Een deel van een regenboog op het Groninger platteland. Foto: Kees van de Veen
Binnen de gemeenteraad van Stadskanaal liepen maandag de gemoederen op bij een voorstel om een regenboogpad te realiseren. De spanning werd vooral veroorzaakt door de weigerachtige opstelling van de ChristenUnie en het CDA.
In 2019 waren ook al bedenkingen bij het hijsen van een regenboogvlag. Dat was voor de gemeente samen met de provincie een zogeheten regenboogconvenant ondertekende, een inspanningsverplichting.
Maandag werd duidelijk wat de grootste partijen van Stadskanaal onder zo’n verplichting verstaan Volgens CU-fractievoorzitter Bert van Beek wijst een regenboogpad naar de positie van de LHBTIQ+-gemeenschap en dat plaatst mensen in hokjes. Daarbij leidt het ook nog eens af van de Bijbelse symboliek, het eeuwig verbond dat God na de Zondvloed met de mensen sloot.
Solide klinkt het allemaal niet. De LHBTIQ+-gemeenschap is allesbehalve een hokje. Het is eerder een voortdurend uitdijende wolk, vandaar het plus-teken. En de regenboog is van ons allemaal, van meteorologen tot en met politieke partijen die ondanks verschillen elkaar weten te vinden in een veelkleurige coalitie.
De spanning werd extra versterkt door een vraag of het beoogde pad voortkomt uit een wens van de plaatselijke LHBTIQ+-gemeenschap. De initiatiefnemers – PvdA, SP, Gemeentebelangen, de partij Lokaal betrokken, D66 – hadden die behoefte niet gepeild. Ze wilden een regenboogpad, net als in andere gemeenten. Dankzij een kleine meerderheid komt het er nu.
Het is te makkelijk om te denken dat het hijsen van een regenboogvlag en het verven van een stukje straat onnodig is en zelfs polariserend kan werken. LHBTIQ-ers worden nog steeds anders bejegend dan witte hetero mannen en vrouwen, soms op het gewelddadige af. Door te wijzen op de regenboog wordt niet gepolariseerd, maar juist verbonden. Dixit de Bijbel.
Tegelijkertijd is met vlagvertoon en een schilderbeurt de inclusieve samenleving allesbehalve voltooid, ook die in Stadskanaal niet. Het zijn slechts symbolen, tekens dat het echte werk op de achtergrond in volle gang is gezet. Wat er op neer komt dat op scholen, binnen verenigingen, bedrijven en het culturele leven serieuze en structurele aandacht is voor veiligheid, weerbaarheid en sociale acceptatie. Van LHBTIQ-ers. En alle anderen.
