Mieke (44) verloor in maart haar partner Sander Vos. ‘Hij had nu gezegd: Yes, ik heb de krant weer gehaald’

Ze was vooral bezig met de details, vlak voordat de kist op de kar van hun huis naar restaurant De Turfsteker werd gereden, herinnert Mieke Rutterkamp (44) zich. Het was haar eigen idee: nadat haar partner Sander Vos een paar dagen thuis opgebaard was geweest, zou de kist naar zijn zaak, een paar honderd meter verderop, worden gereden. Daar kon iedereen afscheid nemen. Het leek Rutterkamp mooi als er een erehaag langs de weg zou staan.

Die zondagmiddag 9 maart controleert ze of de rouwboeketten goed liggen en vraagt ze zich af of de oude trekker, waar Vos’ broer op rijdt, wel wil starten. „Toen zei iemand opeens: ‘Mieke, heb je wel gezien hoeveel mensen er staan?’ Daar had ik nog helemaal niet naar gekeken. Ik keek de straat in en dacht: wow! Het was overweldigend. Zo bijzonder!

Westerbork neemt die middag massaal afscheid van de geliefde horecaondernemer, die ooit op zijn 14e als afwasser begon. Na het condoleren kan iedereen een herinnering aan Vos achterlaten op een bierviltje. „Dan zie je pas echt wat hij voor de gemeenschap heeft betekend”, zegt Rutterkamp.

„Mensen schreven over de vele ideeën die Sander had en over de sfeermaker die hij was. Hij werd gezien als een verbinder en bleek soms letterlijk relaties te hebben gered door gesprekken in de kroeg”, lacht ze.

Sander Vos vertrekt op 9 februari met vrienden naar Noorwegen voor zijn derde deelname aan de Carbage Run. Twee dagen later wordt Rutterkamp gebeld door Arjan Beugels, de vriend met wie Vos de auto deelt. „Ik moest meteen naar Oslo komen, want het was helemaal niet goed met Sander, zei hij.”

Vos heeft een hartstilstand gehad. Er volgen drie weken tussen hoop en vrees. Eerst in het ziekenhuis in Oslo, later in Emmen. Op 4 maart overlijdt hij op 45-jarige leeftijd.

Rutterkamp: „Tijdens de dierbare laatste momenten dat ik bij hem zat, dacht ik ook al aan wat er ging komen en vroeg ik me af: hoe ga ik dat allemaal doen? Toen bedacht ik ook dat het mooi zou zijn als de kist langs een erehaag zou rijden en dat het afscheid in De Turfsteker moest zijn.”

„Ik heb de regie gehouden. Dat wilde ik ook”, zegt ze over de uitvaart. „Je kunt het maar één keer goed doen.” Ze wil beslist de opname van Danny Vera’s lied Rollercoaster laten horen, die Sander in coronatijd zelf heeft ingezongen. „Hij wilde het aan niemand laten horen, maar stuurde het wel naar mij. Ik was erg verrast; hij bleek heel mooi te kunnen zingen!”

Ze vindt het lied ook erg toepasselijk. „Maar tijdens de uitvaart wilde de opname niet starten. ‘Sander wil dus echt niet dat we het horen’, reageerde ik.” Uiteindelijk lukt het toch. Na de afscheidsdienst, waar 260 mensen bij zijn, wordt Vos gecremeerd.

Rutterkamp krijgt een enorme berg kaarten. „Op een bepaald moment kwam de postbode langs met complete pakketten. Echt o-ver-wel-di-gend. Een buurman, die bij me was om afscheid van Sander te nemen, zei: ‘Het lijkt wel of je meedoet aan Boer Zoekt Vrouw!’ Er zijn veel mensen opgestaan om ons te helpen; vrienden, familie en horecacollega’s. Daar ben ik heel dankbaar voor.”

Rutterkamp, die als manager bij een zorgconcern werkte, is tijdens haar relatie met Vos ook gaan meewerken in de zaak. „Dan zag ik hem ook nog eens”, grapt ze. „Sander was altijd bezig. We maakten samen ook plannen voor de toekomst. Hij zag altijd kansen.”

Regelmatig haalde Vos de krant met allerlei ludieke acties, zoals een groot pop-upterras in de coronatijd. „Dat vond hij prachtig. Ik weet ook zeker dat hij nu had gezegd: ‘Yes, ik heb de krant weer gehaald’.”

Twee medewerkers hebben De Turfsteker overgenomen en Rutterkamp werkt er nog steeds. „Hoe het nu gaat? Ik sprak pas iemand, die zei: ‘Van buiten lijkt het heel wat, maar van binnen ben ik kapot’. Zo is het precies. Maar je hebt wel een keuze hoe je ermee omgaat, vind ik. Je kunt proberen er elke dag wat van te maken, ook al lukt dat niet altijd. Soms komt het gemis door een klein detail weer keihard binnen.”