De Olhoofster Snackcorner in Oldehove. Erik bouwde de snackbar 17 jaar geleden zelf, tegen zijn huis aan. Foto: Nienke Maat
De Olhoofster Snackcorner, een begrip in Oldehove, aldus vaste gast Wim Zwama. En een essentiële plek voor het dorp. Maar als iemand uit het dorp niet ingrijpt, komt er over drie jaar een einde aan de gezellige snackbar.
Elke donderdag is Wim Zwama (61) te vinden bij de Olhoofster Snackcorner in Oldehove. Niet dat ie elke donderdag frituurvoedsel eet hoor. De eigenaar van de snackbar, Erik Tuinstra, is een goede vriend van Wim. En elke donderdag om half 9 komen Wim, Erik en zo’n elf andere mannen tussen de 30 en 61 uit het dorp samen. Voor een biertje, gesprekken over het werk, politiek en de laatste roddels uit het dorp.
„En als Erik een keer een nieuwe snack op de kaart heeft staan, dan mogen wij die als eerste proeven.”
Wim komt ongeveer elke veertien dagen bij de Olhoofster Snackcorner. Foto: Nienke Maat
‘Kook niet meer voor mezelf’
Als Wim aan komt lopen ,weet Erik dat hij een loempia en een frikandel speciaal klaar mag maken. „Ik kom hier denk ik elke veertien dagen. Als mijn vrouw avonddienst heeft. Voor mezelf koken doe ik niet meer sinds de jongens uit huis zijn.”
Normaal eet ie zijn maaltje thuis op, maar vandaag wil hij wel even op de picknickbank voor de snackbar plaatsnemen. Om even samen te eten. Hij raadt, naast zijn eigen vaste bestelling, de Olhoofsterburger speciaal aan. Een hamburger met gebakken uitjes en saus, op een zacht wit bolletje.
Snackbarserie Kroketkronieken
De cafetaria, waar je terechtkunt in een jasje en dasje, een fluorescerend werkpak of in je zwemkleding. Wie je ook bent, je bent welkom. Wat voor eten je ook lekker vindt, er staat altijd wel iets vertrouwds op de kaart. En in welk dorp je ook komt, grote kans dat je er een frietje of kroketje kunt halen.
Deze zomer maakt DVHN een tocht langs bijzondere snackbars en cafetaria’s in Drenthe en Groningen. Om samen met een gast een klassieke snackbarmaaltijd te eten én het leven te bespreken.
Jaren vol veranderingen
Wim kwam zo’n twintig jaar geleden in Oldehove wonen. Eerst in een huurhuis, nadat hij zijn huis in Aduard had moeten verkopen om zijn schulden af te lossen. Hij had een timmerbedrijf met zijn broer en ze waren ‘belazerd door een opdrachtgever’. In Oldehove konden Wim en zijn vrouw een huis huren.
Een deel van Wim zijn vaste bestelling. Frikandel speciaal en een loempia. Foto: Nienke Maat
Het bleken een paar jaren vol grote veranderingen te worden. Hij scheidde van zijn vrouw, kocht in zijn eentje een huis in Oldehove, ontmoette in de toen net geopende Olhoofster Snackcorner de vriendengroep waarmee hij nu nog altijd elke donderdag afspreekt, begon zijn eigen timmerbedrijf én ontmoette zijn huidige vrouw. Die hem hielp zijn zaakjes goed op orde te krijgen.
Ook hervond hij zijn geloof. „Als kind gingen we altijd naar de kerk, maar mijn ouders konden nooit echt uitleggen waarom. Hoe ouder je wordt, hoe meer vragen je gaat stellen. Ik ben het geloof nooit verloren, maar ik heb er niet altijd naar geleefd.” Ongeveer vijftien jaar geleden nam zijn broer hem mee naar de kerk in Drachten. Daar komt hij nog steeds bijna elke zondag.
‘Ik maak fouten, maar ik belijd ze’
Ook in Oldehove is een actieve christelijke gemeenschap. Daarom is de de snackcorner nooit open op zondag, uit respect voor de mensen in het dorp.
Erik en Zwaanie bouwden in 2013 hun snackbar aan huis, met bijna allemaal tweedehands materialen. Ze doen het beide naast hun fulltime baan. Foto: Nienke Maat
En die roddels, die elke donderdag besproken worden? Dat past ook niet zo bij het christendom. „Nee, ik ben niet perfect. Ik maak fouten, maar ik belijd ze.”
Wim is 61 en geniet nog altijd erg van zijn werk als timmerman. Gelukkig maar, want een pensioen als zelfstandige heeft hij niet geregeld. „Ik heb mijn hele leven verzorgd. Ik vertrouw erop dat er voor mij gezorgd wordt als ik met pensioen ga.” Door God? „Zeker!”
Opvolger gezocht
Tijdens ons etentje lopen de gasten af en aan. „Eet smakelijk”, „Moi”. Niemand houdt zich stil. „Een plek als dit is belangrijk als ontmoetingsplek voor het dorp”, zegt Wim. „Hier kun je toevallig iemand tegenkomen voor gewoon even een praatje. En dat hoeft nergens over te gaan.”
Plekken waar dat kan, sloten de afgelopen jaren steeds vaker in Oldehove. De supermarkt, bakkerij, het café. Maar het afgelopen jaar kreeg het dorp er juist weer een dorpswinkel en eettentje Bij Happie bij. Allemaal belangrijk voor het dorp, net als de snackbar. Maar eigenaar Erik, die dit doet naast zijn werk als chauffeur op een schoonmaakwagen, is 57 en is eigenlijk wel klaar met zijn snackcorner. „Ik vind het nog wel leuk, maar als er een opvolger is, dan stop ik liever gisteren dan vandaag”, zegt hij. Hij hoopt ‘via de tamtam’ in het dorp een opvolger te vinden die de snackcorner en het huis waar hij het 17 jaar geleden tegenaan gebouwd heeft, wil kopen.
Per avond dat de snackbar open is, komen er ongeveer 50 tot 60 gasten eten halen. Foto: Nienke Maat
„Ik moet elke donderdag, vrijdag en zaterdag open zijn, want mensen rekenen op je. Vroeger had ik er niet zo’n moeite mee, maar tegenwoordig vind ik het wel moeilijk dat ik op zaterdag niet een biertje mee kan drinken met de vriendengroep. En mijn vrouw Zwaanie en ik willen ook weleens een weekendje weg. Ik heb mezelf een deadline gesteld. Ik blijf dit doen tot mijn 60ste. Als er dan geen opvolger is, sluit de snackbar. Maar ik wil voor het dorp echt dat de snackbar blijft.”
