Spits Kevin van Veen staat door storm Henk op terugweg naar Groningen doodsangsten uit. 'Ik dacht, dit was het dan'

Alsof zijn entree in het Noorden nog niet met genoeg turbulentie gepaard ging. Na een bewogen eerste seizoenshelft, waarin hij van belangrijkste aankoop en topscorer transformeerde tot bankzitter, stapte Kevin van Veen (32) dinsdag in Glasgow nietsvermoedend op het vliegtuig, terug naar de basis in Groningen. Wat de spits op dat moment nog niet besefte was dat hij rond Schiphol misschien wel met de gevaarlijkste tegenstander uit zijn carrière te maken kreeg: storm Henk.

Van Veen stond doodsangsten uit. ,,Het was vreselijk. Ik heb de hele tijd met mijn hoofd tussen mijn armen gezeten, heb de telefoon met de foto van mijn pasgeboren dochtertje gekust. Ik dacht: dit was het dan.’’ De piloot van het volle vliegtuig, half gevuld met Britten en half gevuld met Nederlanders, had de grootste moeite om tussen de zware windstoten door de kist veilig aan de grond te zetten.

,,Tot twee keer toe waren we bijna geland, maar hij trok het vliegtuig op het allerlaatste moment steeds weer recht omhoog’’, vertelt Van Veen over de benauwde momenten. Er ontstond paniek, zeker toen de bemanning per ongeluk de boordradio vanuit de cockpit open liet staan en de passagiers woord voor woord mee kregen wat er besproken werd met de verkeerstoren. ,,Er klonk paniek door in de stem van de piloot. Hij zei nood, nood tegen de luchtverkeersleiders. Het maakte de angst nog veel groter.’’

Ook technisch leek er het een en ander mis te gaan. ,,Het vliegtuig schudde hevig, de turbulentie was geen moment weg. Op zeker moment brandde in de ene helft van het vliegtuig licht en zat de andere helft in het donker. Ook begon iedereen in paniek op het serviceknopje te drukken, omdat de mensen wilden weten wat er aan de hand was. Sommigen waren aan het hyperventileren. Er vielen koffers uit de bagagevakken. Het was enger dan de bevalling van mijn eigen vrouw, ook al was dat ook geen pretje. Ze kreeg een keizersnee en op zeker moment keek ik per ongeluk recht in haar buik.’’

Gelukkig lukte de landing bij de derde keer. ,,Maar het was verschrikkelijk. Het is maar de vraag of ik ooit weer in een vliegtuig durf te stappen.’’ De vlucht begon al heel emotioneel voor de goalgetter. Voor het eerst moest hij zijn in december geboren Ivy Rose bij zijn vriendin thuis achterlaten. Die wil en kan niet mee naar Nederland, omdat ze in Schotland de verantwoordelijkheid draagt voor haar eigen kapsalons.

,,Het is misschien een cliché, maar de geboorte van je dochter is echt het mooiste dat je mee kan maken’’, spreekt Van Veen vanuit zijn hart. ,,Om zo’n klein hummeltje, dat echt van jou is, vast te kunnen houden, geeft een ontzettend speciaal gevoel. Het mooiste is dat ze heel veel lacht. Ik had het er zwaar mee dat ik haar in Schotland achter moest laten in de wetenschap dat ik haar weken of misschien wel maanden niet ga zien in een periode dat ze elke dag verandert. Gelukkig hebben we FaceTime.’’

De plicht roept, hoewel de toekomst van Van Veen ongewis is. Eén ding is zeker: de spits ziet het niet zitten om permanent op de bank te zitten bij FC Groningen. ,,Daarvoor ben ik veel te veel liefhebber. Supersub? Ik snap dat er kansen liggen in de eerste divisie om veel te scoren, maar ik ben niet gekomen om supersub te zijn. Ik ben terug en ga keihard werken. Ik snap dat er een team staat dat het de laatste tien wedstrijden heel goed heeft gedaan en dat ik onderaan de ladder moet beginnen, maar dat accepteer ik.’’

Ondanks zijn beslommeringen als jonge vader volgde Van Veen FC Groningen de afgelopen maand op de voet. ,,Ik ben oprecht blij dat ze het zo goed hebben gedaan, ook al was dat voor mijn eigen positie misschien niet het beste. Ik ben niet iemand die zo denkt. Ik vind het veel te leuk om te zien dat de jongens plezier maken en winnen. Ik ben 32, maar ik ben geen bittere oude man die hoopt dat ze verliezen omdat ik zelf niet speel. Zo ben ik nooit geweest.’’

Van Veen zegt dat er veel belangstelling voor hem is, van clubs uit Saudi-Arabië en Griekenland tot - het meest concreet - Glasgow Rangers. Die club wilde hem afgelopen zomer al hebben, maar de voorwaarden en het voorstel van FC Groningen waren beter. In tegenstelling tot wat bij The Light Blues de bedoeling was, werd hij hier gehaald als onbetwiste eerste spits en kon hij een contract tekenen voor drie jaar in plaats van één seizoen.

,,Ondanks dat ik ze heb afgezegd is er nog steeds interesse. Maar er zijn meer clubs die een spits die er vorig seizoen 29 inschoot toch wel interessant vinden. Bij de hele Schotse League kan ik direct terecht, maar die willen allemaal huren, terwijl FC Groningen liever verkoopt’’, weet Van Veen. ,,Het is voor veel Schotse clubs lastig om qua transfersom in de buurt te komen van wat FC Groningen voor mij heeft betaald, dat is een probleem.’’ FC Groningen telde plusminus zes ton neer.

Toch is het boek FC Groningen voor Van Veen niet dicht. ,,Nee, ondanks het gemis van die kleine. Ik heb vorige zomer heel goed over deze stap en de consequenties nagedacht. Ik wil geen mislukkeling zijn. In Schotland ben ik nog steeds een held, kan ik niet eens normaal boodschappen doen. Ik wil Groningen ook laten zien wie ik ben. Als dat uiteindelijk niet kan, gaat het leven verder. Komt er dan een kans voorbij die goed is voor de club én voor mezelf, moeten we handelen. Maar zover is het nog lang niet.’’