Manager van Blanks, Meau en meer: Marcel Duzink (39) uit Groningen is 'de pitbull uit het Noorden'

Het is 1999. De 14-jarige Marcel Duzink zit thuis in Groningen wanneer de telefoon gaat. Aan de andere kant van de lijn klinkt een stem die zich voorstelt als een vertegenwoordiger van de platenmaatschappij van Destiny’s Child. De reden voor het belletje? Duzinks website veroorzaakt opschudding.

„Mijn site stond destijds vol met exclusieve content en muziek die ik via contacten in Amerika kreeg. Vaak was ik sneller met het verspreiden van nieuwtjes dan hun eigen marketingteam in Nederland. Aan de telefoon kreeg ik twee opties: of ik haalde mijn website offline, of we gingen samenwerken.”

Het werd dat laatste, zodat de jonge Groninger zijn bijbaantje als vakkenvuller opgaf en aan de slag ging in de popmuziek. Een kwarteeuw later – hij is nu 39 – runt Duzink vanuit Groningen zijn management- en boekingsbedrijven Muzink en Phonic, waarmee hij artiesten helpt de volgende stap in hun carrière te zetten.

„Ze noemen ons soms gekscherend de pitbulls uit het Noorden. Als je maar eigenwijs genoeg bent om hier te blijven zitten, val je vanzelf op. Samen met het kantoor van Kraantje Pappie zijn we, voor zover ik weet, de enige partij in Noord-Nederland die zonder structurele subsidies echt banen heeft weten te creëren in de popmuziek. Inmiddels heb ik met mijn compagnon Pieter Kleinhout tien mensen in loondienst.”

Blanks, Meau en The Cool Quest behoren tot de bekendste en succesvolste namen in hun stal. „Blanks is waarschijnlijk het grootste muzikale exportproduct van Noord-Nederland op dit moment”, zegt Duzink. „De verkoop van merchandise is enorm. Dagelijks sturen we pakketjes naar verschillende landen.”

Hij kwam Simon de Wit, zoals Blanks in het dagelijks leven heet, op het spoor via Spotify. „Ik stuurde hem een mailtje: ‘Ik zie wat je doet en ik vind het interessant. Sta je open voor feedback?’ Simon reageerde vlot en enthousiast: ‘Ja, absoluut. Waar denk je aan?’ Dat was het begin. We spraken af voor een kop koffie, en al snel merkte ik hoe ontzettend leergierig en gedreven hij was.”

Duzink glimlacht: „Het bijzondere aan Simon is dat hij niet alleen muzikaal enorm getalenteerd is, maar ook een geboren ondernemer. Na iedere show checkt hij meteen bij zijn team hoe hij dingen beter kan doen. Die mentaliteit is zeldzaam. Ik denk dat dat zijn grootste kracht is: openstaan voor feedback en daar écht iets mee doen.”

Daarbij durft Blanks groot te dromen. „In Nederland en zeker in het Noorden zijn we vaak bescheiden. Maar er is niets mis met grote ambities. Kijk naar een band als The Vices, ook uit Groningen. Hun frontman Floris (van Luijtelaar, red.) is een echte kartrekker. Ze verkopen Paradiso uit, touren internationaal en bouwen gestaag aan hun publiek. Maar dat succes komt niet vanzelf. Het vergt enorm veel uithoudingsvermogen.”

Daarom, zegt Duzink, stelt hij met zijn artiesten tienjarenplannen op. „Dat geeft je de ruimte om een grote visie neer te zetten. Vervolgens rekenen we dat grote doel terug naar een concreet driejarenplan met kleinere tussendoelen. Het zorgt ervoor dat je niet constant bezig bent met: ‘Wat nu? Wat is de volgende stap?’ In plaats daarvan werk je doelgericht toe naar dat ene grote eindpunt.”

Duzink beschouwt zichzelf in de eerste plaats als talentontwikkelaar. „Voor het grote geld kun je beter een andere branche kiezen”, klinkt het nuchter.

„Ons werk betekent ook risico nemen. Vaak werken we met artiesten die nog helemaal aan het begin van hun carrière staan, zonder een bewezen verdienmodel. We investeren tijd en energie, soms jarenlang, voordat het echt iets begint op te leveren.”

Hij laat zich niet begrenzen door genres of zijn persoonlijke smaak. „Belangrijk is dat er in potentie een groot publiek voor te vinden moet zijn.” Die potentie zag hij bijvoorbeeld in zangeres Meau. „We hebben haar tijdens de coronatijd opgepikt, toen iedereen noodgedwongen achter een scherm zat. Dat zagen wij juist als een kans om nieuw talent te scouten.”

Het bleek een schot in de roos: Meau werd de eerste Nederlandse vrouwelijke artiest in 60 jaar die een nummer 1-hit zélf schreef en produceerde.

„Ons platenlabel Excited About Music is eigenlijk een verlengstuk van ons management”, legt Duzink uit. „We geloven heel sterk in power to the artist. Dat betekent dat we ervoor zorgen dat artiesten zelf eigenaar blijven van hun muziek. We creëren budgetten via subsidies en live-inkomsten, zodat ze hun eigen opnames kunnen financieren.”

„Daarnaast pakken we veel taken op die traditioneel bij een label lagen, zoals het vermarkten van muziek, branding, zelfs het artwork. Voor ons draait het allemaal om het verhaal van de artiest. Hoe vertel je dat op een authentieke manier en hoe bind je je publiek? Door die aanpak opereren we zo onafhankelijk mogelijk van bijvoorbeeld de radio. Dat is toch vooral een volgend medium geworden.”

De invloed van sociale media is veel groter, zo niet allesbepalend. „Je moet als artiest investeren in netwerken en jezelf zichtbaar maken. Het is niet genoeg om alleen maar mooie liedjes te schrijven en te wachten tot de wereld ze ontdekt. Je moet actief zijn, contacten leggen, jezelf blijven ontwikkelen.”

Maar sociale media hebben ook een keerzijde. „De feedback is veel directer dan vroeger, en dat kan behoorlijk hard aankomen. Daarnaast is er de constante onderlinge concurrentie. Elke dag scrol je langs collega-artiesten die met gouden awards pronken of grote shows aankondigen. Dat kan confronterend zijn, vooral voor jonge artiesten die nog onzeker zijn. Het vergt mentale kracht om je niet te laten afleiden door wat anderen doen.”

Het showcasefestival Eurosonic Noorderslag, van 15 tot en met 18 januari in Groningen, wordt doorgaans gezien als een belangrijke springplank voor talent. Maar Duzink is genuanceerd. „Eurosonic is voor ons een mooie thuiswedstrijd en het festival biedt artiesten een kans om zichzelf te laten zien. Maar het is zeker niet de enige route naar succes. Er zijn genoeg acts die nooit op het festival hebben gestaan en toch grote zalen vullen, zoals Meau. En andersom zijn er zat voorbeelden van namen die je vervolgens nergens meer tegenkomt.”

Deze keer heeft Muzink geen enkele artiest op het programma, een primeur in 15 jaar. „Natuurlijk vind ik dat opmerkelijk, zeker in ons jubileumjaar. Maar ik wil er niet te zwaar aan tillen. Wat ik wel zie, is dat bepaalde artiesten soms meerdere edities achtereen worden geprogrammeerd. Dat kan de doorstroming van nieuw talent belemmeren. Het is belangrijk dat ESNS blijft vernieuwen, zodat we een breed palet aan muziekstijlen en artiesten kunnen blijven zien.”