Daniëlle Jansen, afgetreden demissionair minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Foto: ANP/Remko de Waal
Ze was graag langer gebleven. De Groningse Daniëlle Jansen was twee maanden demissionair minister van Volksgezondheid namens NSC en stapte vorige week vrijdag op, net als de andere NSC-bewindslieden.
,,Bizar’’, zo omschrijft ze haar ultrakorte ministerschap. ,,Van de ene dag op de andere ben je minister en stap je meteen op een rijdende trein. Er is geen inwerkperiode. Het hele ambtenarenapparaat staat ook meteen klaar om je op te vangen dus je kan ook vanaf dag één, hups, minister zijn.
,,Ik heb ook nog echt dingen voor elkaar gekregen. Het aanvullend zorgakkoord. Dat was niet enkel een handtekening. De vrouwen-gezondheidsstrategie heb ik nog uitgebracht. Voor die twee maanden ben ik nog wel trots wat ik voor elkaar heb gekregen. Ik was ook nog lang niet klaar. Ik denk dat ik nog belangrijke dingen had kunnen bijdragen aan de volksgezondheid.’’
De 54-jarige Jansen was jarenlang wetenschapper bij het UMC Groningen en de afgelopen twee jaar woordvoerder gezondheidszorg voor NSC in de Tweede Kamer. ,,Het werd erg op prijs werd gesteld dat ik veel kennis over de zorg heb. Ik kon alles volgen en ik voelde me enorm comfortabel. De ambtenaren waren ook blij dat ik de zorg zo goed ken. Bij dit departement werken enorm professionele mensen. Ik zat daar echt op mijn plek.
,,Ik had heel graag door willen gaan. Ik had een klik met iedereen. Het ging gewoon allemaal hartstikke goed, ook in debatten in de Eerste en Tweede Kamer. Na mijn vertrek kreeg ik ook teleurgestelde reacties uit het veld. Ze vonden het jammer dat ik weg ging.’’
Waarom bent u dan toch afgetreden?
,,Caspar Veldkamp was al tijden bezig om de situatie rond Gaza te verbeteren. Hij wilde een boycot van de handel in producten van illegale nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever. Dat kregen we niet voor elkaar. Op een gegeven moment trad hij vrijdag na acht tot tien uur onderhandelen af. Hij is onze vakminister. We besloten om achter Caspar te staan. Als we zouden blijven, geef je als smaldeel van NSC het signaal van ‘we vinden het niet zo erg’. Maar we vinden het wél heel erg wat er in Gaza gebeurt.
,,’s Ochtends zeiden we tegen elkaar dat we er die dag uit moesten komen. We zaten in aparte groepjes in aparte kamers. Ik was er dus niet bij toen Caspar opstapte. Als smaldeel zijn we bij elkaar gaan zitten. Wat Caspar wilde rond Gaza, dat wilden we allemaal. Het besluit is als collectief genomen. Voor mij gold ook: als ik blijf zitten dan geef ik aan dat ik het wel best vind wat er gebeurt daar in Gaza. Maar dat vínd ik niet best.’’
Daarvoor had u al besloten om ook niet op de kandidatenlijst van NSC te gaan staan terwijl u dat eerst wel overwoog.
,,Ja ik heb heel lang zitten twijfelen. Ik was toen minister, dat is een loodzware taak. Ik stond aan de lat voor dat ministerschap. Daar wilde ik me op kunnen focussen.’’
Had het niet met teleurstelling over NSC te maken. U bent nog wel lid van NSC?
,,Jazeker en ik sta ook volledig achter de grondbeginselen van de partij.’’
U bent destijds gevraagd door Pieter Omtzigt.
,,Voor Pieter ben ik de politiek in gegaan en ik mis hem nog steeds. Ik heb nooit gedoe met hem gehad. Hij heeft een gebruiksaanwijzing, dat heb ik ook, maar ik heb hem altijd als prettig persoon ervaren, een heel warm mens en gedreven om op te komen voor kwetsbare mensen.’’
Het leek twee jaar geleden zo veelbelovend voor NSC. Maar nu is het in de peilingen dramatisch en maken andere politici jullie uit voor brokkenpiloten. Ook woensdag weer in de Tweede Kamer.
,,Dat is ontzettend jammer. Het hele verhaal wat er aan vooraf is gegaan, daar heeft niemand het meer over. De manier waarop mensen zijn omgegaan met Caspar Veldkamp. De politiek is geen prettige werkomgeving, voor niemand. Er zijn heus veel leuke collega’s van alle fracties. Maar men is vooral bezig om zelf te scoren. Bij het merendeel gaat het vooral om hoe kom ik het beste over in de media en wat betekent dit voor de komende verkiezingen. Helemaal niet met hoe lossen we de problemen in het land op.
,,Een voorbeeld. Caspar Veldkamp werd met spoed naar de Tweede Kamer geroepen tijdens het zomerreces door de oppositie. Toen zeiden we van NSC, oké, het is spoed, laten we het dan meteen doen. Maar dat kon niet want die woordvoerders wilden het pas over een week of twee want ze wilden eerst hun eigen vakantie afmaken. Dus hoezo spoed?’’
Nu zei Dilan Yesilgöz woensdag in de Kamer dat er best overeenstemming was te bereiken.
,,Dat wordt dan gezegd maar uiteindelijk zijn ze in de Tweede Kamer ook niet tot elkaar gekomen. Als je al acht tot tien uur hebt zitten onderhandelen, en het lukt niet, dan kan je toch alleen vaststellen dat het ons gewoon te moeilijk werd gemaakt? Het resultaat is dramatisch, niet alleen voor NSC maar voor iedereen. En voor Nederland is het ook niet goed.’’
Voelt u zich daar ook verantwoordelijk voor?
,,Ik had gedacht dat we eruit zouden komen maar ik sta achter het besluit van Caspar om een lijn te trekken. Het geeft wel een beeld van een puinhoop maar dat was al langer. Ook al voor dit kabinet was het aan het veranderen. Er is steeds meer gedoe in de politiek in het algemeen. NSC maakte deel uit van de coalitie maar iedereen is verantwoordelijk voor het beeld. Ook de oppositie. Het gaat ook om hoe je omgaat met bewindslieden. De hele sfeer in het debat woensdag ook… Het is zo vijandig geworden.’’
Nu werd er woensdag nog over een lijmpoging gesproken.
,,Ik hoorde dat en dacht toen wel van joh, waarom niet. Ik had er wel voor open gestaan. Maar dan moet je wel terug naar het onderwerp Gaza en waarom we er toen niet uit kwamen. Over dat punt moet je het dan toch eens worden. Maar voor zover ik heb begrepen wilden Schoof en de VVD dat niet. Maar ik heb dat niet precies gehoord. Ik was op het ministerie van VWS om afscheid te nemen en heb het debat zijdelings gevolgd.’’
Daniëlle Jansen. Foto: ANP/Remko de Waal
Was het besluit om af te treden als NSC-smaldeel nou een besluit van Eddy van Hijum of van jullie samen? Was iedereen het er mee eens?
,,Daar ga ik niet te diep op in maar het was een besluit van het hele smaldeel.’’
Hoe is het, nu het ineens voorbij is?
,,Ja het is bizar. Het is niet zomaar een baan. Ik had de tas met stukken al in de auto liggen vrijdagavond. Die moet je dan meteen inleveren. Je moet meteen je telefoon en andere devices afgeven. Terecht hoor. Je wordt uit appgroepen gehaald, ook terecht. Het ene moment zit je op hoog niveau besluiten te nemen, het volgende moment heb je helemaal niets. Voor mij voelt het onmenselijk.
,,Ik heb ook nog nooit zonder werk gezeten in mijn leven. Iedereen om me heen raadt me aan om het even rustig aan te doen om dit even te laten bezinken. Daar heb ik wel even tijd voor nodig want dit is een heel bijzondere periode geweest. Als je mij twee jaar geleden had verteld dat ik Kamerlid zou worden en daarna ook nog even minister, dan had ik je voor gek versleten.’’
