Hij had de clubs voor het uitkiezen, maar Etienne Vaessen opteerde met volle overtuiging voor FC Groningen. De 28-jarige keeper heeft er meerdere redenen voor. ,,Toen hij dat zei, stond ik al te glunderen.’’
Als de laatste fotoshoot erop zit in stadion Euroborg en hij nog wat zaken heeft afgestemd met zijn manager, nestelt Etienne Vaessen zich met een colaatje aan tafel voor het interview. Het zijn hectische weken voor de doelman nadat hij een contract voor drie jaar met een optie op nog een seizoen heeft getekend bij FC Groningen.
Zijn vrouw Alexandra en zoontje Zian van vijf wonen nog in het Brabantse Drunen, terwijl Vaessen zelf zijn intrek heeft genomen in een hotel in Groningen, maar het is de bedoeling dat ze allemaal zo snel mogelijk deze kant op komen.
,,Ik hoor dat Haren heel leuk is en Eelderwolde schijnt ook populair te zijn’’, deelt hij zijn overwegingen voor de aankoop van een woning. ,,We gaan liever niet naar het centrum van de stad. Het moet wel leuk zijn voor de kleine, ook met school en zo. En zelf houd ik ook van rust op zijn tijd. FC Groningen is een grote club. Het zal niet lang duren voor ik herkend word als ik in de stad over straat loop.’’
Zesde club van Nederland
Negen seizoenen lang verdedigde hij het doel van RKC. Hij deelde er lief en leed. De sympathieke club uit Waalwijk zit in Vaessens hart, maar hij is tegelijkertijd onder de indruk van de grote mogelijkheden die FC Groningen te bieden heeft. ,,Mijn vrouw en mijn vrienden die mee zijn, zeiden net: zó! Het is hier bij FC Groningen in vele opzichten een stuk groter dan ik gewend ben. Dan heb ik het over het stadion, het trainingscomplex. Ik had het er ook nog met Frank van Mosselveld over toen bekend werd dat hij hier de nieuwe directeur zou worden. Hij komt natuurlijk ook van RKC, we gaan ver terug. Ik vroeg: waarom FC Groningen? Toen zei hij al dat het in potentie de zesde club van Nederland is. Nu is mij wel duidelijk waarom.’’
Het speelde mee bij de beraadslagingen van Vaessen. De doelman was aan het eind van het seizoen transfervrij. Dat bleef niet onopgemerkt. Hij kon naar verschillende clubs in binnen- en buitenland, ook in landen waar de bankrekening stevig gespekt kon worden. Oude liefde NAC Breda, de club waar de Brabander van jongs af aan fan van is, zag hem ook graag komen.
‘Uit mijn comfortzone’
,,Maar ik vond het tijd worden om eens uit mijn comfortzone te stappen’’, vertelt Vaessen. ,,Dat had ook gekund bij andere clubs zoals Raków in Polen, Persepolis in Iran of Estoril in Portugal. Die hadden ook belangstelling, maar ik stelde mezelf de vraag of ik daar na een maand nog gelukkig zou zijn. Ik kwam tot de conclusie dat ik toch het liefst in Nederland blijf en het plan van FC Groningen was gewoon heel goed.’’
Ook AZ klopte aan de deur van huize Vaessen. ,,Maar daar ging ik er financieel niet echt op vooruit en de kans dat ik daar zou gaan spelen was toch minder groot. Dat gold ook voor PSV en Feyenoord. Bij FC Groningen krijg ik die garantie natuurlijk ook niet, ik ga de concurrentie aan met Hidde Jurjus. Maar ik heb wel zoveel zelfvertrouwen dat – als ik mijn niveau haal van de laatste jaren – ik een basisplaats af kan dwingen. FC Groningen is ook ver gegaan om mij binnen te halen. Dat zal ook niet voor niets zijn geweest.’’
Een goed gesprek met trainer Dick Lukkien gaf Vaessen het laatste zetje. ,,Vooral wat hij vertelde over de aanvallende speelstijl en het hoog druk zetten. Ik ben een aanvallend ingestelde keeper en zal regelmatig direct achter de laatste linie opduiken. Dat ligt me wel. Lukkien vertelde ook dat er hier hard wordt gewerkt, maar dat er ook oog is voor gezelligheid. Ik ben bijvoorbeeld van mening dat er gerust een biertje mag worden gedronken na een overwinning. Ik kom uit Brabant hè. Ik hoorde dat er hier net zo over wordt gedacht. Ook vertelde Lukkien dat de groep heel hecht is. Toen stond ik ook al te glunderen, want ik ben echt een gevoelsjongen. Het groepsgevoel is voor mij heel belangrijk.’’
Keeper met de helm
De voetbalvolger die de naam Etienne Vaessen hoort, denkt ongetwijfeld ook aan september vorig jaar toen hij hard in botsing kwam met Ajax-spits Brian Brobbey. De keeper werd op het veld, tot grote schrik van alles en iedereen, preventief gereanimeerd. Vaessen werd afgevoerd naar het ziekenhuis, was een tijdje uit de roulatie, maar uiteindelijk bleef de schade beperkt tot een zware hersenschudding. Sinds het incident speelt hij met een helm. Het ongeluk heeft tot op de dag van vandaag nog wel zo zijn gevolgen.
,,Ik stuur tegenwoordig voor elke wedstrijd een berichtje naar mijn vrouw en vrienden. Dat kan een hartje zijn, een boodschap. Je neemt het wel mee, maar eenmaal binnen de lijnen is het gewoon weer als vanouds en heb ik totaal geen angst meer om me ervoor te gooien. Die helm is daarbij een soort van extra zekerheid voor mij. Ik heb af en toe wel gedacht om hem af te doen, vooral met dit warme weer, maar het voelt nog steeds goed en het belemmert me niet.’’
Surinaams international
Etienne Vaessen is sinds kort ook Surinaams international. Hij heeft de uitverkiezing voor het Surinaams elftal te danken aan zijn in Paramaribo geboren opa en zijn half-Surinaamse vader. ,,Daardoor ben ik een kwart-Surinaams en dat is precies voldoende om voor het land uit te mogen komen’’, vertelt Vaessen. Toen bondscoach Stanley Menzo daar lucht van kreeg, volgde al snel de uitnodiging. ,,Ik heb begin deze maand mijn debuut gemaakt tijdens de WK-kwalificatiewedstrijden. Ik ben er geweldig opgevangen. Prachtig om mee te maken.’’
