Door je ouder(s) voor dood verklaard: 'Je gaat toch niet rondbazuinen dat je vader of moeder je niet meer moet?' | column René Diekstra

Ik citeer uit een e-mail van een lezer (waarbij ik in overleg met de afzender een selectie hiervan heb herschreven).

‘Dag René. Terecht heb je onlangs aandacht gevraagd voor de problematiek van ouders die al bij leven door hun volwassen kind of kinderen dood zijn verklaard. Daardoor hebben zulke ouders meestal ook geen contact meer met een of meer kleinkinderen. Jij benoemt dat als gruwelijk, hebt weten uit te leggen en middels onderzoek aan te tonen dat dit voor alle partijen schadelijk is en wijst op het enorme belang van verzoening, hoe dan ook.’

‘Maar hoe terecht en sympathiek je oproep ook is, je vergeet daarbij een groep ouders die minstens zozeer door afwezigheid van contact met hun (klein)kinderen wordt geraakt. Dat zijn niet de ouders die door hun kind voor dood zijn verklaard, maar dat zijn de kinderen die door hun ouder(s) dood zijn verklaard. De kinderen waarmee hun ouders niets meer te maken willen hebben.’

‘Je weet dat ze bestaan, dat ze vaak heel erg lijden onder de uitstoting of afwijzing, zich er diep gekwetst door voelen maar vaak machteloos zijn daaraan iets te veranderen. Wat begin je tegen ouders die de houding hebben van: ‘jij bent mijn kind niet meer, voor mij ben je dood?’ Ik heb zo’n ouder en ik vind het vreselijk. Ik schaam me er ook diep voor.’

‘Maar ik kan met mijn schaamte geen kant op. Je gaat toch niet rondbazuinen dat je vader of moeder je niet meer moet? Dat is op zich al pijnlijk genoeg. Maar je ziet bij degenen met wie je dat deelt soms ook vraagtekens op hun voorhoofd verschijnen naar wat er, behalve bij jouw ouders, ook bij jezelf niet spoort. Het helpt mij om dit met je te delen want onlangs nog werd ik pijnlijk herinnerd aan die doodverklaring door mijn ouders door een artikel over het conflict tussen Elon Musk en zijn dochter.’

Voor het overige gaat de e-mail over dat conflict tussen Musk, een van de rijkste mensen op aarde, producent van onder meer de Tesla en ruimtevaartontwikkelaar, en zijn dochter Vivian. Zij begon haar leven als Xavier Alexander Musk en heeft in haar tienerjaren met toestemming van haar ouders gekozen voor een gendertransitie naar vrouw.

Musk beweert nu dat die toestemming via bedrog aan hem ontfutseld is. Vivian spreekt dat tegen. Voor Vivian is haar vader dood. Ze wil niets meer met hem te maken hebben. De wijze waarop vader en dochter hierover met elkaar communiceren, of beter: niet communiceren, spreekt boekdelen.

Vivian: ‘Ik wilde dit.’

Elon: ‘Ik heb dit niet gewild, maar ben misleid. En nu is mijn zóón Xavier dood.’

Beide familieleden accepteren het wereldbeeld van de ander duidelijk niet, maar kunnen mogelijk een voorbeeld nemen aan tal van streng christelijke families die een homoseksuele zoon of lesbische dochter accepteren en omarmen zoals ze zijn, en vice versa.

Blijkbaar Elon, kan het heel veel moeilijker zijn om tolerant te zijn jegens een familielid dan om een mens op de planeet Mars te zetten.

diekstra.rene@gmail.com

Bron: video van interview met Musk.