Hoezo woningnood? In de stad Groningen wemelt het van de oude schuurtjes die – na een kleine verbouwing – prima als tiny house voor jongeren dienst kunnen doen. Minerva-student Sylvie Haverkort (23) bedacht een ontwerp.
Een harde wind rukt aan een verlepte prei in een ietwat mistroostig volkstuintje op een grasveld aan de Professor Rankestraat in de Oosterparkwijk dat duidelijk naar de lente hunkert. Het is een grasveldje zoals er zoveel in de stad van zijn: verscholen achter woonblokken in al wat oudere volksbuurten. Rondom het veldje staan oude schuurtjes. Een man tilt een oude golftas naar buiten. Hij stopt als Sylvie Haverkort hem benadert. Of hij het erg zou vinden wanneer zijn schuur in een jongerenwoning veranderde. Zijn ogen verraden de vraag nog voordat deze over zijn lippen komt: pardon?
Haverkort is vierdejaars student design aan kunstacademie Minerva van de Hanzehogeschool. ,,Ik ben bezig met mijn afstudeeropdracht en ik werk graag aan oplossing voor actuele vraagstukken. De woningnood onder jongeren tussen de 18 en 27 jaar is een groot probleem. In september vorig jaar waren er meer dan zeshonderd studenten zonder een woning. Ik heb mij vooral gericht op kwetsbare jongeren die in aanraking met jeugdzorg zijn gekomen. In 2018 waren er 76 dakloze jongeren. Maar ik wil ook een oplossing voor het grote aantal studenten zonder een woning bedenken.’’
Haar oplossing: verbouw oude schuurtjes en bergingen tot tiny houses voor jongeren en studenten. En transformeer de grasveldjes tot echte leeftuinen voor de buurt.
Maar is het idee haalbaar?
Helder. Maar hoe zit het dan met de inhoud van die schuurtjes en bergingen? ,,Studenten die deze schuurtjes hebben, vinden het over het algemeen prima wanneer er tiny houses van worden gemaakt door bijvoorbeeld van twee schuurtjes een woning te maken. Studenten hebben vaak ook geen idee wat er inzit. Maar ouderen hebben er meer moeite mee. Die willen hun berging niet kwijt. Mijn voorstel zou dan ook zijn om in de omgeving bijvoorbeeld een gemeenschappelijke fietsenstalling te realiseren.’’
Maar de schuurtjes huisvesten – gezien de genoemde golftas – meer dan alleen fietsen. De buurtbewoner bestookt Haverkort dan ook met vragen. Hoe zit het met de regelgeving? Wat te doen met gas en water? Oh ja, en hoe zit het … Haverkort steekt haar handen op. ,,Ik heb me niet in de wet- en regelgeving verdiept. Ik heb alleen gekeken wat er mogelijk is. We hebben een groot tekort aan betaalbare woningen. Deze schuren kunnen een oplossing zijn. Ik heb er ook met woningcorporaties over gesproken. Die zien toch ook wel wat problemen. Maar ik geef het zeker nog niet op. In mei kom ik met een definitief ontwerp.’’
