Was de bekerwinst van tien jaar geleden hét hoogtepunt in de geschiedenis van FC Groningen? | sportforum

,,Sportief is dat absoluut hét hoogtepunt, economisch is dat de realisatie van het nieuwe stadion. Maar die bekerfinale… Ik denk daar met een heel grote glimlach aan terug. Het was organisatorisch een hele toer, maar het enthousiasme bij iedereen in Groningen was zo groot! Ik heb die hele dag in een roes beleefd. Ik ben normaal al een zenuwlijer op de tribune, nu was dat in het kwadraat. Ik weet nog goed dat op de dag van de laatste training ik ook wat nerveus door het stadion drentelde en Michael de Leeuw en Maikel Kieftenbeld zeiden: ‘Directeur, doe toch niet zo zenuwachtig, wij nemen die beker mee naar Groningen’, haha. Na de finale ben ik als een speer teruggereden naar Groningen en meteen naar Bar Players in de Poelestraat gegaan. Daar heb ik heerlijk een paar pilsjes gedronken met eigenaars John, Gré en Anita. Daarna barstte er een volksfeest los. Iedereen was zo trots!”

,,Ik denk het wel, want uiteindelijk is het de enige echte prijs die ze hebben gepakt. Het is in ieder geval wel mijn persoonlijke hoogtepunt. De hele regio en de stad stond op z’n kop. In Rotterdam was het fantastisch, later op het feest op de Grote Markt en natuurlijk de huldiging op de drafbaan. 30.000 man waren er, maar het leken er wel 100.000. Het staat me allemaal nog vrij helder bij. Dinand, het jongetje dat ongeneeslijk ziek was en gelukspoppetjes voor ons had gemaakt, zal me ook altijd bijblijven. Maar ook dat de trainer de ochtend voor we naar Rotterdam vertrokken al onze familie in het spelershome had verzameld. Bij dieptepunten zijn ze er voor jullie, dan bij hoogtepunten ook, was zijn uitleg. Heel mooi. En dan al die mensen op de bruggen en viaducten. Prachtig.”

,,Ik wil de promotie zeker niet bagatelliseren, maar FC Groningen is het aan z’n stand verplicht in de eredivisie te spelen. Dus voor mij is de bekerwinst zeker het absolute hoogtepunt; het is de enige prijs die de club heeft gewonnen. Ik was toen nog geen voorzitter, maar reisde wel met een bus mee van de supportersvereniging. Die vertrok zo ongeveer als laatste uit Groningen, dus van het feestje vooraf in Rotterdam heb ik niet veel meegekregen. We vertrokken ook weer als laatste, dus het feest in de stad heb ik ook al gemist, haha. Maar de huldiging is een dierbare herinnering voor me. Daar was ik met m’n zoon, die destijds nog te jong was om mee te gaan naar De Kuip. Bij de huldiging liepen we hand in hand richting de drafbaan. Van dat beeld heb ik een tattoo laten zetten. Heel mooi dat ik dat met m’n zoon kon delen.’’

,,Als direct betrokkene zeker. De Europese wedstrijden tegen Atlético en met name Inter waren uiteraard ook mooi. En ik heb vorig jaar zelf natuurlijk ook de promotie met die wedstrijd tegen Roda meegemaakt. Tussen die twee kiezen is wel als kiezen tussen m’n vader en moeder, hoor. Die beker is echt een tastbare prijs. Met de club maken we er ook een docu over, dus ik heb veel beelden teruggezien. De finale zelf was geen goede wedstrijd. Twee briljante momenten van Rusnák beslisten het. Het feest met de supporters in het stadion en later in de binnenstad was geweldig, maar ik vond het ‘t mooist na die 2-0. Toen was het binnen en kon ik eens rustig om me heen kijken. Dat kun je als trainer eigenlijk nooit. Dat was echt kicken.’’