Ondernemers ‘vergaderen’ iedere week bij cafetaria De Meeuw in Groningen. ‘Als we dit niet doen, zien we elkaar nooit’

Je hebt van die vergaderingen waarbij je denkt: dit had ook prima in een mailtje gekund. Bijna ieder bedrijf kent ze wel. Je zit een uur naar iemand te luisteren die iets voorleest van een scherm. Dat uur van je leven ben je kwijt en krijg je nooit meer terug, maar wijzer ben je er niet van geworden.

En dan zijn er vergaderingen waar je juist naar uitkijkt. Zoals die van De Meeuwtjes. Iedere vrijdag opnieuw.

De Meeuwtjes hebben een eigen sponsorbord bij voetbalclub Groninger Boys, maar het is geen bedrijf. Het is een vriendengroep. Wel een waarbij iedereen een eigen bedrijf heeft. En iedere vrijdagmiddag vergaderen de ondernemers bij cafetaria De Meeuw in De Oosterpoort in Groningen. Vergaderen tussen aanhalingstekens, dat wel.

„Op vrijdagochtend om 8 uur appt de eerste vaak al: hoe laat is de vergadering?”, vertelt Patrick Doornbos (54) met een grote lach. Hij is mede-eigenaar van een auto-leasemaatschappij in de stad. Bij hem aan tafel verder Harry Vaatstra (60), die een bedrijf in klimaattechniek heeft, Peter van den Hooff (56) heeft een beveiligingsbedrijf, Nils van den Berg (54) een uitzendbureau voor beveiligingspersoneel en Ivo Hof (54) een aantal Expert-winkels.

Als ze helemaal compleet zijn, zijn ze met een man of tien. Dat aantal halen ze deze vrijdag in het midden van de zomervakantie niet. Maar wie kan, die komt. „We zijn ooit begonnen bij het Amsterdams Broodjeshuis aan het Zuiderdiep”, vertelt Doornbos. „Toen dat stopte, zijn we hierheen gegaan.”

Cafetaria De Meeuw bestaat al sinds 1985 en is een begrip in De Oosterpoort. Koeno Niewzwaag nam De Meeuw ruim vier jaar geleden over van twee broers op leeftijd. Zelf heeft hij een verleden als café-eigenaar in Haren, de wijk waar hij nu ook zit en uiteindelijk aan de Turfsingel. „Maar het waren tropenjaren.” De coronapandemie deed hem de das om.

De Meeuw overnemen was voor hem een cadeautje. „Ik woon hier drie deuren vandaan en kwam hier altijd al.” Hoewel hij uit De Wijert komt, is De Oosterpoort zijn wijk. „Het is een geweldige buurt. De Jordaan van Groningen. Ooit heb je hier dertien kroegen gehad.”

Met zijn vrouw, twee dochters en nichtje bestiert hij de zaak. Naast de vette hap, verzorgt hij in de ochtend catering voor de lunch. Het liefst kijkt Niewzwaag al zijn klanten in de ogen, wanneer ze hun eten komen afhalen of plaatsnemen aan een tafel, binnen of op het terras. Op thuisbezorgd.nl ga je De Meeuw dan ook niet vinden. „Voor ieder tientje ben ik 3,5 euro kwijt aan Thuisbezorgd en als de bezorger er iets langer over doet, is de patat koud. Ik kan heel slecht tegen slechte recensies, dus dat doe ik niet.”

Van De Meeuwtjes hoeft hij geen slechte recensies te verwachten. Ze bestellen het befaamde broodje De Meeuw. Een wit bolletje met een zelfgemaakte hamburger en dat alles bedolven onder een lading ketchup, mayonaise en uitjes. Daarnaast drie schijfjes augurk. Het heet misschien wel een broodje, maar zonder mes en vork is het niet te eten. Hoe die smaakt? „Hij stelt nooit teleur”, zegt Doornbos. Met een knipoog: „Alleen een beetje weinig saus.”

Het broodje De Meeuw is een voortzetting van het oude en populaire broodjes hamburger speciaal van het Amsterdams Broodjeshuis, waarvan De Meeuw een soort doorstart is. Ook het broodje tartaar speciaal en ossenworst bleven zo door Koeno Nieuwzwaag behouden voor Groningen.

Als voorafje hebben De Meeuwtjes overigens al een frikandel met pindasaus gehad. Met een glas melk. De bestelling is vrijwel altijd dezelfde. „Maar in de winter nemen we soms ook wel een kippensoep”, zegt Harry Vaatstra. De enige die afwijkt is Ivo Hof. Hij heeft een cola en broodje tartaar en kijkt ook maar raar aan tegen dat glas melk bij de vette hap. „Ze hingen graag aan de tepel, denk ik”, lacht hij terwijl hij zijn vrienden aankijkt. „Dat zijn ze nooit verloren.”

Sommige Meeuwtjes kennen elkaar al van kinds af aan. Hun opa’s gingen al met elkaar om. Een enkeling is er wat later bijgekomen. Doornbos: „We hebben het allemaal hartstikke druk, dus dals we dit soort dingen niet doen, dan zien we elkaar nooit.” Vaatstra: „Je hoeft even niet aan te staan. We kunnen alles even loslaten en slap ouwehoeren.”

En dat ouwehoeren doen ze. Niewzwaag is er maar wat blij mee. Als de melk bijna achter de kiezen is, komt hij het toetje brengen: een fles Berenburg. Ook voor deze ondernemers kan het weekend beginnen.