Van Dam houdt de moed erin bij FC Emmen, maar zijn keuzes roepen vragen op

„Ik wil nu niet weer dat we allemaal gaan wijzen en negatief gaan doen”, zei de coach na afloop van de verloren wedstrijd in Maastricht. „We zijn vier keer ongeslagen geweest. Oké, dit was een van onze minste wedstrijden. We verliezen vandaag twee keer: van MVV en van ons eigen spel. Dat we slecht gevoetbald hebben, doet mij het meeste zeer. We gaan het evalueren en dan dinsdag op naar de volgende. Kop omhoog.”

Het is begrijpelijk dat Van Dam snel probeert de moed terug te brengen, maar in de aangekondigde evaluatie kan een kritische blik op de eigen keuzes in de basisformatie niet uitblijven. Tegen MVV kreeg Freddy Quispel een kans als rechtsbuiten, waarbij de Emmenaar stijf aan de zijlijn geposteerd stond. Dat was geen succes.

Aan de inzet van Quispel lag het niet, maar het is simpelweg niet reëel om van hem op die positie wonderen te verwachten. Dat de beperkte Rodney Kongolo vrijdagavond in het zuiden van Limburg vaak als tweede aanvallende middenvelder opdook, de positie waar Quispel het best tot zijn recht komt, maakte diens verbanning naar de zijkant des te pijnlijker.

In dat verband zijn ook vraagtekens te zetten bij Van Dams beslissing om Tim Geypens op de bank te zetten, om daarmee links voorin een plek vrij te maken voor huurling Filimon Gerezgiher. Van de Duitser werd in Maastricht pas in minuut 28 voor het eerst iets vernomen, terwijl de jeugdige Geypens in een aantal eerdere duels aardige dingen liet zien.

Pas na de pauze viel Van Dam terug op de meest voor de hand liggende formatie tegen een zwakke broeder als het geplaagde MVV, met twee echte vleugelspelers (Geypens en Gerezgiher). Helaas voor FC Emmen maakte de rode kaart van Adam Claridge al snel een einde aan die goede bedoelingen.

Zo was er in Maastricht uiteindelijke maar een speler van FC Emmen die met trots kon terugkijken op zijn eigen prestatie. De uitblinkende doelman Luca Unbehaun hield zijn ploeg lang op de been, maar was in de blessuretijd kansloos op de knal van Camil Mmaee, die van Juliën Mesbahi en Pascal Mulder onbegrijpelijk veel vrijheid kreeg om eens lekker uit te halen.

„Ballen tegenhouden is mijn werk. Maar we hebben verloren, en ik ben een winnaar”, zei Unbehaun. „Ik ben kritisch op mezelf. Ja, ik speelde een goede wedstrijd, maar het is nu niks waard. Die goal was een geweldig schot, maar wij kunnen daar meer doen om druk te geven. Dan hadden we die bal kunnen blokken of het die speler in elk geval moeilijker kunnen maken om te schieten.”

Normaal gesproken is MVV juist een fijne tegenstander, vond Unbehaun. „Maar vandaag maakten we geen gebruik van hun ruimtes. We waren slordig in onze eerste aanname. Het grootste probleem was dat die eerste aanraking vaak shit was. Ballen stuiterden in de eerste helft rechtstreeks in de voeten van de tegenstander.”

Kleine smet op het voortreffelijke optreden van de Duitse doelman was zijn toneelstukje na de rode kaart van Claridge. Unbehaun veinsde ogenschijnlijk plotseling een blessure om zo de technische staf de tijd te geven het tiental van FC Emmen opnieuw te instrueren. De keeper sprak echter tegen dat hij de arbiter om de tuin leidde.

„Ik was echt geblesseerd. Ik had de hele week al last van mijn onderrug, en dat straalde uit naar beneden in mijn hamstring. In de rust ben ik nog behandeld. En ook in de tweede helft had ik het al eerder aangegeven aan de bank, daarom zag je al onze spelers gebaren van: ga nu liggen.” Puur een kwestie van „slechte timing” dus, bezwoer Unbehaun lachend. „Ik begrijp je punt, honderd procent. Maar ik had echt wat pijn. Zeker op het kunstgras hier, dan voel je dat net wat meer.”