Waren het toch weer die achterbakse kleine lettertjes. Dossiervreters hadden kunnen weten dat de afgesloten gasbel prompt weer in de waakstand zou springen zodra het te koud werd om thuis in een T-shirt rond te huppelen. Dossiervreters, dat was de term in een van onze artikelen over de onverhoedse Haagse overval.
Nu hebben we op de redactie vreters voor wie het gasdossier jarenlang het hoofdgerecht is geweest. Sowieso liep in Groningen menig betrokkene, behalve de doorsnee bevingsbuikpijn, een indigestie op van al dat dossiergevreet. Als iemand alles vrat wat er te lezen viel, dan was het Susan Top. Ze streed lang en onvermoeibaar voor de belangen van getroffenen door de gaswinning, tot ze gedesillusioneerd door alle tegenwerking afhaakte.
Nu, herboren teruggekeerd als gedeputeerde, voelde ze zich, ingelezen als geen ander, al net zo overvallen door de weer aangestoken waakvlam als iedereen.
Het waren minuscule lettertjes die over het gas waakten
Conclusie: het waren geen kleine maar minuscule lettertjes die over het gas waakten. En dan ook nog geschreven met citroensap, als onzichtbare inkt.
Kennelijk vinden die minuscule, ongelezen lettertjes dat voor Nederland al bij enkele graden onder nul een ramp dreigt. Een massaslachting, met complete verzorgingscomplexen die doodvriezen. Wat een veilig idee ook dat de lettertjes de gevoelstemperatuur meerekenen.
Het kan voor je gevoel met een beetje wind nog iets kouder voelen dan het echt is.
Ik zeg ‘een paar’, ‘een beetje’ en ‘iets’, want we hebben het niet over Karasjok, Jakoetsk of Anchorage, maar over Winsum, Paterswolde en Beilen. Het komt overigens zelden voor dat ik bij opgewaaide vorst in de tuin ga zitten barbecueën, de ramen opengooi en vervolgens de verwarming laat loeien om er buiten mijn gevoelstemperatuur van omhoog te krijgen.
Leg snel een extra spoor aan
De waakvlam moest ook al aan omdat de gasopslag in Norg weleens kon uitvallen. Een prachtargument, door niemand opgemerkt behalve door de citroensapschrijver zelf. Ik zou zeggen, leg snel een extra spoor aan langs het bestaande traject Groningen-Zwolle. Dat valt nogal vaak uit. In goed Nederlands: zo lusten we er nog wel een.
De waakvlam schrok zich intussen wild van alle woede en wilde al na een dag uit.
Zo liep de ene week af en dient de nieuwe zich aan.
Die met de behandeling van de spreidingswet in de Eerste Kamer. Wedden dat deze met een schuin oog naar de kabinetsonderhandelingen wordt teruggestuurd naar de Tweede? PVV en VVD willen die wet niet. Dus zal de in de Eerste Kamer machtige BBB wel braaf meegaan.
Met alvast een voorgestelde herziening: om Ter Apel wat te ontlasten mag er straks worden gespreid, maar dan naar Emmer-Compascuum (net Drenthe), Buitenpost (net Friesland) en naar Schiermonnikoog en Ameland (lekker veel ruimte).
Het kan er best leuk aan toe gaan in die Kazernestraat
De politici krijgen voor de deur van de Eerste Kamer een actie voor de kiezen. Groningers geven ze grote tassen die de afkomst van de vluchtelingen symboliseren. Door de renovatie van het Binnenhof huist die Eerste Kamer in de Kazernestraat. Ik heb daar een tijdje gewoond toen ik in Den Haag werkte. De Kazernestraat is, parallel lopend aan het juist zo statige Lange Voorhout, een nogal onbeduidend geval. Toch zetelt daar ook de allesbehalve onbeduidende Hoge Raad. En een stukje verderop zat café De Sport, waar Van Kooten en de Bie in 1964 draaiend rond een biljart debuteerden als De Klisjeemannetjes. Het kan er dus best chic en leuk aan toe gaan in die Kazernestraat. We wachten in spanning af.
