Voormalig FC Groningen-voetballer Nick Bakker speelt zondag met Heerenveen tegen zijn oude club. 'Nuchtere mensen, harde werkers'

Best kans dat je een smalende opmerking naar je hoofd geslingerd krijgt, als je in een blauwwit gestreept shirt met pompeblêden door Selwerd loopt. Ze hebben het in de Groningse volkswijk nu eenmaal niet zo op SC Heerenveen.

Het verklaart waarom sommige vrienden van Nick Bakker moesten wennen aan het idee, afgelopen zomer, toen bekend werd dat Bakker bij Heerenveen ging voetballen. ,,Toch heb ik alleen maar positieve reacties gekregen”, zegt Bakker. ,,Iedereen gunde me deze transfer. Mijn pa is eveneens supporter van FC Groningen, fanatiek ook, maar hij was superblij toen ik naar Heerenveen ging.”

Natuurlijk is het voor de geboren en getogen stad-Groninger een speciale wedstrijd, Heerenveen tegen Groningen. Tegelijk moet het sentiment ook niet overdreven worden, vindt de mandekker. ,,Ik ben al een tijd weg bij Groningen en heb met FC Emmen al tegen ze gespeeld.”

De band met Groningen blijft echter altijd. Bakker droomde jarenlang van een doorbraak bij de club. Hij ging als kleine jongen geregeld met zijn vader naar het Oosterpark, later naar Euroborg.

Bakker was destijds een talent bij Potetos, de amateurclub uit de wijk Selwerd. Een buurvrouw adviseerde hem zich in te schrijven voor de talentendagen van FC Groningen. Niet lang daarna voetbalde Bakker in de jeugdopleiding.

Hij begon bij FC Groningen als een snelle linksbuiten en eindigde als centrale verdediger. Daar kwam hij het beste tot zijn recht. Bakker werd jeugdinternational en debuteerde op zijn negentiende in het eerste.

Knikkende knieën, zo omschrijft Bakker zijn gemoedstoestand, vlak voor zijn invalbeurt in de 3-0 thuisoverwinning tegen PSV. ,,Ik speelde een paar minuten en raakte geen bal. Maakte niet uit, ik was enorm trots.”

Dat gold ook voor zijn familie en vrienden. ,,Ze zijn allemaal gek van de club. Zelf was ik dat als kind ook. Dat veranderde in de oudste jeugdelftallen – en zeker toen ik bij de selectie kwam. Dan ben je geen fan meer, maar een voetballer die zijn plek in het elftal wil verdienen.”

Virgil van Dijk en Kees Kwakman vormden destijds het centrale verdedigingsduo, maar in hun schaduw kreeg Bakker steeds meer speelminuten. ,,Groningen wilde Virgil verkopen en Kees mocht vertrekken, waardoor ik automatisch zou doorschuiven.”

Een zware knieblessure doorkruiste die plannen. Bakker moest negen maanden revalideren. Bijna wedstrijdfit ging het opnieuw mis. Weer dezelfde knie, weer dezelfde blessure. ,,Tijdens de eerste revalidatie denk je: mijn tijd komt nog wel. De tweede keer was het moeilijker. Ook omdat ik niet mocht terugkeren bij de selectie, maar moest aansluiten bij de beloften.”

,,Die periode was heel frustrerend. Ik was altijd een van de talenten van de club. Nu voelde het alsof iedereen me was vergeten. Het heeft me lang geïrriteerd als ik hoorde dat ik niet goed genoeg was. Nee, ik ben twee jaar geblesseerd geweest, uitgerekend in de periode waarin ik moest doorbreken.”

De voorbije jaren voetbalde Bakker voor FC Emmen, onder trainer Dick Lukkien, die Bakker goed kende van hun tijd in Groningen. ,,Daar blijf ik Dick altijd dankbaar voor.” Nadat Emmen vorig seizoen degradeerde, vertrok Bakker transfervrij uit Drenthe. Hij hoopte aanvankelijk op een buitenlands avontuur. Nadat de gewenste club over de grens niet kwam, aarzelde Bakker niet toen Heerenveen zich meldde.

Ja, weet Bakker, de clubs zijn sportieve rivalen. Vermoedelijk leeft dat gevoel iets meer in Groningen. Voor Heerenveen is er, zeker nu SC Cambuur weer eredivisionist is, immers maar één derby.

Bakker ziet eigenlijk geen verschillen tussen de clubs. Overeenkomsten des te meer. ,,Het zijn beide prachtige clubs, met vergelijkbare ambities. Een paar jaar geleden waren de resultaten beter dan nu, maar ze willen sportief gezien weer omhoog. De mensen zijn nuchter en harde werkers. Zo ben ik zelf ook. Daarom heb ik me zowel bij Heerenveen als Groningen altijd thuis gevoeld.”