Durf jij nog te zeggen wat je denkt of vindt? 'Tegenwoordig zijn mensen snel gekwetst'

„Ik merk dat mensen voorzichtig zijn met wat ze zeggen en niet meer vrijuit durven te spreken over bepaalde onderwerpen. Dat geldt ook voor mijzelf: ik denk wel meer na over wat ik zeg. Dat was anders bij mij in de jaren 90. Destijds kon je veel meer grappen maken en voelden mensen zich niet zo snel beledigd. Tegenwoordig zijn mensen snel gekwetst of gediscrimineerd. De wereld verandert. Dus ik ben ook meer terughoudend. Daar heb ik wel moeite mee, maar dat is meer mijn probleem. De maatschappij verandert. Net zoals sociale media. Daar zit ik zelf weinig op, omdat er veel onnozelheid plaatsvindt en korte meningen worden verkondigd. Daarbij merk ik dat er veel mensen met spanning rondlopen; we leven niet meer in de maatschappij van dertig jaar geleden. Dat komt door de politiek en corona, denk ik.”

„Als een gesprek gaat over onderwerpen waarover de meningen uiteenlopen, zoals het klimaat, vaccineren of de wolf, houd ik gewoon mijn mond. Deze onderwerpen zijn heel erg ingekleurd; het lijkt wel alsof je of bij het ene hoort of bij het andere. Terwijl als je door zou vragen naar de beweegredenen van die mening, heb je een gesprek. Ik betrap me er zelf ook op dat ik hier voorzichtig in ben, want ik merk dat als je iets vindt, dat andere personen invullen dat je over een ander onderwerp ook wel zo denkt. Daar heb ik weinig trek in. Zelf merkte ik dat ook bij mijn Instagram-post over de wolf. Dat ging over intuïtie: het gevoel dat ik de wolf zou zien en ‘m uiteindelijk zag. In de reacties ging het helemaal los dat de wolf niet in Nederland hoort. Dat was mijn boodschap niet. Voor mijn gevoel wordt er niet meer werkelijk geluisterd naar een ander.”

„Ik ga geen discussies uit de weg. Ik sta gewoon voor mijn mening en uit die ook. Met mij kun je overal over praten. Of ik dat doe als ik iemand tref die er een andere mening op na houdt? Ja hoor, geen enkel probleem. Je merkt vaak wel dat mensen geen trek in een discussie hebben. Ik hou bijvoorbeeld van filosofische onderwerpen, praat graag over het leven of de dood. Of politieke kwesties, de wetenschap. Maar niet iedereen wil dat. Ze vinden die gesprekken vaak te ingewikkeld en te serieus. Ze willen liever plezier maken. Dat ik in deze onderwerpen geïnteresseerd ben, heeft niets met mijn werk of studie te maken. Ik vind het gewoon interessant, dat is hoe ik ben. Ik neem ook wel stelling in. Zoals in de kwestie Israël-Gaza. Dan ben ik toch op de hand van de Palestijnen.”

„Ik spreek best wel makkelijk mensen aan. Ik ben het gewend vanuit mijn werk als EHBO-instructeur. Heel veel mensen durven dat niet meer. Omdat ze bang zijn dat als ze een bepaalde groep aanspreken, wellicht te maken krijgen met weerstand, agressie of zelfs bedreigingen. Ik vind het juist belangrijk om met elkaar in gesprek te gaan. Ook bijvoorbeeld als het gaat om geloof. Of je nu moslim bent of katholiek, je moet met elkaar communiceren. Begrip tonen voor verschillende standpunten. Elkaar accepteren. Als er grote tegenstellingen zijn tussen mensen, dan zou je eigenlijk hun complete gezinnen bij elkaar moeten zetten. Niet alleen volwassenen, ook de kinderen. Weet je wat er dan gebeurt? De kinderen gaan met elkaar spelen. Zij kennen geen belemmeringen. Dat is gelijk het voorbeeld voor volwassenen. Zet ze bij elkaar en ga in gesprek. Geen grote groepen, op kleine schaal. Dan overbrug je de verschillen en ontstaat er begrip.”