nanny McPhee, maar dan zonder de magie.”
Actrice Carina de Vroome (26) uit Assen. Foto: Corné Sparidaens
Het sprookjesachtige Landgoed Ekenstein
De Vroome heeft wel wat met sprookjes. Zo is ze dol op de Efteling. „Ik was er laatst weer en toen ben ik helemaal opgebloeid. Het is een soort geneesmiddel.” Het heeft iets nostalgisch en sprookjesachtigs. Een sfeer waar ze enorm van houdt. Dezelfde sfeer die Landgoed Ekenstein ademt. „Dit pand kan toch ook zo in een sprookjesboek?”
De plek van het interview heeft ze zelf gekozen. „Vorig jaar, toen ik voor Hollands Hoop repeteerde, sliep de cast hier. De dag begon met croissants en pannenkoeken en eindigde met een voorstelling. Ik ben een beetje verknocht geraakt aan deze plek. Het was een zoete zomer. Het personeel is heel lief en de tuin is prachtig.”
Ondanks haar voorliefde voor dat andere wereldje, stond ze in 2022 toch op het toneel met het extreem succesvolle Hollands Hoop. „Wat ik heel leuk vond aan Hollands Hoop is dat het een muziektheatervoorstelling was”, zegt De Vroome met een twinkeling in haar ogen. „Het was heel groots opgezet. Ik hou ervan dat er duizend mensen op de tribune kunnen zitten. Het was echt een droomzomer.”
Dromen genoeg
Musicals, theatervoorstellingen en nu een film. Is er nog iets te wensen over? De Vroome omschrijft zichzelf als zoekende. Welke rollen passen haar, wil ze nog meer dan acteren en wat dan? Typische vragen waar een twintiger tegenaan loopt. Dromen zijn er gelukkig genoeg.
„Ik wil nog heel graag in een Engelstalige film spelen. En het lijkt me bijzonder om een keer op een set te werken waar een enorm budget is voor wat er gemaakt gaat worden. Een grote film of een serie.” Of iets met een grote cast met allemaal mensen van mijn leeftijd. Het lijkt me ook fantastisch om een genie te spelen. Een vrouwelijke personage dat heel veel weet, zoals in The Queens Gambit. Of iets met veel actie. Ik wil best van een hoog gebouw springen, ofzoiets. Vaak zijn die rollen weggelegd voor mannen, maar ik ben best een adrenalinejunkie. Ik hou ook erg van achtbanen.”
Wat als ze een nieuwe Doornroosje zoeken voor een musical? Is De Vroome daar dan ook voor te porren? „Meteen. Daar hoef ik geen seconde over na te denken.”
IN HET KORT
Carina de Vroome (1997) groeide op in Assen. Ze is in 2019 afgestudeerd aan de Toneelschool in Arnhem en heeft tijdens haar studie een tijdje in New York gewoond om acteerlessen te volgen. Ze was onder meer te zien in The Spectacular, Follow de SOA en in series als Thuisfront en Dag en Nacht. In 2022 speelde ze haar eerste internationale hoofdrol in de Duitse serie Der Amsterdam Krimi. Ze speelde ook in theaterspektakel Hollands Hoop. Naast acteren heeft ze een master Engelse literatuur gevolgd. Die opleiding heeft ze bijna afgerond. In haar vrije tijd vindt ze het heel leuk om te winkelen, gekke kleren te passen en daar foto’s van te maken. „Het voelt dan een beetje alsof ik verschillende identiteiten uitprobeer.” Op 10 december gaat de film Jippie: No More in première.
