PKC ’83 staat na de 2-0 overwinning op Quick ’20 in de middenmoot. Met twee fraaie goals werd al voor de rust het gat geslagen. Rob Schokker en aanvoerder Daniel Sanafikhah speelden een hoofdrol in de ploeg van trainer Ron de Boer.
,,Klasse captain’’, zei coach De Boer, terwijl hij zijn aanvoerder een knuffel gaf. Het was meer dan terecht, want de in Iran geboren en in Nederland opgegroeide Sanafikhah was de grote sta-in-de-weg voor Quick ’20. De man, die op 22-jarige leeftijd de diagnose MS kreeg, kopte veel ballen weg en als het nodig was gooide hij zijn sterke lichaam voor de schotpogingen van de Tukkers.
Sanafikhah genoot na afloop zichtbaar: ,,We kwamen vandaag een keer op voorsprong, de eerste keer dit seizoen. Na de 2-0 hebben we het volwassen over de streep getrokken. Ja, na rust hebben we ons bewust terug getrokken. We gingen geen pressie meer spelen.’’
Wonderschone tweede treffer
PKC ’83 speelde een uitstekende eerste helft. Quick ’20 werd nauwelijks gevaarlijk. PKC creëerde twee kansen en die werden beiden feilloos benut. Bij de eerste kopte Rob Schokker een lange bal van keeper Swen Bakker door. Een Oldenzaalse verdediger gleed uit en Willem Bel benutte de vrije doorgang koel en knap: 1-0.
De tweede treffer was wonderschoon. Niet de beslissende trap, maar de werkelijk fantastische aanval. Vier, vijf maal één keer raken, met Tyrell Strik en vooral Rob Schokker in een hoofdrol. Rechtsback Sem Rozema rondde keurig af: 2-0. Sanafikhah over dit prachtige doelpunt: ,,We bouwen echt van achter op, van linie naar linie en heel goed afgerond.’’
Voor de openingstreffer kopte Bellghroub na een knappe aanval met epicentrum Bel in de hoofdrol net naast. Meer kansen voetbalde PKC niet bij elkaar. Naast knap kun je de zege dus ook uiterst effectief noemen.
Quick ’20 was hulpeloos op de Peizer Kring
Quick ’20 is een grote vereniging. Maar liefst 16 mannenteams komen op zaterdag in de wei en de Twenten hebben een enorme jeugdafdeling, bijvoorbeeld zes O-19 teams. Het heeft in prestatief opzicht een enorme historie, maar in Groningen voelde Quick zich hulpeloos, als een verdachte zonder advocaat.
Op de Peizer Kring had het de tweede helft een fors overwicht, maar zelden een doelkans. Doelman Swen Bakker keepte als een ambtenaar in de jaren zeventig, degelijk en door en door betrouwbaar. Hij had één fantastische redding nodig en een keer fortuin toen een kopbal van Quick de bovenkant van de lat scheerde.
De aanvalslust bij PKC was afgeslagen, als een tankpistool bij een volle brandstoftank. Het kwam niet veel meer over de middenlijn. Een zacht schot van Arnoud Bentum na doorkoppen van – wie anders – Schokker en een gevaarlijke counter via de prima spelende Gelo Windster, dat was het wel ongeveer.
Willem Bel werd in zijn borst geknepen
Even leek PKC in een oude fout te vervallen. Willem Bel bleef minutenlang zeuren over dat hij geknepen zou zijn. Hij trok zijn shirt omhoog, voor wie het maar wilde zien – of niet – als bewijs. De prima leidende arbiter Achammachi uit Damwoude – nog maar 26 jaar liet zich niet van de kook brengen. Sanafikhah ook niet: ,,Ach, dat hoort ook wel een beetje bij onze ploeg.’’
Er waren al 93 minuten gespeeld toen Bellghroub met een harde overtreding een Twentse counter in de kiem smoorde. Onnodig, er stonden nog zes PKC-ers achter de bal. ,,Ik heb het niet goed gezien’’, zei Sanafikhah, ,,maar ik weet wel dat we Fahim enorm gaan missen.’’
PKC ’83 – Quick ’20 2-0
Scoreverloop: 29. Bel 1-0, 36. Rozema 2-0.
Rood: 92. Bellghroub (PKC ’83).
Geel: Rozema, Van Duinen, Windster (allen PKC ’83).
