Brynjólfur Willumsson voelt zich nu al thuis bij FC Groningen. 'De zee van groene stoeltjes was een feest der herkenning'

Een atletisch lichaam, een gebruinde kop, het kapsel strak achterover, al dan niet voorzien van een hippe haarbeugel. En om het af te maken een wit T-shirtje en dito sokken afkomstig uit zijn eigen kledinglijn. Het zijn zo wat opvallende kenmerken die maken dat Brynjólfur Willumsson een verschijning is die wel even blijft hangen.

De 23-jarige IJslander voegde zich vorige week bij de selectie van trainer Dick Lukkien, nadat hij een driejarig contract tekende bij FC Groningen met een optie op nog een seizoen. Over de Nederlandse competitie hoef je hem niets te vertellen. Hij volgde de eredivisie al op de voet bij zijn vorige club Kristiansund in Noorwegen en luisterde met veel belangstelling naar de verhalen van zijn twee jaar oudere broer Willum, die bij Go Ahead Eagles speelt.

,,Ik had al van hem gehoord hoe groot de club FC Groningen is, maar als je hier dan komt en je ziet het stadion en de trainingsfaciliteiten, dan besef je pas echt dat je een enorme stap maakt’’, vertelt Willumsson, zichtbaar onder de indruk van de Trots van het Noorden. ,,Wat ik ongelooflijk mooi vond tijdens mijn eerste rondleiding door het stadion was de zee van groene stoeltjes. Bij mijn eerste club Breiðablik speelden we ook in het groen. Het was voor mij een feest der herkenning.’’

Waar hij ook van opkeek was de manier waarop de Groningers zijn toch moeilijk ogende voornaam Brynjólfur op een goede manier uitspreken. ‘Brinjulfur’ klinkt het fonetisch. ,,Noren hebben er meer moeite mee dan Nederlanders’’, ontdekte de aanvaller. ,,De Scandinavische talen verschillen behoorlijk van het IJslands. Na drie jaar in Noorwegen versta ik het Noors voor 90 procent en spreek ik het een klein beetje. Nederlands zal een stuk moeilijker zijn, maar ik ga mijn best doen om het te leren.’’

Willumsson groeide op in de buitenwijken van de IJslandse hoofdstad Reykjavik. Als hij over zijn komaf vertelt, wordt hem vaak gevraagd naar de wonderen der natuur van IJsland, zoals de vulkanen, watervallen, meren en gletsjers.

,,Maar als je er middenin woont is het iets normaals. Ik heb de toeristische spots al jaren niet meer gezien. Behalve dan de blue lagoon, de beroemde warmwaterbron, maar dat is omdat mijn moeder daar werkt. Ze is het hoofd van de afdeling die zich bezighoudt met het verzorgen van de hoofdhuid.’’

Pa Willumsson heeft ook een bijzondere baan. Hij is de minister van Volksgezondheid van IJsland. ,,Mijn vader draagt grote verantwoordelijkheid’’, zegt zoonlief trots. ,,Een harde werker. Hij kwam de afgelopen jaren vaak alleen thuis voor het eten. Vooral in coronatijd was het echt bizar. Elke dag was hij in het nieuws en op televisie. Hij was de man die de moeilijke boodschappen over lockdowns en het afstand houden moest overbrengen op het volk. De druk was enorm. Gelukkig ligt die tijd achter ons.’’

Vader Willumsson probeert zijn kinderen tussen de ministerraden en debatten door zo vaak mogelijk op te zoeken in het buitenland, maar dat is doorgaans een kwestie van heel strak plannen. ,,Toch doen mijn ouders er alles aan om ons zo vaak mogelijk te zien’’, vertelt de nieuwe speler van FC Groningen over het warme nest waaruit hij afkomstig is.

Zijn vader weet wat het is om voetbalprof te zijn. Voordat de oude Willumsson de politiek inging, was hij een bekende trainer in IJsland. ,,Hij heeft grote clubs getraind, is zelfs vier keer kampioen geweest van IJsland en heeft twee keer de beker gewonnen’’, weet zoon Brynjólfur, die glundert bij het vertellen van de familieverhalen.

,,Net als mijn moeder is hij heel erg betrokken bij onze carrières. We praten er veel over en hij probeert alle wedstrijden op televisie te zien. Ik merk tijdens onze gesprekken dat hij het coach zijn heel erg mist.’’

Je kunt gerust zeggen dat de Willumssons een echte voetbalfamilie vormen. Het blijft niet bij vader en zoons alleen. ,,We zijn met vijf kinderen thuis en alles draait om dit spelletje. Mijn twee jongere zusjes voetballen ook. Eentje speelt collegevoetbal in Amerika. Mijn jongste broertje is veertien en komt ook al bovendrijven in de opleiding van Breiðablik. Hij staat inmiddels, net als wij een paar jaar geleden, op de radar van grotere clubs.’’

Willumsson is vastbesloten van zijn tijd in Groningen een groot succes te maken. ,,Ik houd ervan om de bal te hebben en ben iemand die er altijd vol voor gaat. Ik kan op meerdere posities in de aanval uit de voeten, maar in een systeem met twee spitsen ben ik van nature een van die voorste twee. Ik durf gerust te zeggen dat ik een winnaar ben, geef alles en hoop daarmee ook de harten van het Groningse publiek te veroveren.’’

Een echte publiekslieveling? In IJsland was Willumsson dat zeker. Hij viel op met de meest extravagante kapsels. ,,Dat kwam door een vriend die een barbershop had. Ik kreeg gratis knipbeurten van hem. Met die kapsels vermarktte ik mezelf op een speciale manier en hij kreeg het heel druk in zijn zaak. Dat was erg leuk, maar dat zal ik in Groningen eerst niet doen. Zeker in het begin niet. Ik zag wel beelden van Leandro Bacuna voorbij komen met een bijzonder groen kapsel, maar die heeft alles al bewezen, heeft zelfs Premier League gespeeld. Zover ben ik nog lang niet. Ik moet eerst de benen maar eens laten spreken op het veld. Eerst presteren. Als dat lukt, kan je een keer gekke dingen doen.’’