Wie stuur jij een kaart? Martha (56) uit Bedum schrijft aan tante Wolly. 'Ze let op mij, nu mijn moeder er niet meer is'

De zus van haar moeder woont in Ten Boer, vertelt Martha Witterholt. Ze zit met haar kinderen Yannick (22) en Rosalie (20) op de trappen van het Forum Groningen. Yannick gaat verhuizen, dus er moesten dozen versleept worden. Die staan al in de auto, in de ondergrondse parkeergarage. En het gezin gaat meteen even de stad in om te winkelen.

Tijd om een kaartje te schrijven hebben ze wel. Ze hoeven niet lang na te denken wie ‘m ontvangt. „Ik denk aan tante Wolly”, zegt Martha. „Ze is de oudere zus van mijn moeder. Ze let een beetje extra op mij, nu mijn moeder er niet meer is. Als er wat is, belt ze me om te kijken hoe het gaat.”

Dat doet ze niet alleen voor Martha, maar voor de hele familie. „Ze is al in de tachtig. En echt de verbinder van de familie.” Het past bij haar karakter, zeggen moeder en kinderen. „Mijn moeder zei altijd dat ze was opgevoed door haar zussen. Ze kwam uit een groot gezin, met zeven kinderen.”

Tante Wolly, die vandaag de dag in Ten Boer woont, was een van de oudsten. „Daarom was ze heel flink. En zorgzaam. Ze heeft ook altijd in de zorg gewerkt, in het Hippolytushoes in Middelstum.”

„Tante Wolly gaat eens in de zoveel tijd naar het graf van mijn opa en oma. Daar heeft ze steentjes neergelegd. Zeven, één voor elk van de broers en zussen. Degenen die nog leven aan één kant, degenen die al overleden zijn aan de andere.” Kortgeleden overleed een van Martha’s ooms, vertelt ze. Een broer van haar moeder en tante Wolly. Ook toen ging Wolly naar het graf, om het steentje te verleggen. „Ik vind dat heel mooi”, zegt Martha.

De jonge generatie kan ook rekenen op de aandacht van tante Wolly. „Mijn oudste dochter studeert geneeskunde, zij zit nu in Sydney voor haar scriptie. ‘En, is ze al dokter?’, vraagt tante Wolly dan.” Yannick knikt. „Ik zal binnenkort maar eens bij haar langsgaan.”