Groep van ruim 200 mensen bij pro-Palestina-demonstratie op Hoofdstation Groningen. Licht ongemak over gekozen datum: 'Ik had dinsdag ook goed gevonden'

Rond de klok van vijf verzamelen plukjes mensen zich op de Grote Markt in Groningen. Ze dragen de traditionele keffiyeh-sjaal en Palestijnse vlaggen. Een vader heeft zijn zoontje op de schouders. Samen houden ze de vlag vast, die wappert in de wind.

Een aanzienlijk deel van de mensen verbergt het gezicht achter de sjaal, een mondkapje of capuchon. Met een megafoon scandeert één demonstrante leuzen, die door de menigte worden nageroepen. „Stop bombing Gaza, stop bombing Lebanon and stop bombing children”.

Een meter of twintig verderop staat een vrouw op een bankje. Ze houdt twee bordjes omhoog met daarop „I stand with Israel” en „Hamas=terrorists”. Het duurt niet lang of ze heeft een drietal mensen om zich heen staan die samen met haar hoofdschuddend naar de Palestina-demonstranten kijken. Die gaan onverstoord verder.

Maandag 7 oktober zal voor altijd een plek in de geschiedenis hebben. Precies een jaar geleden vielen gewapende Hamas-strijders een festival in Israël aan, waarbij honderden mensen zijn vermoord. Israël sloeg keihard terug met bombardementen en een grondoorlog, wat in de afgelopen twaalf maanden duizenden levens aan Palestijnse zijde kostte.

Israëliërs herdenken maandag de slachtoffers van 7 oktober 2023. Het roept de vraag op: waarom demonstreren de Palestina-demonstranten juist op maandag? Ze zeggen zo de start van heftige vergeldingsacties door Israël te herdenken. „De genocide door Israël is niet een jaar geleden begonnen”, zegt een van de demonstranten. „Dat is al sinds 1948 aan de gang. Maar een jaar geleden is de genocide tegen Palestijnen wel opgevoerd.”

Bert Giskes (79) en Anja van Zanten (76) uit de stad bekennen dat ze zich enigszins ongemakkelijk voelen bij de gekozen datum voor de demonstratie. „Ik had dinsdag misschien beter gevonden”, zegt Giskes. Van Zanten knikt. En toch staan ze deze maandag tussen de demonstranten, beiden met een keffiyeh-sjaal om.

„Toen ik Dilan Yesilgöz van de VVD hoorde zeggen dat deze demonstraties antisemitisme zijn, moest ik wel gaan”, vertelt Giskes. „Dit is een protest tegen jarenlange onderdrukking door Israël. Tegen een regering die zich misdraagt. Dat is wat anders dan een protest tegen joden. Je kunt dit geen antisemitisme noemen. Dat is polariserend.”

Tussen de demonstranten loopt een twintiger. Hij woont in de stad, maar zijn roots liggen in Palestina en Libanon. Hij vertelt hoe zijn familie nergens veilig is en hoe lastig het is om contact te krijgen. „Ik hoop dat je dit nooit zelf hoeft mee te maken”, zegt hij. Een vrouw deelt intussen folders en koekjes uit. „Het zijn dadelkoekjes”, zegt ze met een glimlach. „Dat is typisch Palestijns. Ik heb ze zelf gemaakt.”

„Als ik de keuze had gehad, was ik dinsdag gegaan”, zegt Anja van Zanten over de gekozen datum. „Maar na alle respectloze daden van Israël, moest ik wel. Er is geen land dat zoveel kan maken als Israël. We moeten ons laten horen, want anders weten mensen niet meer dat het ooit anders was.”

De groep zou eigenlijk van de Grote Markt naar het Hoofdstation gaan voor een zogeheten sit-in, waarbij de demonstranten massaal op de grond zouden zitten. Maar door de grote opkomst kon de groep het station niet op en is de demonstratie uitgeweken naar het stadsbalkon voor het stationsgebouw. Een kleine groep blokkeert daar zittend alsnog de toegang en een enkeling hindert een voorbijganger.

De demonstratie verloopt uiteindelijk vredig. De overgrote meerderheid scandeert leuzen tot de zon ondergaat en geniet van een dadelkoekje.