Wat is er zo leuk aan het lopen van een marathon?

,,Het is echt een concreet doel, dat maakt het denk ik voor veel mensen interessant. Na de 10 kilometer of een halve marathon is de hele marathon het ultieme. Voor mezelf vind ik de weg ernaartoe ook heel waardevol. Als geoefende loper kun je een schema van twaalf weken volgen. Daarin kom je allemaal ups en downs tegen. Het is steeds balanceren en jezelf uitdagen. Maar op de finish is dat het allemaal waard geweest. Boven de 30 kilometer wordt het altijd spannend, maar als je het hebt gehaald is er altijd de euforie; soms ben je tot tranen toe geroerd. Ik ben ooit begonnen omdat m’n broer er eentje had gelopen en ik dacht: dan kan ik het ook, en sneller. Dat is gelukt, haha. 3.16 uur is m’n pr, maar dat is 20 jaar geleden. Ik vraag me nu wel ’s af: hoe heb ik dat ooit gehaald…”

,,Ik durf het bijna niet te zeggen, maar tot m’n dertigste heb ik hardlopen altijd verafschuwd, terwijl bijvoorbeeld mijn vader ook een marathon liep. Maar eind 2022 was ik op reis in Zuid-Amerika en daar liepen veel medereizigers een beetje hard om fit te blijven en de omgeving te zien. Dat ben ik toen ook gaan doen. Dan heb je op een gegeven moment steeds betere schoenen, een smartwacth en denk je: een marathon, dat zou wel het ultieme zijn. Die van Valencia was de eerste die goed paste na het eerste deel van het hockeyseizoen. Het was te gek! Maar de laatste 5 kilometer waren echt ellendig. Op het laatste stukje staan om de 100 meter borden. Dan denk je: fucking hell, wat is 100 meter ver, haha. Maar ik zou nog wel een keer willen. Ik liep nu onder vier uur, maar de sportman in me denkt dat het nog wel sneller kan.”

,,Voor mij begon het als een bucketlistding. Ik fietste veel en als fanatiek amateursporter deed ik hardlopen er een beetje bij. Voornamelijk korte afstanden, de 4 Mijl en iets verder. Voor mij, en voor veel andere mensen, is de marathon toch de ultieme uitdaging. In mijn geval New York, ook voor het goede doel. Het is echt een uitdaging, want het is uiteindelijk voor niemand comfortabel. Iedereen vervloekt zichzelf na 35 kilometer. Maar toch, de kick die je krijgt als je over de finish bent… Het is wel bijzonder, want een paar uur nadat je bent gefinisht denk je alweer: de volgende. Ik ga er nog eentje lopen, in Antwerpen. Een vlakker parcours. In New York liep ik 3 uur 9 minuten. Onder de 3 is een nieuw doel. Dat is ook het mooie, op je 41ste kun je nog beter worden. Als voetballer is het dan wel gedaan.”

,,Ik loop in de winter al heel veel hard en in het seizoen ook nog wel, als de planning het toelaat. Dat is dan twee keer per week of zo. Ik vind het heel leuk om te doen; die inspanning ligt me natuurlijk wel. Na de Tour Down Under heb ik nog een halve marathon gelopen voor we weer naar Europa vertrokken. Op hoogtestage in de Sierra Nevada heb ik ook nog wel een beetje gelopen. Ik loop wel afstanden van 15 kilometer soms en doe het op rustdagen. Het tempo wisselt, maar soms is het wel 4 minuten per kilometer of iets daar onder. Misschien iets te hard voor een rustdag, haha. Ik wil die marathon meteen doen als ik ben gestopt, dan heb ik nog een beetje profijt van de wielerconditie. Rotterdam lijkt me een mooie.”