Het wonderlijke kunstenaarspaar Christine en Janus van Zeegen. Zij werkte met naald en draad. Hij met kwast, verf en zand

Dat klinkt zo breed als het is, en omvat onder meer textielkunst. Het heeft voor komende maanden geleid tot een overzichtstentoonstelling met werk van Christine en Janus van Zeegen, een broer en zus die aan begin van de vorige eeuw op een bijzondere manier samenwerkten.

Nu zijn ze vrijwel vergeten, maar met name de naaldwerkkunst van Christine van Zeegen (1890-1973) was ooit zeer gewild. Dat had zeker te maken met hoe ze de door haar broer gemaakte tekeningen van planten en dieren in borduursels omzette en een voor die tijd vooruitstrevende techniek met losse draden ontwikkelde.

Janus van Zeegen (1881-1961) wordt door het Drents Museum ‘de eerste materiekunstenaar in Nederland’ genoemd. Hij experimenteerde met zand en andere materialen in de verf op schilderijen van natuurverschijnselen en onderwatertaferelen. Dat leverde lof op van onder anderen Hendrik Petrus Berlage, Jan Toorop en Jan Sluijters.

‘Hoewel beiden niet tot de voorhoede van de moderne kunst behoren, neemt hun werk een eigen plaats in binnen de wereld van de beeldende en toegepaste kunst rond 1900’, schrijft het museum in een aankondiging op de tentoonstelling die de titel Vernieuwers in draad en verf heeft gekregen.

De meeste werken in de tentoonstelling – ze worden zelfstandig maar ook als onderdeel van meubelstukken geëxposeerd – zijn voor het eerst voor een publiek te zien. Om duidelijk te maken dat het werk van broer en zus er ook nu nog toe doet, is textielkunstenaar Alexandra Drenth gevraagd zich te laten inspireren door het werk van Christine en Janus van Zeegen.

Omdat ook Drenth de textielkunst levend wil houden, heeft ze een werk naar twaalf handwerkclubs gestuurd met een verzoek het te voltooien. Ook dit gezamenlijke ‘doorborduurwerk’ wordt geëxposeerd, als het af is, tegen het eind van de tentoonstelling in de eerste helft van september.