Olaf Wenzel demonstreert in Geeuwenbrug onder toeziend oog van schapenhouders hoe je een wolvenraster plaatst. Foto: @
Uitgerekend op de dag dat bekend wordt dat zich een wolvenpaar in Drenthe heeft gevestigd, geeft de wolvenpreventiecommissie een demonstratie wolvenrasters plaatsen in Geeuwenbrug.
Het is even stil als voorzitter Harry Oosterman van gebiedscommissie Preventie Wolvenschade Drenthe het grote nieuws vertelt. Een wolvenpaartje heeft zich in Zuidwest-Drenthe gevestigd. Hij deelt het mee in het hol van de leeuw. Zo’n dertig schapenhouders horen het gelaten aan. ,,Hier was het wachten op”, klinkt het cynisch.
De aankondiging van het eerste wolvenpaar in het Noorden onderstreept het belang dat schapenhouders serieus werk moeten maken van het beschermen van hun kuddes. Om te voorkomen dat hun dieren een te gemakkelijke prooi voor de wolf worden. Doodschieten is een methode, maar dat mag niet. De wolf is een beschermd dier. Een wolfwerend raster is een andere manier om het roofdier bij de schapen weg te houden.
In een weiland aan de Pastoor Zandweg in Geeuwenbrug demonsteren Eltjo Reitsema uit Slochteren en Olaf Wenzel uit Duitsland hoe je zo’n omheining plaats. Reitsema is als eerste aan de beurt. Hij heeft zijn quad verbouwd tot rastermachine. Over het stuur liggen de plastic palen waaraan de draden worden vastgemaakt. Vier grote klossen met draad hangen er voor.
Eltjo Reitsema tikt eerst een ijzeren paal de grond in, daaraan maakt hij de vier draden vast. Hij klimt op quad en rijdt acht meter verder. De eerste plastic paal gaat de grond en de bungelende draden maakt hij aan de inkepingen vast. Acht meter verder gaat de tweede plastic paal de grond en zo herhaalt het ritueel zich.
Olaf Wenzel doet het met vijf draden, waarvan de onderste niet hoger dan 20 centimeter boven het gras moet hangen. ,,Daar komt de meeste stroom op te staan, zodat de wolf een beste tik op neus krijgt.”
De schapenhouder zien het plaatsen van het raster aan. Mooi gemaakt, maar wie betaalt het verplaatsen van de omheining? Jan Plas uit Weerdinge: ,,Wij hebben driehonderd schapen, verdeeld over tien percelen. Na drie weken moeten ze in een nieuw stuk land. Als ik al die tien rasters moet verplaatsen, mag ik wel een mannetje inhuren. Dat kost klauwen met geld. Ik denk dat we de schapen maar binnen moeten houden, maar dat wil je toch niet. Uit voorzorg heb ik mijn schapen over nog meer percelen verdeeld, als risicospreiding mocht de wolf bij ons toeslaan.”
