De punkzanger was net vader geworden. Hij grijnsde breed, vertelde hoe prachtig ze was en hoe hij nog niet kon vatten dat het nu voor altijd zo zou zijn.
Ondertussen had ie wel gewoon zin om op te treden in de kelderbar, want ook als alles verandert blijft veel hetzelfde.
Ik dacht aan hoe hij met het hele punkbandje veertien jaar geleden bij ons op kraamvisite kwam. Kinderloze rockers op een rijtje op de bank in een huis vol luiers, talkpoeder, knuffels en rompertjes. Zij dronken biertjes, ik gaf borstvoeding. Zo gek voelde het helemaal niet en toch stond alles op zijn kop.
De baby van toen paste nu op zodat zijn vader (ooit gitarist van het punkbandje) en ik samen de stad in konden. De kelderbar stond vol oude bekenden en veel dingen voelden als lang geleden. De geboorte van het bandje, het begin van onze liefde, de eerste baby, de vele kelderbarconcerten.
Een vriendin van toen (ooit onze favoriete oppas) zei dat ze helemaal klaar was met deze stad waarin ze al haar hele leven woonde. Al die studenten, niemand keek meer uit, niemand lette op elkaar, en als ze er wat van zei werd ze uitgescholden.
We werden oud.
Dat vergaten we toen het bandje speelde, maar daarna sijpelden steeds meer mooie jonge mensen binnen die kwamen voor de dansavond die zou volgen. Aan de bar verzuchtte de drummer dat hij zijn leerlingen steeds moest uitleggen dat hij geen boomer was maar een hardwerkende punker die zich tegen de hippies verzette en niets cadeau had gekregen.
Ik kreeg zin om te dansen en liep naar boven. Daar waren de lichten blauw, was de ventilatie koud en de muziek klinisch. Al het publiek stond samengepakt in de buurt van de dj’s en de rest van de zaal was leeg. Iedereen danste, niemand stond aan de zijkant toe te kijken, maar het was een ingetogen soort bewegen waarbij je nog gewoon met elkaar kon praten.
Niet wat ik zocht.
Ze leken zo beheerst, deze jonge mensen, zo zelfbewust. Misschien kwam dat omdat ze jong zijn in een serieuze en sombere tijd, dacht ik. In mijn jeugd leek alles nog op de goede weg en gingen we gewoon los.
De punkzanger vertrok op tijd. Terug naar de baby die nog geen week oud was. Hij hield zijn grote handen een ministukje uit elkaar om te laten zien hoe klein ze was.
Onze puber was ons net deze maand voorbij gegroeid dus wij bleven nog even. Alles was anders en toch ook weer niet.
