Er zijn weinig gedragingen die bij mij, en gelukkig ook bij een heleboel andere mensen, zoveel verontwaardiging of zelfs woede oproepen als natrappen.
Dat wil zeggen iemand die toch al valt of in moeilijkheden verkeert en zich niet of moeilijk kan verweren, een extra duw of trap nageven. Dat veroordelen we als opportunistisch, van de gelegenheid misbruik maken. Of als laf. Nu anderen hem of haar natrappen durf jij opeens ook wel. Of als kwaadaardig. Je geniet van de plotseling ontstane mogelijkheid ongestraft een ander meer kwaad of pijn te kunnen berokkenen dan zonder jouw bijdrage het geval zou zijn geweest.
Wie natrapt benadeelt een ander of poogt dat te doen
In de sportwereld, met name voetbal, is er rondom natrappen een hele jurisprudentie ontstaan die zich met name richt op deze kernvraag: betekent natrappen douchen? Het veld ruimen? Opzouten? Dat klinkt overigens veel eenvoudiger dan het is. Want natrappen kan allerlei vormen aannemen. Variërend van iemand fysiek een ongepaste en gemene trap geven tot diens reputatie met iets zo onbeschofts of krenkends besmeuren dat zijn of haar zelfbeeld, sociaal functioneren en presteren worden ondermijnd. („Hij verwijt ons achteraf altijd precies hoe er gespeeld had moeten worden als hij niet meespeelt.”)
Kortom, wie natrapt benadeelt een ander of poogt dat te doen en precies dat maakt natrappen ‘gemeen’ in de meest oorspronkelijke betekenis van het woord (gemeen is letterlijk slecht of waardeloos gedrag). Mensen die zich daaraan regelmatig schuldig maken zijn daarom ‘gemene types’.
Hij kwam hem een enorme natrap geven
Is Donald Trump zo’n gemeen type? Ik heb me tot nu toe van zo’n oordeel onthouden. Maar sinds 22 juli kom ik op dat standpunt terug. Wijkend voor de enorme druk die op hem werd uitgeoefend, kondigde Joe Biden aan dat hij zich terugtrok uit de race voor het presidentschap. Maar nauwelijks was dat bericht wereldkundig gemaakt of wat deed Trump, Bidens concurrent om het presidentschap? Hij kwam hem een enorme natrap geven. Althans poogde dat te doen.
Donald in een persverklaring: ‘Joe Biden is de slechtste president in de geschiedenis van de Verenigde Staten ooit. Er is nooit een president geweest die zoveel schade aan ons land heeft toegebracht.’ Daarop, door journalisten gevraagd of hij verrast was door Bidens besluit, antwoordde Donald: „Hij (Biden) had nooit die positie (‘van president’) mogen bekleden. Hij had in zijn hondenhok moeten blijven zitten.”
Typisch Trumpiaans denk ik nu
Van deze uitspraken en vooral ook van de boosheid en agressie waarmee Trump ze deed spat zijn gemeenheid af en behoefte om Biden zoveel mogelijk voor volk en nageslacht tot op het allerlaatst en tot op het bot te beschadigen. Natrappen pur sang kortom. Typisch Trumpiaans denk ik nu. Inmiddels denken de meeste Amerikanen dat gelukkig ook. Uit een recent onderzoek onder hen blijkt dat op de vraag of Trump mean-spirited is, zeg maar een gemene klootzak, 64 procent bevestigend antwoordt. Voor Biden is dat percentage 31 procent.
Niet alleen hierom, maar ook om het feit dat Biden in tegenstelling tot Trump zelfspot kent, die bij Trump volstrekt afwezig is, betreur ik Bidens vertrek zeer. Ter afsluiting daarom een typische Bidense zelfspotgrap uitgesproken tijdens een persdiner: „Er zijn twee presidentskandidaten. Eén kandidaat is te oud en mentaal ongeschikt voor het presidentschap. De andere kandidaat? Dat ben ik!”
